اطلاعات دارویی توسیلیزومب

توسیلیزومب آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین 6 (IL-6) است. اینترلوکین 6 خارج سلولی توسط محرک های التهابی ایجاد می شود و واکنش های مختلف ایمنی را میانجی گری می کند. مهار گیرنده های اینترلوکین 6 بوسیله توسیلیزوماب منجر به کاهش سایتوکین و ایجاد واکنش فاز حاد می شود.

کاهش مقدار پروتئین واکنشی سی  (CRP)در اوایل هفته دوم مشاهده شد. تغییراتی در پارامترهای دارویی و شیمیایی (به عنوان مثال، کاهش فاکتور روماتوئید، میزان رسوب گلبول های قرمز (ESR)، آمیلوئید A سرم و افزایش هموگلوبین) با هر دو دوز مشاهده شد. با این حال بیشترین میزان بهبود با 8 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن بدن از توسیلی زوماب مشاهده شد.

• جذب: بیشترین غلظت پلاسمایی: یک ساعت.
• توزیع: حجم توزیع: 4/6 لیتر.
• حذف: نیمه عمر حذف: تا 11 روز (4 میلی گرم بر کیلوگرم)، تا 13 روز (8 میلی گرم بر کیلوگرم).

آرتروز روماتوئید (RA) , آرتروز سلول بزرگ , آرتروز ایدیوپاتیک سیستمیک نوجوانان

آرتروز روماتوئید (RA) : توسیلیزوماب برای درمان بیماران بزرگسال مبتلا به آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید که پاسخ ناکافی به یک یا چند داروی ضد روماتیسم اصلاح کننده بیماری (DMARDs) داشته اند، مورد استفاده قرار می گیرد.
آرتروز سلول بزرگ: برای درمان آرتریت سلول بزرگ (GCA) در بیماران بزرگسال تجویز می شود.
آرتروز ایدیوپاتیک سیستمیک نوجوانان: برای درمان آرتروز ایدیتوپاتی سیستمیک فعال در بیماران 2 ساله و بالاتر مورد استفاده قرار می گیرد.
برای درمان گیرنده آنتی ژن کایمریک (CSR) تحت تاثیر لنفوسیت های T، ناشی از سندرم جدی و تهدید کننده حیات آزاد سازی سایتوکاین (CRS) در بزرگسالان و کودکان بیشتر از 2 سال مورد استفاده قرار می گیرد.

تزریقی، محلول قابل تزریق جهت انفوزیون وریدی

20 میلی گرم در میلی لیتر در ویال های 4، 10 و 20 میلی گرم.

سرنگ پرشده تک دوز برای تزریق زیر جلدی

162 میلی گرم در 9/0 میلی لیتر.

• آرتریت روماتوئید

برای درمان بزرگسالان مبتلا به آرتریت روماتوئید فعال متوسط تا شدید با پاسخ ناکافی به 1 یا بیشتر از داروهای DMARD (داروهای تعدیل کننده بیماری) از طریق تزریق وریدی یا زیر جلدی استفاده می شود.

ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با متوترکسات یا دیگر DMARD ها استفاده شود.

تزریق وریدی:

شروع با 4 میلی گرم بر کیلوگرم وریدی در هفته هر 4 هفته؛ ممکن است بر اساس پاسخ بالینی به 8 میلی گرم برکیلوگرم هر 4 هفته افزایش یابد.

از حداکثر 800 میلی گرم در هر دوز هر 4 هفته تجاوز نکند.

تزریق زیر جلدی:

وزن <100 کیلوگرم: 162 میلی گرم زیر جلدی در هر هفته، و پس از آن افزایش دوز در هر هفته بر اساس پاسخ بالینی.

وزن > 100 کیلوگرم: 162 میلی گرم زیر جلدی در هفته.

آرتروز سلول های بزرگ

برای درمان آرتریت سلول های بزرگ (GCA) در بزرگسالان تجویز می شود.

162 میلی گرم زیر جلدی یک بار در هفته همراه با دوره کاهش دوز گلوکوکورتیکوئیدها.

ممکن است به تنهایی پس از قطع گلوکوکورتیکوئید ها مورد استفاده قرار گیرد. تزریق وریدی برای آرتروز سلول های بزرگ مورد تایید نیست.

سندرم آزاد سازی سایتوکین

برای درمان گیرنده آنتی ژن کایمریک (CSR) تحت تاثیر لنفوسیت های T، ناشی از سندرم جدی و  تهدید کننده حیات آزاد سازی سایتوکاین (CRS) در بزرگسالان و کودکان بیشتر از 2 سال مورد استفاده قرار می گیرد.

تزریق زیر جلدی برای سندرم آزادسازی سایتوکاین تایید نشده است.

