اطلاعات دارویی دیگوکسین

دیگوکسین پمپ های سدیم- پتاسیم ATPase را مهار می کند و موجب افزایش سدیم داخل سلولی می شود.
پمپ تبادل سدیم- کلسیم نیز به نوبه خود تلاش می کند تا سدیم اضافی را به بیرون براند و کلسیم بیشتری وارد کند. افزایش غلظت کلسیم داخل سلولی ممکن است فعالیت پروتئین های انقباضی ( مثل اکتین و میوزین ) را تحریک نماید.
داروی دیگوکسین همچنین با تاثیر بر فعالیت الکتریکی قلب موجب افزایش شیب فاز 4 دپلاریزاسیون ، کوتاه نمودن دوره پتانسیل عمل و کاهش حداکثر توان دیاستولیک می گردد.

دیگوکسین یک گلیکوزید قلبی شبیه به دیژیتوکسین است که برای درمان نارسایی احتقانی قلب و آریتمی های فوق بطنی ناشی از مکانیسم های برگشتی به کار می رود و موجب کنترل ضربان بطنی در در درمان فیبریلاسیون دهلیزی مزمن می گردد.

فراهمی زیستی دارو 60 تا 80 درصد در فرم قرص و 70 تا 85 درصد در فرم الگزیر می باشد.
شروع اثر دارو :
• خوراکی : پس از 0.5 تا 2 ساعت شروع می شود و پس از 2 تا 6 ساعت به حداکثر اثر خود می رسد .
• داخل وریدی: پس از 5 تا 30 دقیقه شروع می شود و پس از 1.5 تا 4 ساعت به حداکثر اثر خود می رسد.
• طول اثر دارو 3 تا 4 روز است و زمان حداکثر غلظت پلاسمایی آن در فرم خوراکی 1 تا 3 ساعت می باشد.
20 تا 25 درصد دارو در اتصال به پروتئین های پلاسما می باشد. و حجم توزیع دارو 6 تا 7 لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است.
دیگوکسین در کبد متابولیزه می شود و متابولیت های آن دیگوکسیژنین بیس دیژیتوکسوساید، دگوکسیژنین مونودیژی توکسوساید ( فعال ) می باشد.
نیمه عمر دارو
1 تا 3 روز و دفع دارو از طریق ادرار (57 تا 80 درصد) و مدفوع (9 تا 13 درصدشامل صفرا) می باشد.

نارسایی احتقانی قلب , فیبریلاسیون دهلیزی

• فیبریلاسیون دهلیزی:
رژیم سریع ( دوز بارگیری شده)
- داخل وریدی: 8 تا 12 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ( 0.0008 تا 0.012 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن )کل دوز بارگیری شده؛ در ابتدا 50 درصد دوز ، سپس ممکن است با احتیاط یک چهارم دوز بارگیری شده هر 6 تا 8 ساعت دو بار در روز تجویز شود. قبل از هر دوز ، ارزیابی دقیق واکنش های بالینی و سمیت را به صورت دقیق ارزیابی نمایید.
- خوراکی: 10 تا 15 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کل دوز بارگیری شده؛ در ابتدا 50 درصد دوز ، سپس ممکن است با احتیاط یک چهارم دوز بارگیری شده هر 6 تا 8 ساعت دو بار در روز تجویز شود. قبل از هر دوز ،ارزیابی دقیق واکنشهای بالینی و سمیت را به صورت دقیق ارزیابی نمایید.
- دوز نگهدارنده :
- خوراکی: 3.4 تا 5.1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه یا 0.125 تا 0.5 میلی گرم روزانه ؛ ممکن است بر اساس پاسخ بالینی ، سطوح سرمی دارو و سمیت آن، هر 2 هفته افزایش دوز دارو صورت گیرد.
- وریدی / عضلانی : 0.1 تا 0.4 میلی گرم روزانه؛ روش داخل عضلانی به دلیل واکنش شدید در محل تزریق ترجیح داده نمی شود.
• نارسایی قلبی :
همانطورکه در دستورالعمل های ACCF / AHA آمده است ، دوز بارگیری برای شروع درمان دیگوکسین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ضروری نیست.
0.125-0.25 میلی گرم روزانه خوراکی/وریدی ؛ دوزهای بالاتر شامل 0.5-0.375 میلی گرم در روز به ندرت مورد نیاز است .

