اطلاعات دارویی اریبولین

اریبولین فاز رشد میکروتوبول ها را مهار می کند. مکانیسم دارو اثرات آنتی میتوتیک است و باعث مهار سیکل سلولی G2/M می شود و سلول پس از طولانی شدن این چرخه, دچار آپوپتوز شده و از بین می رود .

دارو به توبولین باند می شود و از ایجاد میکروتوبول ها جلوگیری می کند. بنابراین سلول در مرحله متافاز به وسیله مختل  کردن دوک میتوز مهار می شود. این عملکرد اختصاصا مربوط به فاز M و G2  سلولی است و در نهایت ارست میتوتیک و آپپتوز روی می دهد. بر خلاف سایر عوامل آنتی میکرو توبول, داروی اریبولین  رشد میکروتوبول ها را بدون اثرگذاری و کوتاه کردن فاز انجام می دهد و باعث ایجاد توبولین غیر عملکردی می شود.

در خصوص جذب داروی اریبولین پس از تزریق اطلاعات کافی نیست. حجم توزیع دارو حدود 43 تا 114 لیتر بر متر مربع و اتصال پروتئینی 49 تا 65 درصد است. دارو متابولیسم چندانی ندارد و راه دفع آن به صورت تغییر نیافته و از مدفوع است. نیمه عمر دارو حدود 40 ساعت است.  

سرطان پستان متاستاتیک در مواردی که بیمار دو رژیم ضد سرطان متاستاتیک را که حاوی تاکسان یا آنتراسیکلین بوده است در گذشته دریافت کرده است. , لیپوسارکوما متاستاتیک در مواردی که مصرف رژیم حاوی آنتراسیکلین را در گذشته داشته است.

سرطان پستان متاستاتیک :  

1.4 میلی گرم به ازای هرمتر مربع از سطح بدن به صورت وریدی طی 2 تا 5 دقیقه در روز 1 و 8 طی یک سیکل 21 روزه تزریق شود.

تزریق توسط افراد باتجربه و همزمان با مصرف داروهای ضد استفراغ انجام شود.

حساسیت مفرط به اریبولین و هالیکوندرین یا مشتقات آن ها

اسهال , سردرد , کاهش وزن , سرفه , یبوست , کاهش اشتها , ضعف , ادم محیطی , تب1 , خستگی , درد مفاصل , آنمی , لکوپنی , ترومبوسایتوپنی , افزایش آنزیم های کبدی در خون , آلوپسی , هایپوکالمی , دیس پنه , درد پشت , نوتروپنی , کاهش رفلکس ها , میالژی , نورالژی , التهاب دهان , عفونت مجاری ادرار , سرگیجه , تهوع و استفراغ , تضعیف مغز استخوان , نروپاتی محیطی , نروتوکسیسیتی , کرامپ شکمی , هایپوفسفاتمی , هایپوکلسمی , درد استخوانی

رانولازین , اسپارفلوکساسین , کلروکین , کینین , وندتانیب , دولاسترون , مفلوکین , دوفتیلید , بپریدیل , پالیپریدون , جمتوزومب , گرپافلوکساسین , هالوفانترین , واکسن مننگوکوک کنژوگه , انترکتینیب

• ضد آریتمی های کلاس 1a و کلاس 3 مانند آمیودارون, پروکاینامید , کینیدین و سوتالول) : احتمال افزایش فاصله QT
• ضدسایکوزهای افزاینده فاصله QT مانند کلرپرومازین, هالوپریدول, الانزاپین, پیموزاید, کوئه تیاپین, تیوریدازین و زیپروسیدون): احتمال افزایش فاصله QT
• گتی فلوکسازین : احتمال افزایش فاصله QT
• تترابنازین : احتمال افزایش فاصله QT