8 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق وریدی، ممکن است در صورت عدم بهبود علائم بالینی CRS پس از دوز اول، حداکثر 3 دوز اضافی از توسیلیزوماب تجویز شود. نباید بیش از 800 میلی گرم در هر دوز تجاوز کند.

فاصله بین دوزهای متوالی باید بیشتر از 8 ساعت باشد.

می تواند به عنوان درمان تک دارویی یا به همراه کورتیکواستروئیدها تجویز شود.

ازدیادحساسیت به این دارو و ترکیبات آن , عفونت فعال

فشار خون , سردرد , واکنش های محل تزریق , التهاب معده , افزایش چربی خون , خارش , زخم دهانی , عفونت دستگاه تنفسی فوقانی , بثورات , افزایش آلاکالاین فسفاتاز , واکنش های پوستی مرتبط با تزریق , بثورات دهانی , درد های بالای شکم

واکنش های جانبی مرتبط با دوز شامل کاهش تعداد نوتروفیل ها کمتر از1000 سلول در هر میلی متر مکعب، کاهش پلاکت ها کمتر از 100،000 سلول در هر میلی متر مکعب.

گولیمومب , متوترکسات , هیدروکسی کلروکین , آباتاسپت , دوراویرین , باسی لیکسی مب , کاناکینومب , کاریپرازین , کابوزانتینیب , کوبیمتینیب , تمسیرولیموس , واکسن مننگوکوک کنژوگه , ریلوناسپت , اوریکما لانگیفولیا- تونگات الی , کلرازپات , بنرالیزومب , رسلیزومب

آملودیپین : توسیلیزوماب ممکن است سطح خونی و اثرات آملودیپین را کاهش دهد. ممکن است نیاز به تنظیم دوز باشد.
آتورواستاتین: توسیلیزوماب ممکن است سطح خونی و اثرات آتورواستاتین را کاهش دهد. به این ترتیب، اگر بیمار هر دو دارو را دریافت می کند، هنگامی که مصرف توسیلیزوماب قطع شود، ممکن است آتورواستاتین نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.
هیدروکسی کلرکین: استفاده از هیدروکسی کلروکین همراه با توسیلیزوماب ممکن است خطر آسیب اعصاب را افزایش دهد که یک عارضه جانبی بالقوه در هر دو دارو است. ممکن است پزشک داروهای جایگزین هیدروکسی کلرکین که با توسیلیزوماب تداخل نداشته باشد را تجویز کند.
متوترکسات: متوتروکسات ممکن است باعث مشکلات کبدی شود و استفاده از آن با سایر داروهایی که می توانند بر کبد تاثیر بگذارند نظیر توسیلیزوماب، ممکن است این خطر را افزایش دهد.
آلپرازولام: توسیلیزوماب ممکن است سطح خونی و اثرات آلپرازولام را کاهش دهد. به این ترتیب، اگر بیمار هر دو دارو را دریافت می کند، هنگامی که مصرف توسیلیزوماب قطع شود، ممکن است آلپرازولام نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.

• مرتبط با عوارض جانبی

افزایش آنزیم های کبدی: توسیلیزوماب با افزایش ترانس آمینازهای کبدی همراه است. مقدار ترانس آمیناز ها تحت نظر قرار گیرد. درمان در بیمارانی که ALT یا AST بیشتر از 5 برابر سطح نرمال شده اند، باید قطع شود. بیماران دریافت کننده داروهای مشابه که اثرات سمیت کبدی دارند (به عنوان مثال متوترکسات)، در معرض خطر افزایش ترانس آمینازها هستند؛ این افزایش به طور معمول برگشت پذیر هستند و آسیب کبدی را به صورت بالینی نشان نمی دهد.

سوراخ شدن لوله گوارش: در بیماران با افزایش خطر سوراخ شدن لوله گوارش با احتیاط مصرف شود. عوارض شکمی تحت نظر قرارگرفته و در صورت بروز علائم جدید، سریعا ارزیابی شود.

اثرات خونی: کاهش گلبول های سفید خون (نوتروپنی) و کاهش پلاکت ها (ترومبوسیتوپنی) ممکن است رخ دهد. ممکن است بیمار به مداخله در درمان، تغییر دوز یا فاصله تجویز دارو، و یا قطع دارو نیاز پیدا کند. نوتروفیل ها و پلاکت ها باید تحت نظر باشند. درمان در بیماران مبتلا به آرتریت سلول های بزرگ، آرتریت ایدئوپاتیک جوانان، آرتریت روماتوئید یا آرتریت روماتوئید سیستمیک نوجوانان با تعداد پلاکت کمتر از 100،000 سلول در هر میلی متر مکعب نباید آغاز شود؛ درمان در افراد با تعداد پلاکت <50،000 میلی متر مکعب باید متوقف شود.