ازدیاد حساسیت به این دارو , فیبریلاسیون بطنی

تهوع , سردرد2 , استفراغ , سرگیجه , اسهال , خون در مدفوع , مدفوع تیره و قیری شکل , خون در ادرار , کبودی یا خونریزی غیر طبیعی , درد شدید معده , خونریزی لثه , ضربان قلب نامنظم , تپش قلب سریع , ضربان قلب کند , اختلالات روانی , بثورات پوستی ماکولوپاپولار , استفراغ خونی , لکه های قرمز روی پوست , بثورات با ضایعات صاف یا ضایعات کوچک بر روی پوست

آلومینیوم ژل , آملودیپین , ادنوزین , اکسپکتورانت , تیموگلوبولین , تیکلوپیدین , دروسپیرنون , دیازپام , تیوتروپیوم بروماید , سالمترول+فلوتیکازون , فوروزماید , لووتیروکسین , متوپرولول , ویتامین دی , انسولین لانتوس , دیلتیازم , سولفاسالازین , سوکرالفیت , سکنجبین عنصلی , لاویک | لاویگ , لیبیدوکس , منیزیم سولفات , نیفدیپین , کارودیلول , کلسیم+ویتامین د3 , متیلن بلو , بیزوپرولول , سینوپار (تری پاراتاید) , آلومینیوم هیدروکساید , منیزیوم هیدروکساید , تولازولین , بومتانید , اتاکرینیک اسید , کینیدین | کوئینیدین , آدریامایسین , پروکائین آمید , بوسپرویر , دولاسترون , آمفوتریسین B داکسی کولات , ایوابرادین , آمرینون , دوفتیلید , اپوپروستنول , سدیم پلی استایرن سولفونات , آزوسماید , روکسیترومایسین , مگلیتول , پروبوکول , متی کلوتیازید , تگاسرود , لانسوپرازول | لانزوپرازول , بوپروپیون + نالترکسون , فنوپروفن , لرکانی دیپین , نادولول , نبیوولول , کاناگلیفلوزین , تلاپرویر , نراتینیب , برتیلیوم , ونتوکلاکس , لوالبوترول , آلومینیوم هیدروکسید و منیزیم هیدروکسید , لورلاتینیب , مت اسکوپولامین , بندروفلومتازید , پاری کلسی تول , بلونانسرین , سارسایکلین , لاسمیدیتان , سیکلوپنتیازید , سیتاکسنتان , آلپرنولول , آبالوپاراتاید , فلوربتاپیر F18 , هالوبتازول , لزینوراد , بنزتیازاید , هیدروفلومتیازید , پلی تیازید , هالسینونید

• دارو را در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود:
پریکاردیت های احتقانی و مزمن قلب، اختلالات الکترولیتی قلب ، کاهش شدید ضربانات قلب ، نارسایی شدید قلبی ، بیماری شدید ریوی ، سندروم خستگی سینوس ، تاکی کاردی بطنی، انقباضات ناقص بطنی ، سندروم وولف-پارکینسون-وایت ، عدم تعادل الکترولیت ها ، کم کاری یا پر کاری تیروئید ، کمبود اکسیژن در بافت های بدن ، تنگی هیپرتروفیک ساب آئورتیک با علل ناشناخته ، بیماری های کلیوی ، مصرف همزمان دیورتیک ها یا استروئید ها
• در بیمارانی که دچار سکته قلبی حاد شده اند باید با احتیاط مصرف شود.
• از تزریق سریع وریدی در بیماران دریافت کننده دیژیتال اجتناب نمایید ، ممکن است آریتمی های جدی ایجاد نماید.

• سعی کنید هر روز در یک زمان مشخص دارو را مصرف کنید.
• داروی مایع را با سرنگ ارائه شده یا با یک قاشق مخصوص دوز یا پیمانه دارو تنظیم دوز نمایید.
• در صورت استفاده از دیگوگسین ، ممکن است نیاز به آزمایش های مکرر خون داشته باشید. عملکرد کلیه نیز ممکن است نیاز به بررسی داشته باشد .
• در صورت احساس بهبودی و یا حتی اگر نشانه ای از بیماری هم نداشته باشید مصرف دیگوکسین را به طور منظم استفاده نمایید.
• نباید مصرف دیگوکسین را به طور ناگهانی متوقف کنید. توقف ناگهانی ممکن است منجر به بدتر شدن وضعیت شما شود.
• به دلیل درد و نکروز عضلانی ناشی از تزریق عضلانی، تزریقIM یا عضلانی توصیه نمیشود. درصورت نیاز به این تزریق ، بیش از 500 میکروگرم فرم تزریقی نباید به یک محل تزریق شود.

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

میلرینون , استیل دیگوکسین , دسلانوسید , آمرینون , ایوابرادین