• احتمال تضعیف مغز استخوان و سمیت خونی وجود دارد. این اختلال شامل نوتروپنی شدید و تب است. سپسیس نوتروپنی نیز گزارش شده است. در صورت بروز اختلال مغز استخوان ممکن است نیاز به تغییر دوز یا کاهش دوز دارو باشد. در صورت بالاتر بودن آنزیم های کبدی به میزان بیش از 3 برابر حد نرمال یا ببلی روبین بیش از 1.5 برابر حد نرمال, احتمال بروز این اختلالات بیشتر است.
• نوروپاتی محیطی در مصرف داروی اریبولین رایج است و ممکن است مدت طولانی نیز ادامه یابد. در برخی موارد بیماران به جهت انجام شیمی درمانی در گذشته, این مشکل را دارند که ممکن است با مصرف اریبولین تشدید شود.
• در مواردی طولانی شدن فاصله QT در الکتروکاردیوگرام بیمارانی که اریبولین مصرف کرده اند مشاهده شده است. این اختلال معمولا در 8 روز ابتدایی شروع درمان مشاهده می شود. در بیمارانی که که اختلالاتی مانند نارسایی قلبی, برادی ریتمی دارند یا داروهای افزاینده فاصله QT مصرف می کنند باید سنجش منظم عملکرد قلبی با الکتروکاردیوگرام انجام شود.
• در مواردی که عدم تعادل الکترولیت ها , هایپوکالمی و هایپومنیزیمی وجود دارد حتما باید قبل از شروع اریبولین تصحیح شود و طی درمان نیز بررسی لازم انجام شود.
• داروی اریبولین در موارد اختلال مادرزادی طولانی بودن QT نباید مصرف شود.
• دارو باید توسط افراد متبحر و دوره دیده تزریق شود و بایستی دقت شود دارو از داخل رگ نشت نکند در غیر اینصورت التهاب شدیدی ایجاد می کند. در صورت نشت دارو, انفوزیون دارو سریعا قطع شده و بقیه دارو از طریق رگ دیگری تزریق شود.
• در بیماران مبتلا به اختلالات کبدی با دقت استفاده شود. در اختلالات خفیف تا متوسط نیاز به تعدیل دوز می باشد. در موارد مشکلات شدید کبدی مطالعات کافی نیست. افزایش سطح آنزیم های کبدی و بیلی روبین با نوتروپنی یا تب نوتروپنیک در ارتباط است.
• دراختلال کلیوی شدید تا متوسط کاهش دوز نیاز است ( کلیرانس 15 تا 49 میلی لیتر در دقیقه)

در صورت وجود هرکدام از موارد زیر قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت شود:

• سابقه آلرژی به داروی اریبولین یا ترکیبات آن و آلرژی به سایر داروها و مواد غذایی، ابتلا به عفونت یا کاهش تعداد گلبول های سفید, طولانی بودن فاصله QT در الکتروکاردیوگرام, اختلالات الکترولیتی مانند کاهش پتاسیم یا منیزیم.
• به علت افزایش احتمال بروز عفونت بهداشت فردی باید با دقت رعایت شده و از تماس با افراد بیمار اجتناب شود.
• احتمال خون ریزی افزایش می یابد بنابراین مراقبت لازم صورت گیرد و از مسواک نرم و ریش تراش برقی استفاده شود.
• قبل از تزریق واکسن با پزشک مشورت شود.
• دارو ممکن است در مردان روی اسپرم ها تاثیر منفی بگذارد بنابراین در طی درمان و تا 14 هفته بعد از پایان آخرین دوز , حتما باید یک روش مطمئن جلوگیری از بارداری در همسرشان استفاده شود چرا که احتمال ایجاد اختلالات جنینی شدید وجود دارد.
• در زنان مصرف کننده دارو بایستی تا 2 هفته بعد از آخرین دوز دارو, روش مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده شود. قبل از شروع درمان نیز یک تست بارداری منفی برای اطمینان از عدم بارداری انجام شود.
• در صورت بروز اختلالات معده , اسهال, تهوع, یبوست و احساس سیری با پزشک مشورت شود. ممکن است این مشکلات نشان دهنده اختلالات کبدی باشد یا راهی برای کاهش این عوارض وجود داشته باشد.
• تعداد گلبول های خون به صورت دوره ای شمارش شود.
• دارو روی قدرت باروری اثرات منفی دارد.
• در صورت بارداربودن یا شیردهی باید حتما با پزشک مشورت شود. و تا دو هفته از اخرین دوز شیردهی انجام نشود.

D ( در این گروه از داروها، مطالعات و نتایج حاصل از آن بیانگر وجود خطر برای جنین انسان است. زمانی که استفاده از دارو برای زنان باردار اجتناب ناپذیر است و خطرات احتمالی پذیرفته شده است، پزشک دارو را تجویز می کند. )

کابازی تاکسل