افزایش چربی خون: درمان با افزایش کلسترول، تری گلیسیرید، LDL و یا HDL همراه است؛ بیمار باید برای 4 تا 8 هفته پس از شروع، و سپس تقریبا هر 6 ماه تحت نظر قرار گیرد. افزایش چربی خون باید با توجه به دستورالعمل های فعلی مدیریت شود.

افزایش حساسیت: ممکن است واکنش های حساسیت بیش از حد اتفاق بیوفتد؛ مرگ و میر ناشی از دارو در اثر تزریق وریدی گزارش شده است. دارو درمانی در بیمارانی که واکنش حساسیت به توسیلیزوماب را دارند، باید بلافاصله و به طور دائم قطع شود.

عفونت: در بیمارانی که توسیلیزوماب دریافت می کنند، عفونت های شدید و بالقوه کشنده (از جمله سل فعال، قارچی تهاجمی، باکتری، ویروسی، پروتئوزایی و سایر عفونت های فرصت طلب) گزارش شده است. عفونت ممکن است منجر به بستری شدن یا مرگ شود. بسیاری از عفونت های جدی در بیماران در درمان همزمان با سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی رخ داده است. بیماران باید از علائم و نشانه های عفونت در طول دوره درمان و بعد از آن، آگاهی های لازم را داشته باشند. اگر عفونت جدی در طول درمان رخ دهد، توسیلیزوماب تا زمانیکه عفونت کنترل نشده، مصرف نشود. قبل از شروع درمان، شايع ترين عفونت هاي جدي شامل پنوموني، عفونت ادراری، سلوليت، تبخال، گاستروانتريت ، سپسيس و آرتريت باکتريايي هستند.

• مرتبط با بیماری ها

بیماری های نقص میلین در سیستم اعصاب مرکزی: در بیماران با سابقه یا دارای بیماری های  نقص میلین در سیستم اعصاب مرکزی با احتیاط مصرف شود. موارد نادری از این بیماری های گزارش شده است. بیماران جهت بررسی علائم بیماری های مرتبط با میلین تحت نظر قرار گیرند.

اختلالات کبدی: مصرف در بیماران مبتلا به بیماری کبدی فعال یا اختلال در عملکرد کبد توصیه نمی شود. ALT و AST کنترل شوند. اگر ALT یا AST بیشتر از 5/1 برابر سطح طبیعی باشد دارو درمانی نباید شروع شود.

• افراد خاص

سالمندان: عفونت در بیماران سالمند نسبت به بیماران جوانتر بیشتر اتفاق می افتد. در سالمندان با احتیاط مصرف شود.

عفونت های شدید و گاهی کشنده ممکن است در طول درمان با داروی توسیلیزومب رخ دهد. بیماران باید استفاده از این دارو را متوقف کرده و در صورت بروز علائم عفونت پزشک را مطلع سازد. علائم عفونت مانند تب، لرز، درد های بدن، علائم آنفلوانزا، سرفه، تعریق، کوتاهی تنفس، اسهال، کاهش وزن، زخم های پوستی، ادرار دردناک ، یا احساس خستگی.

بیمار باید در صورتیکه تا به حال مبتلا به سل بوده، کسی در خانواده اش سل داشته یا اخیرا به نواحی پرخطر از جهت ابتلا به سل سفر کرده است، به پزشک اطلاع دهد.

مشخص نیست که آیا داروی توسیلیزومب به جنین متولد نشده آسیب خواهد رساند. بیماران در صورت باردار بودن یا قصد بارداری باید به پزشک اطلاع دهند.

ترشح توسیلیزوماب در شیر مادر مشخص نیست. بیماران هنگام استفاده از توسیلیزوماب نباید به نوزاد خود شیر بدهند.

در صورت صلاح دید پزشک مصرف شود.

واکنش های جانبی در برخی از مطالعات تکثیر حیوانات مشاهده شده است. همانطور که بارداری پیشرفت می کند، آنتی بادی های مونوکلونال به طور فزاینده در سراسر جفت منتقل می شود و بیشترین مقدار آن در طول سه ماهه سوم است.
پاسخ ایمنی نوزادان در معرض داروی توسیلیزومب در رحم ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد. خطرات و مزایای تزریق واکسن های زنده برای نوزادان در معرض توسیلیزوماب در دوران بارداری در نظر گرقته شود.

اینکه آیا توسیلیزوماب در شیر انسان ترشح می شود یا خیر، مشخص نیست. با این حال، ایمونوگلوبولین های مادر در شیر انسان ترشح می شوند. با توجه به شرکت تولید کننده، تصمیم به ادامه یا قطع تغذیه با شیر مادر در طول دوره درمان، خطر ابتلاء نوزاد، مزایای شیردهی به نوزاد و مزایای درمان برای مادر، در نظرگرفته شود.

ساریلوماب , اینفلیکسی ماب , آباتاسپت , آناکینرا , کاناکینومب , سکوکینوماب