اطلاعات دارویی بودزوناید استنشاقی

بودزوناید یک کورتیکواستروئید ضد التهاب است که اثرات قوی گلوکوکورتیکوئیدی و ضعیف مینرالوکورتیکوئیدی دارد. مکانیسم دقیق کورتیکواستروئیدها در کنترل التهاب در آسم, کرون یا کولیت اولسراتیو شناخته شده نیست.

 التهاب یک بخش مهم پاتوژنز آسم است. این دارو میزان سنتز پروتئین را کنترل می کند. مهاجرت لکوسیتهای پلی مورفونوکلئر ، فیبروبلاست را کاهش می دهد. نفوذپذیری مویرگها و تثبیت لیزوزومی را در سطح سلول برای جلوگیری یا کنترل التهاب معکوس می کند. دارای فعالیت قوی گلوکوکورتیکوئیدی و فعالیت مینرالوکورتیکوئید ضعیف است. 

­­بودزوناید استنشاقی به رسپتورهای گلوکوکورتیکوئیدی خصوصا رسپتورهای پردنیزون و کورتیزول متصل شده و باعث سرکوب سطح کورتیزول درون زاد می شود و عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال نیز مختل می شود. علاوه بر این باعث کاهش واکنش پذیری مجاری هوایی به هیستامین می شود. به طور کلی فرم تنفسی داروی بودزوناید شروع اثر سریع دارد و می تواند طی 24 ساعت از شروع مصرف، سبب بهبود در کنترل آسم شود.

­­جذب:
شروع اثر: نبولایز کردن: 2 تا 8 روز. استنشاقی: 24 ساعت
اوج اثر: نبولایز کردن: 4 تا 6 هفته. استنشاقی: 1 تا 2 هفته
توزیع:
کودکان 4 تا 6 سال: 3 لیتر در کیلوگرم
بزرگسالان: 2.2 تا 3.9 لیتر بر کیلوگرم
فراهمی زیستی:
نبولایز کردن: كودكان 4 تا 6 سال: 6٪
استنشاق دهانی: 39٪ دوز اندازه گیری شده استنشاقی به صورت سیستمیک در دسترس است.
اتصال پروتئین: اتصال پروتئینی ­­بودزوناید استنشاقی حدود 85 تا 90 درصد است.
متابولیسم: دارو توسط آنزیم های سیتوکروم به متابولیت هایی که خاصیت گلوکوکورتیکوئیدی ندارند متابولیزه می شود. از طریق CYP3A4 به دو متابولیت 16 آلفا هیدروکسی پردنیزولون و 6 بتا هیدروکسی بودزوناید که هر دو کمتر از 1% فعال هستند.
نیمه عمر حذف:
کودکان 4 تا 6 سال: 2.3 ساعت (بعد از نبولایز کردن)
کودکان و نوجوانان 10 تا 14 سال: 1.5 ساعت
بزرگسالان: 2 تا 3.6 ساعت
دفع: عمدتا در ادرار (60 درصد) دفع می شود.

کاربردهای اصلی (Labeled indications):
1- درمان نگهدارنده آسم

کاربردهای دیگر (Labeled indications):
1-بیماری انسدادی مزمن ریوی (حملات حاد)
2-بیماری انسدادی مزمن ریوی (پایدار)
3-ازوفاژیت ائوزینوفیلیک

*بزرگسالان:
کاربردهای اصلی (Labeled indications):
1-درمان نگهدارنده آسم:

*با پودر استنشاقی FLEXHALER:
شروع با دوز اولیه 360 میکروگرم 2 بار در روز (در برخی افراد 160 میکروگرم 2 بار در روز کفایت می کند). سپس اگر پاسخ مناسب دریافت نشود هر 1 تا 2 هفته دوز افزایش می یابد. پس از پایدار شدن آسم، دوز را به حداقل دوز موثر کاهش می دهیم.
حداکثر دوز دارو 720 میکرگرم 2 بار در روز می باشد.

*پودر استنشاقی TURBUHALER:
ابتدا 400 تا 2400 میکروگرم استنشاق دهانی در روز به صورت منقسم 2 بار در روز و در ادامه 200 تا 400 میکروگرم دو بار در روز

گاهی روزانه 400 میکروگرم تجویز می شود که بهتر است شب مصرف شود.

