اطلاعات دارویی پرازوسین

● پرازوسین به عنوان یک آگونیست معکوس در گیرنده های آلفا-1 آدرنرژیک، که روی سلول های ماهیچه صاف عروق، سلول های ماهیچه صاف پروستات و مغز قرار دارند، عمل می کند.

● پرازوسین با مسدود کردن عمل کاتکول آمین ها (اپی نفرین و نوراپی نفرین) روی این گیرنده ها باعث اتساع عروق، کاهش مقاومت محیطی، افزایش برون ده قلبی و کاهش پس بار می شود.

● پرازوسین همچنین از انقباض پروستات و گردن مثانه جلوگیری می کند و جریان ادرار را تسهیل می کند و انسداد را کاهش می دهد.

● پرازوسین همچنین ممکن است فعالیت نورآدرنرژیک در مغز را تعدیل کند که در تنظیم خواب و برانگیختگی نقش دارد و ممکن است بر شکل گیری و یادآوری خاطرات تروماتیک تأثیر بگذارد.

● پرازوسین یک مسدودکننده آلفا-1 انتخابی است که باعث گشاد شدن عروق مقاومتی و ظرفیتی عروق می شود و منجر به کاهش فشار خون و مقاومت عروق محیطی می شود.

● پرازوسین همچنین عضلات صاف پروستات و گردن مثانه را شل می کند و علائم هیپرپلازی خوش خیم پروستات را بهبود می بخشد.

● پرازوسین همچنین ممکن است با مسدود کردن فعالیت نورآدرنرژیک در سیستم عصبی مرکزی، فراوانی و شدت کابوس‌های مربوط به PTSD را کاهش دهد.

● پرازوسین پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود و حداکثر غلظت پلاسمایی آن در عرض یک ساعت می رسد.

● پرازوسین به طور گسترده در کبد متابولیزه می شود، عمدتاً از طریق کونژوگه با اسید گلوکورونیک، برای تشکیل متابولیت های غیر فعال.

● پرازوسین و متابولیت های آن عمدتاً از طریق ادرار و صفرا با نیمه عمر حدود 2 تا 3 ساعت دفع می شوند.

● پرازوسین به دلیل متابولیسم گذر اول بالا، فراهمی زیستی پایینی در حدود 50 درصد دارد.

● پرازوسین حدود 97 درصد به پروتئین های پلاسما، عمدتاً آلبومین، متصل می شود.

● پرفشاری خون، به صورت تک درمانی یا همراه با سایر داروهای ضد فشار خون.

● هایپرپلازی خوش خیم پروستات، برای بهبود علائم ادراری و سرعت جریان.

● کابوس های مربوط به PTSD، برای کاهش فراوانی و شدت اختلالات شبانه.

● استفاده خارج از برچسب برای پدیده رینود، برای بهبود جریان خون در اندام ها و جلوگیری از زخم.

● دوز پرازوسین به شرایط تحت درمان، پاسخ بیمار و سایر عوامل بستگی دارد.

● برای فشار خون بالا، دوز شروع معمول 1 میلی گرم خوراکی 2 یا 3 بار در روز، با دوزهای نگهدارنده 6 تا 15 میلی گرم در روز در دوزهای منقسم است.

● برای هیپرپلازی خوش خیم پروستات، دوز معمول 0.5 تا 5 میلی گرم خوراکی 2 یا 3 بار در روز است.

● برای کابوس های مربوط به PTSD، دوز معمول 1 تا 10 میلی گرم خوراکی در زمان خواب است.

● ممکن است برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی یا کبدی، یا برای کسانی که داروهای دیگری مصرف می کنند که ممکن است با پرازوسین تداخل داشته باشند، تنظیم دوز مورد نیاز باشد.

● فئوکروموسیتوم، تومور غده فوق کلیوی که باعث فشار خون بالا و سایر علائم می شود.

● فشار خون غیر طبیعی پایین است، زیرا پرازوسین می تواند آن را بیشتر کاهش دهد و جریان خون را به اندام های حیاتی کاهش دهد.

● آلرژی به هر یک از مواد تشکیل دهنده پرازوسین که می تواند باعث واکنش های جدی پوستی یا آنافیلاکسی شود.

● درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع، تنگی نفس، احتباس مایعات، افزایش وزن و واکنش های آلرژیک.

