اطلاعات دارویی فیبرینوژن

● فیبرینوژن نقش اساسی در آبشار انعقاد و هموستاز دارد که فرآیندهای پیچیده ای هستند که از خونریزی بیش از حد جلوگیری می کنند.

● مکانیسم اثر آن شامل تبدیل آن به فیبرین توسط آنزیم ترومبین است.

● این تبدیل در اثر آسیب بافتی یا آسیب عروقی ایجاد می شود. مولکول‌های فیبرینوژن توسط ترومبین شکافته می‌شوند تا مونومرهای فیبرین را تشکیل دهند که برای ایجاد یک لخته فیبرین پایدار پلیمریزه می‌شوند.

● این لخته سلول های خونی و پلاکت ها را به دام می اندازد و از خونریزی بیشتر در محل آسیب جلوگیری می کند.

● فیبرینوژن یک عامل دارویی سنتی با فارماکودینامیک به همان معنای داروها نیست.

● در عوض، این یک پروتئین طبیعی خون است که در آبشار انعقاد نقش دارد.

● اثرات فارماکودینامیکی آن به نقش آن در ترویج تشکیل لخته مربوط می شود.

● هنگامی که آسیب یا آسیب عروقی رخ می دهد، فیبرینوژن توسط ترومبین به فیبرین تبدیل می شود و شبکه ای ایجاد می کند که سلول های خون را به دام می اندازد و لخته ای پایدار را تشکیل می دهد.

● فیبرینوژن فارماکوکینتیک منحصر به فردی دارد زیرا یک پروتئین پلاسما است، نه دارویی که متابولیسم یا دفع آن به همان روش انجام می شود.

● فارماکوکینتیک آن با سنتز آن در کبد، گردش مداوم در خون و نقش آن در تشکیل لخته مشخص می شود.

● سطوح آن می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله عملکرد کبد و برخی شرایط پزشکی باشد.

● کمبودهای مادرزادی فیبرینوژن (به عنوان مثال، آفیبرینوژنمی، هیپوفیبرینوژنمی) که در آن کمبود ژنتیکی تولید فیبرینوژن وجود دارد.

● اختلالات انعقادی اکتسابی ناشی از شرایطی مانند انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC)، بیماری کبدی یا خونریزی شدید.

● روش های جراحی که در آن خطر خونریزی به دلیل اختلال انعقادی وجود دارد.

● تروما یا آسیبی که باعث خونریزی شدید یا اختلال انعقادی می شود.

● برخی از شرایط پزشکی نادر یا شرایطی که جایگزینی فیبرینوژن برای رسیدن به هموستاز ضروری است.

● درمان جایگزینی فیبرینوژن معمولاً مانند بسیاری از داروها در دوزهای استاندارد انجام نمی شود.

● در عوض، دوز بر اساس شرایط خاص بیمار، سطح فیبرینوژن و زمینه بالینی تعیین می شود.

● این دارو به صورت داخل وریدی به عنوان جزئی از پلاسمای منجمد تازه (FFP) یا کنسانتره فیبرینوژن خاص تجویز می شود.

● میزان دوز و انفوزیون توسط پزشکان تعیین می شود و درمان ممکن است متناسب با نیازهای فردی بیمار باشد.

● درمان جایگزین فیبرینوژن منع مصرف سنتی مانند داروهای دارویی ندارد.

● با این حال، به دلیل خطر واکنش های آلرژیک، باید با احتیاط در افرادی که حساسیت مفرط شناخته شده به فرآورده های خونی یا محصولات مشتق شده از پلاسما دارند، استفاده شود.

واکنش های آلرژیک:
● برخی از افراد ممکن است واکنش های آلرژیک، از جمله بثورات، خارش، یا واکنش های شدیدتر مانند آنافیلاکسی را تجربه کنند.

انتقال عوامل عفونی:
● اگرچه غربالگری و فرآوری گسترده فرآورده های خونی خطر را کاهش داده است، اما همچنان خطر بسیار پایینی برای انتقال عوامل عفونی (مانند ویروس ها) از طریق فرآورده های خونی وجود دارد.

بارگذاری بیش از حد مایعات:
● در مورد تجویز FFP (پلاسمای منجمد تازه)، خطر اضافه بار مایعات به خصوص در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی یا کلیوی وجود دارد.

● داروهای ضد انعقاد
● داروهای ضد پلاکت

خطر ترومبوز:
● افزایش سطح فیبرینوژن می تواند خطر ترومبوز (تشکیل لخته خون) را افزایش دهد که به طور بالقوه منجر به شرایطی مانند ترومبوز ورید عمقی (DVT) و سکته می شود.

خطر خونریزی:
● سطوح پایین فیبرینوژن (هیپوفیبرینوژنمی) می تواند منجر به اختلالات خونریزی شود و افراد را مستعد خونریزی بیش از حد می کند.

بیماری های قلبی عروقی:
● افزایش سطح فیبرینوژن با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی از جمله بیماری عروق کرونر مرتبط است.

روش های جراحی:
● سطح فیبرینوژن اغلب قبل از عمل جراحی برای ارزیابی خطر خونریزی بیش از حد یا ترومبوز ارزیابی می شود. ممکن است اقدامات مناسبی برای مدیریت سطوح فیبرینوژن در این شرایط انجام شود.

داروها:
● برخی داروها، مانند داروهای ضد انعقاد یا عوامل فیبرینولیتیک، می توانند بر سطح فیبرینوژن و عملکرد لخته شدن اثر بگذارند. هنگام استفاده از این داروها در بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی، نظارت دقیق ضروری است.

شرایط ژنتیکی:
● برخی از شرایط ژنتیکی ارثی می توانند بر سطح فیبرینوژن تأثیر بگذارند و منجر به اختلالات لخته شدن خون یا اختلالات خونریزی شوند. آزمایش ژنتیک و مشاوره ممکن است برای افراد مبتلا و خانواده های آنها ضروری باشد.

● سطح فیبرینوژن می تواند در دوران بارداری تحت تأثیر قرار گیرد.

● ممکن است در دوران بارداری افزایش یافته و پس از زایمان به حالت عادی برگردند.

● پزشکان ممکن است سطوح فیبرینوژن را به عنوان بخشی از مراقبت های دوران بارداری برای ارزیابی عملکرد لخته شدن کنترل کنند.

● هر گونه انحراف قابل توجه از تغییرات مورد انتظار ممکن است نیاز به ارزیابی و مدیریت بیشتر داشته باشد.

کرایو رسوبات:
● کرایوپرسیپیتات یک فرآورده خونی است که حاوی مقادیر بالایی فیبرینوژن همراه با سایر فاکتورهای انعقادی است و برای جایگزینی فیبرینوژن در شرایط بالینی خاص استفاده می شود.

کنسانتره های فیبرینوژن اختصاصی:
● این کنسانتره ها از پلاسما تهیه می شوند و حاوی فیبرینوژن خالص هستند که آنها را برای جایگزینی هدفمند فیبرینوژن مناسب می کند.