کاربردهای دیگر (Off-Labeled indications):
1-بیماری انسدادی مزمن ریوی (حملات حاد):
محلول نبولایز: 2 میلی گرم هر 6 ساعت
2-بیماری انسدادی مزمن ریوی (پایدار):
استنشاقی: 100 ، 200 یا 400 میکروگرم در روز (استنشاق پودر خشک) یا 0.2 ، 0.25 یا 0.5 میلی گرم در میلی لیتر در روز (سوسپانسیون نبولایزاسیون) به عنوان ملفه ای از درمان ترکیبی دو یا سه گانه
3-ازوفاژیت ائوزینوفیلیک:
القای درمان: 2 میلی گرم در روز از محلول یا سوسپانسیون بودزوناید. ممکن است به 2 دوز تقسیم شود
توجه: مدت زمان درمان القایی حداکثر 12 هفته است و به دنبال آن ارزیابی پاسخ علامتی (به عنوان مثال ، دیسفاژی) انجام می شود. پس از بهبودی ، دوز دارو ممکن است به تدریج به یک دوز نگهدارنده کاهش یابد.
درمان نگهدارنده: 0.5 تا 1 میلی گرم در روز. ممکن است به 2 دوز تقسیم شود.

*کودکان:
درمان نگهدارنده آسم:

*سوسپانسیون تنفسی :

کودکان 1 تا 8 سال : دوز ابتدایی و حداکثر دوز, بر اساس درمان قبلی آسم می باشد :

درمان قبلی با برونکودیلاتورها به تنهایی: 0.5 میلی گرم یک بار در روز استنشاقی یا 0.25 میلی گرم 2 بار در روز . حداکثر دوز روزانه 0.5 میلی گرم می باشد.

درمان قبلی با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی: 0.5 میلی گرم یک بار در روز استنشاقی یا 0.25 میلی گرم 2 بار در روز . حداکثر دوز روزانه 1 میلی گرم می باشد.

درمان قبلی با کورتیکواستروئید خوراکی: : 1 میلی گرم یک بار در روز استنشاقی یا 0.5 میلی گرم 2 بار در روز . حداکثر دوز روزانه 1 میلی گرم می باشد.

*با پودر استنشاقی FLEXHALER:

کودکان 6 تا 12 سال : ابتدا 180 میکرگرم 2 بار در روز . برخی موارد نیاز به 360 میکروگرم 2 بار در روز است. سپس اگر پاسخ مناسب دریافت نشود هر 1 تا 2 هفته دوز افزایش می یابد. پس از پایدار شدن آسم، دوز را به حداقل دوز موثر کاهش می دهیم.

حداکثر دوز 360 میکروگرم دو بار در روز است.

*پودر استنشاقی TURBUHALER:

کودکان 6 تا 12 سال: ابتدا 100 تا 200 میکروگرم استنشاقی 2 بار در روز و در ادامه تا حداقل دوز موثر تنظیم شود.

کودکان بزرگتر از 12 سال : ابتدا 400 تا 2400 میکروگرم استنشاق دهانی در روز به صورت منقسم 2 بار در روز و در ادامه 200 تا 400 میکروگرم دو بار در روز

گاهی روزانه 400 میکروگرم تجویز می شود که بهتر است شب مصرف شود.
2-شعله ور شدن خفیف و حملات حاد آسم:
کودکان 12 سال و نوجوانان مبتلا به آسم خفیف تا متوسط ​​، بدون سابقه تشدید آسم تهدید کننده زندگی و مهارت های خوب مدیریت بیماری خود:
توصیه می شود برای کاهش شدت حملات آسم ، دوز کورتیکواستروئید استنشاقی در اوایل دوره شعله ور شدن ملایم بیماری چهار برابر شود. پس از تثبیت علائم یا پس از حداکثر 14 روز دوز چهار برابر ، هر کدام که برای اولین بار اتفاق می افتد ، بیماران باید به دوز پایه خود برگردند. نشان داده شده است که چهار برابر شدن دوز کورتیکواستروئید استنشاقی باعث کاهش شدت تشدید آسم در بیماران منتخب می شود.

حساسیت بیش از حد به بودزوناید یا هر جزء دیگر فرمولاسیون
حساسیت شدید به پروتئین های شیر (Pulmicort Flexhaler)
درمان اولیه بیماری آسم یا سایر موارد حاد آسم که نیاز به اقدامات دیگر دارد.

عوارض جانبی شایع (شیوع بیشتر از 10%):
گوشی: اوتیت میانی (سوسپانسیون: 12٪ ؛ پودر: 1٪)
تنفسی: عفونت تنفسی (سوسپانسیون: 38٪ ؛ پودر: 3٪) ، رینیت (5٪ تا 12٪)