● این موارد ممکن است نشان دهنده مشکل قلبی یا واکنش شدید به دارو باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم فوراً به پزشک مراجعه کنید.

● بثورات پوستی و خارش، تب، گلودرد، تورم در صورت یا زبان، سوزش در چشم‌ها، درد پوست، و به دنبال آن راش پوستی قرمز یا بنفش که گسترش می‌یابد و باعث ایجاد تاول و لایه‌برداری می‌شود.

● این علائم ممکن است نشان دهنده یک واکنش شدید پوستی به نام سندرم استیونز-جانسون یا نکرولیز اپیدرمی سمی باشد.

● در صورت داشتن این علائم، مصرف پرازوسین را متوقف کنید و از کمک پزشکی اورژانسی استفاده کنید.

● تغییر در رنگ، طول یا ضخامت موهای بدن یا صورت. این معمولا پس از قطع دارو قابل برگشت است، اما ممکن است برای برخی افراد نامطلوب باشد.

● حالت تهوع، استفراغ، بثورات پوستی یا درد یا حساسیت سینه. اینها عوارض جانبی رایجی هستند که ممکن است با گذشت زمان یا تنظیم دوز از بین بروند.

● گوانتیدین، یک داروی فشار خون که ممکن است اثر فشار خون پرازوسین را افزایش داده و باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود.

● بتا بلوکرها، دیورتیک ها و سایر داروهای ضد فشار خون که ممکن است فشار خون را کاهش داده و خطر عوارض جانبی پرازوسین را افزایش دهند.

● پرازوسین ممکن است عوارض جانبی جدی مانند درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع، تنگی نفس، احتباس مایعات، افزایش وزن و واکنش های آلرژیک ایجاد کند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم فوراً به پزشک مراجعه کنید.

● پرازوسین همچنین ممکن است باعث افت ناگهانی فشار خون شود، به ویژه هنگامی که برای اولین بار مصرف آن را شروع می کنید یا زمانی که دوز شما تغییر می کند. این ممکن است باعث سرگیجه، ضعف یا سبکی سر شود. برای جلوگیری از این امر، اولین دوز خود را قبل از خواب مصرف کنید و به آرامی از حالت درازکش یا نشسته بلند شوید.

● پرازوسین ممکن است بر مردمک چشم شما تأثیر بگذارد و آنها را به نور حساس تر کند. اگر جراحی آب مروارید انجام می دهید، از قبل به جراح خود بگویید که از پرازوسین استفاده می کنید.

● پرازوسین ممکن است باعث ایجاد نعوظ طولانی یا دردناک شود که بیش از 4 ساعت طول بکشد. این یک وضعیت نادر اما جدی است که می تواند به آلت تناسلی آسیب برساند. اگر این اتفاق افتاد، مصرف پرازوسین را متوقف کنید و از کمک پزشکی اورژانسی استفاده کنید.

● قبل از استفاده از پرازوسین، در صورت داشتن شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی، بیماری کلیوی، بیماری کبد یا فشار خون پایین، به پزشک خود اطلاع دهید.

● در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، به ویژه سایر داروهای فشار خون، داروهای اختلال نعوظ یا داروهای ضد افسردگی، به پزشک خود اطلاع دهید. پرازوسین ممکن است با این داروها تداخل داشته باشد و عوارض ناخواسته ایجاد کند.

● دستورالعمل های روی برچسب یا نسخه را به دقت دنبال کنید. بیشتر یا کمتر از دوز یا دفعات توصیه شده استفاده نکنید.

● بدون نظر پزشک مصرف پرازوسین را قطع نکنید، زیرا ممکن است فشار خون شما افزایش یابد یا علائم شما بدتر شود. در صورت نیاز به قطع، پزشک به شما خواهد گفت که چگونه دوز خود را به تدریج کاهش دهید.

● پرازوسین به عنوان یک داروی حاملگی دسته C طبقه بندی می شود، به این معنی که ممکن است به جنین آسیب برساند یا بر بارداری تأثیر بگذارد.

● شواهد کافی برای تعیین بی خطر بودن پرازوسین در دوران بارداری وجود ندارد، بنابراین باید از مصرف آن اجتناب کرد، مگر اینکه فواید بالقوه آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد.

● اگر در حین استفاده از پرازوسین باردار شدید، دارو را قطع کرده و با پزشک خود مشورت کنید.

● آلفازوسین