اطلاعات دارویی نابومتون

● نابومتون، مانند سایر NSAID ها، اثرات درمانی خود را با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) اعمال می کند.

● COX مسئول تبدیل اسید آراشیدونیک به پروستاگلاندین ها است که واسطه های التهابی هستند که باعث افزایش درد، التهاب و تب می شوند.

● نابومتون با مهار COX، تولید پروستاگلاندین ها را کاهش می دهد و منجر به کاهش التهاب، تسکین درد و کاهش تب می شود.

● فارماکودینامیک نابومتون به اثرات دارو بر بدن و تعامل آن با گیرنده ها و مسیرهای خاص اشاره دارد.

اثرات فارماکودینامیک کلیدی نابومتون عبارتند از:
● اثر ضد التهابی با کاهش تولید پروستاگلاندین ها، در نتیجه کاهش التهاب در شرایط مختلف، به ویژه آرتریت.

● اثر ضد درد (تسکین دهنده) با کاهش درک درد از طریق مهار پروستاگلاندین هایی که گیرنده های درد را حساس می کنند.

● اثر تب بر (کاهنده تب) با کاهش تولید پروستاگلاندین های دخیل در پاسخ به تب.

جذب:
● نابومتون پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود و جذب آن تحت تأثیر مصرف غذا قرار نمی گیرد.

توزیع:
● این دارو به طور گسترده در سراسر بدن توزیع می شود و به بافت های هدف، از جمله مناطق ملتهب می رسد.

متابولیسم:
● نابومتون یک پیش دارو است، به این معنی که در کبد به متابولیت فعال خود، اسید 6-متوکسی-2-نفتیل استیک (6MNA) تبدیل می شود. 6MNA مسئول اثرات درمانی دارو است.

دفع:
● نابومتون و متابولیت‌های آن عمدتاً از طریق ادرار دفع می‌شوند و نیمه عمر دفع آن حدود 20 تا 24 ساعت است که بسته به شرایط بیمار یک یا دو بار در روز تجویز می‌شود.

● نابومتون برای تسکین درد، التهاب و تورم مرتبط با اشکال مختلف آرتریت، از جمله استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید نشان داده شده است.

● می توان از آن برای مدیریت سایر اختلالات اسکلتی عضلانی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان استفاده کرد.

● دوز نابومتون بسته به شرایط خاص تحت درمان، سن بیمار و پاسخ آنها به دارو ممکن است متفاوت باشد.

● دوز شروع معمول برای بزرگسالان 1000 تا 2000 میلی گرم در روز است که به دو دوز تقسیم می شود. با این حال، پزشک ممکن است دوز را بر اساس نیازهای فردی تنظیم کند.

● بیماران مسن و آنهایی که شرایط پزشکی خاصی دارند ممکن است برای کاهش خطر عوارض جانبی به دوزهای کمتری نیاز داشته باشند.

● نابومتون در افرادی که سابقه حساسیت یا واکنش های آلرژیک به نابومتون یا سایر NSAID ها دارند منع مصرف دارد.

● در بیمارانی که آسم، کهیر یا سایر واکنش های آلرژیک به آسپرین یا سایر NSAID ها را تجربه کرده اند، نباید استفاده شود، زیرا ممکن است حساسیت متقاطع وجود داشته باشد.

● نابومتون در درمان درد بعد از عمل جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) به دلیل افزایش خطر حوادث قلبی عروقی منع مصرف دارد.

● عوارض جانبی رایج نابومتون ممکن است شامل ناراحتی معده، حالت تهوع، سوء هاضمه و اسهال باشد.

● عوارض جانبی کمتر شایع اما شدیدتر ممکن است شامل واکنش های آلرژیک، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در خروجی ادرار، تورم)، علائم مشکلات کبدی (مانند زردی پوست یا چشم، ادرار تیره) و علائم قلب یا مشکلات گردش خون (به عنوان مثال، درد قفسه سینه، مشکل در تنفس).

● نابومتون همچنین می‌تواند باعث سرگیجه یا خواب‌آلودگی شود، بنابراین توصیه می‌شود از فعالیت‌هایی که نیاز به هوشیاری ذهنی دارند خودداری کنید تا زمانی که فرد بداند چگونه به دارو پاسخ می‌دهد.

● نابومتون ممکن است با سایر داروها، از جمله سایر NSAID ها، آسپرین، کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده های خون) و دیورتیک های خاص تداخل داشته باشد.

● استفاده همزمان از چندین NSAID می تواند خطر خونریزی گوارشی و سایر عوارض جانبی را افزایش دهد.

● برای جلوگیری از تداخلات احتمالی، اطلاع رسانی به پزشک در مورد همه داروها، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل های گیاهی بسیار مهم است.

● نابومتون، مانند سایر NSAID ها، ممکن است خطر حوادث قلبی عروقی جدی، مانند حمله قلبی و سکته را افزایش دهد.

● این خطر ممکن است در افراد با سابقه بیماری قلبی یا کسانی که از آن برای دوره های طولانی مدت یا در دوزهای بالا استفاده می کنند بیشتر باشد.

● NSAID ها، از جمله نابومتون، می توانند عوارض گوارشی، از جمله خونریزی، زخم، و سوراخ شدن، به ویژه در افراد مسن ایجاد کنند.

● افرادی که سابقه زخم معده یا خونریزی گوارشی دارند در معرض خطر بیشتری هستند.

● افراد مبتلا به آلرژی شناخته شده یا حساسیت مفرط به NSAID ها یا آسپرین باید از مصرف نابومتون خودداری کنند.

● نابومتون در بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی یا کبدی باید با احتیاط مصرف شود، زیرا ممکن است بر عملکرد کلیه تأثیر بگذارد و باعث آسیب کبدی شود.

● خطر عوارض جانبی ممکن است در افراد مسن بیشتر باشد، بنابراین دوز کمتر و نظارت منظم توصیه می شود.

● مصرف نابومتون در دوران بارداری به خصوص در سه ماهه سوم بارداری توصیه نمی شود، زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند و عوارضی ایجاد کند.