عوارض جانبی با شیوع کمتر (1% تا 10%):
قلب و عروق: سنکوپ (پودر: 1٪ تا 3٪) ، درد قفسه سینه (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)
سیستم عصبی مرکزی: سردرد (پودر: ≥ 3؛ ؛ سوسپانسیون: <1%) ، درد (پودر: ≥ 3%) ، هیپرتونی (پودر: 1% تا 3%) ، بی خوابی (پودر: 1% تا 3%) ، اختلال صدا (پودر: 1٪ تا 3٪) ، اختلالت عاطفی (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪) ، خستگی (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)
پوستی: بثورات جلدی(سوسپانسیون: 4٪ ؛ پودر: <1٪) ، درماتیت تماسی (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪) ، اگزما (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪) ، خارش (سوسپانسیون: 1٪ تا < 3٪) ، بثورات پوستیولار (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)
غدد درون ریز و متابولیک: افزایش وزن (1٪ تا 3٪)
دستگاه گوارش: سوء هاضمه (5٪) ، حالت تهوع (2٪ تا 5٪) ، گاستروانتریت (سوسپانسیون: 5٪) ، اسهال (سوسپانسیون: 4٪) ، استفراغ (1٪ تا 4٪) ، درد شکم (1٪ تا 3٪) ، خشکی دهان (پودر: 1٪ تا 3٪) ، بی اشتهایی (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪) ، گاستروآنتریت ویروسی (پودر: 2٪) ، کاندیدیازیس دهانی (پودر: 1٪)
هماتولوژیک و آنکولوژیک: اکیموز (پودر: 1٪ تا 3٪) ، لنفادنوپاتی گردن رحم (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪) ، پورپورا (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)
واکنش حساسیت بیش از حد (1% تا <%3)
عفونت: کاندیدیازیس (سوسپانسیون: 4٪ تا 5٪) ، عفونت ویروسی (سوسپانسیون: 4٪ تا 5٪) ، عفونت (1٪ تا 3٪) ، عفونت هرپس سیمپلکس (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)
عضلانی و اسکلتی: آرترالژی (5٪) ، ضعف (5٪) ، کمردرد (پودر: 3٪) ، شکستگی استخوان (1٪ تا 3٪) ، درد عضلات (1٪ تا 3٪) ، درد گردن ( پودر: 1٪ تا 3٪) ، هایپرکینزی (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)
چشم: ورم ملتحمه (سوسپانسیون: 4٪) ، عفونت چشم (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)
گوشی: عفونت گوش(سوسپانسیون: 5٪) ، اوتالژی (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪) ، اوتیت خارجی (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)
تنفسی: نازوفارنژیت (پودر: 9٪) ، سرفه (5٪ تا 9٪) ، اپیستاکسی یا خونریزی از بینی (سوسپانسیون: 2٪ تا 4٪) ، عفونت دستگاه تنفسی (پودر: 3٪) ، سینوزیت (پودر: 3٪؛ ؛ سوسپانسیون: <1٪) ، گرفتگی بینی (پودر: 3٪) ، فارنژیت (پودر: 3٪ ؛ سوسپانسیون: <1٪) ، علائم شبیه آنفولانزا (سوسپانسیون: 1٪ تا <3٪)، رینیت آلرژیک (پودر: 2٪) ، عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی (پودر: 2٪)

آلدسلوکین: کورتیکواستروئیدها ممکن است اثر ضد نئوپلاستیک آلدسلوکین را کاهش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان
مهارکننده های CYP3A4 (قوی): ممکن است غلظت سرمی بودزوناید (استنشاق دهانی) را افزایش دهد. مدیریت: در صورت امکان گزینه های دیگری را برای این ترکیب در نظر بگیرید. تداخل رده D: اصلاح درمان
دسموپرسین: کورتیکواستروئیدها (استنشاق دهانی) ممکن است اثر هیپوناترمی دسموپرسین را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان
لوکساپین: عوامل برای درمان بیماری راه هوایی ممکن است اثر نامطلوب یا سمی لوکساپین را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

• ترکیب بودزوناید و فورموترول باید فقط در بیمارانی که به درمان های طولانی مدت آسم (اسپری کورتیکواستروئیدها) پاسخ نداده اند یا بیمارانی که شدت بیماریشان به وضوح شروع درمان با یک کورتیکواستروئیدها و بتا2 آگونیست طولانی اثر را ایجاب می کند استفاده شود.
• محرومیت از درمان سیستمیک کورتیکواستروئیدها : احتمال نارسایی آدرنال تهدیدکننده حیات در بیمارانی که از مصرف کورتیکواستروئید خوراکی به استنشاقی تغییر درمان داشته اند وجود دارد. این سندرم و علائم آن بسته به مقدار دوز مصرفی و مدت زمان مصرف آن است که هرچه بیشتر باشد علائم محرومیت شدیدتر است.
• قطع مصرف خوراکی کورتیکواستروئیدها باید به تدریج باشد. در این افراد علائم نارسایی آدرنال (خستگی, ضعف, تهوع, استفراغ و کاهش فشارخون) و ناپایداری آسم (عملکرد راه های تنفسی) باید تحت کنترل باشد.
• نارسایی آدرنوکورتیکال : با مصرف دوزهای بالاتر از میزان فیزیولوژیک در مدت طولانی، گلوکوکورتیکوئیدها می توانند باعث کاهش ترشح کورتیکواستروئیدهای درون زاد شده (توسط مهار آزادسازی کورتیکوتروپین از هیپوفیز) و باعث ایجاد نارسایی ثانویه آدرنال شوند.
• بیماران دچار ضعف سیستم ایمنی: مصرف گلوکوکورتیکوئیدها سبب افزایش حساسیت به عفونت ایجاد می شود که در برخی موارد باعث ایجاد عفونت های کشنده مخصوصا در کودکان نیز ممکن است بشود.
• برونکواسپاسم متناقض: احتمال ایجاد برونکواسپاسم گهگاه شدید و کشنده نیز وجود دارد که با اثرات این دارو در تضاد است. در صورت بروز برونکواسپاسم باید ابتدا درمان با یک برونکودیلاتور کوتاه اثر شروع شده و مصرف بودزوناید قطع شود و در ادامه درمان جایگزین آن ادامه یابد.
• اثرات اسکلتی عضلانی: گلوکوکورتیکوئیدها در مصرف طولانی مدت سبب کاهش تراکم استخوانی می شوند. این اختلالات خصوصا در افراد دیابتی یا سالمند حائز اهمیت است. رژیم پر پروتئین تا حدی با کاتابولیسم پروتئین ها مقابله می کند.
• اثرات چشمی: مصرف طولانی مدت بودزوناید به ندرت ممکن است باعث ایجاد گلوکوم، افزایش فشار داخل چشم و کاتاراکت شود.
• عفونت : عفونت کاندیدای موضعی در دهان یا حلق با مصرف بودزوناید استنشاقی گزارش شده است.

در صورت وجود آلرژی به بودزوناید , نباید این دارو مصرف شود.

برای اطمینان از بی خطر بودن دارو, موارد زیر با پزشک مطرح شود:

توبرکلوزیس (بیماری سل) در گذشته یا اکنون, عفونت شدید باکتریال, ویروسی یا قارچی, ضعف سیستم ایمنی (به علت بیماری خاص یا دریافت دارو), فشارخون بالا, سیروز یا سایر اختلالات کبدی, زخم معده, استئوپروزیس یا تراکم کم توده استخوانی, اگزما, هر واکنش آلرژیک و سابقه شخصی یا خانوادگی دیابت, کاتاراکت و گلوکوم.

• پس از استفاده از دارو بلافاصله دهان را با آب ولرم شستشو دهید تا از بروز برفک و کاندیدای دهانی پیشگیری شود.
• در صورت فراموش کردن یک دوز دارو باید بلافاصله استفاده شود ولی اگر تا دوز بعدی زمان زیادی باقی نیست از دوز فراموش شده صرف نظر شده و برنامه عادی مصرف دارو ادامه یابد و دوز دارو 2 برابر نشود.

آئروسل تنفسی : گروه C
پودر و سوسپانسیون تنفسی : گروهB

مطالعات زنان باردار با استفاده از بودزوناید استنشاقی ، افزایش خطر ناهنجاریهای مادرزادی را نشان نداده است.
استفاده مادر از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS) در دوزهای معمول با افزایش خطر بدشکلی جنین ارتباطی ندارد. یک خطر کوچک از ناهنجاری در یک مطالعه پس از دوزهای بالای مادر از یک داروی کورتیکواستروئید استنشاقی ، مشاهده شد. آسم کنترل نشده با عوارض جانبی بارداری همراه است (افزایش خطر مرگ قبل از تولد، پره اکلامپسی ، زایمان زودرس ، نوزادان با وزن کم ، زایمان سزارین و ایجاد دیابت حاملگی). آسم یا تشدیدهای ضعیف کنترل شده ممکن است خطر جنین / مادر نسبت به آنچه که با داروهای آسم مناسب استفاده می شود مرتبط باشد. درمان مادر با کاهش خطر برخی از عوارض جانبی (به عنوان مثال ، زایمان زودرس ، دیابت حاملگی) نتایج بارداری را بهبود می بخشد.
کورتیکواستروئیدهای استنشاقی برای درمان آسم در دوران بارداری توصیه می شود. به دلیل خطر تشدید ، کم کردن یا توقف کورتیکواستروئید استنشاقی باید پس از زایمان انجام شود. بودزوناید یکی از عوامل ترجیحی است. کمترین دوزی که باعث کنترل آسم می شود باید ادامه یابد. علائم آسم مادر باید در طول بارداری ماهانه کنترل شود.