اطلاعات دارویی دولوتگراویر

دولوتگراویر داروی ضد ویروس HIV-1 است. با اتصال به جایگاه فعال اینتگراز از مرحله انتقال رشته در فرآیند وارد شدن DNA رتروویروسی به سلول میزبان که در چرخه تکثیر HIV ضروری است جلوگیری می کند و منجر به مهار فعالیت ویروسی می شود.

تک درمانی دولوتگراویر در افراد مبتلا به HIV-1 کاهش سریع و وابسته به دوز فعالیت ضدویروسی با کاهش کپی RNA HIV-1 در هر میلی لیتر را نشان دادند. پاسخ ضد ویروسی برای 3 تا 4 روز پس از آخرین دوز حفظ شد.

- زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی: 2-3 ساعت

- حداکثر غلظت پلاسمایی : 3.67-4.15 میکروگرم در میلی لیتر

- سطح زیرمنحنی: 53.6-75.1 میکروگرم.ساعت در میلی لیتر

- اتصال به پروتئین: 98.9٪

- حجم توزیع: 17.4 لیتر، 4-232 نانوگرم در لیتر (CSF)

- متابولیسم:  توسط UGT1A1 و تا حدی CYP3A

- نیمه عمر: 14 ساعت

- کلیرانس: 1 لیتر / ساعت

- دفع: 53٪ مدفوع (بدون تغییر) 31٪ ادرار (به صورت گلیکورونید اتر، کربن بنزیلیک یا محصول اِن دآلکیلاسیون)؛ <1٪ ادرار (بدون تغییر)

درمان عفونت ناشی از ویروس HIV

بزرگسالان

عفونت HIV

همراه با ART های دیگر استفاده می شود

• بدون سابقه درمان یا بدون سابقه درمان با INSTI: 50 میلی گرم خوراکی یک بار در روز
• دارای سابقه مصرف INSTI با جهش های مقاوم به INSTI یا مقاومت به INSTI بالینی مشکوک: 50 میلی گرم خوراکی دوبار در روز

همراه با ریلپیویرین

• در ترکیب با ریلپیویرین به عنوان یک رژیم کامل درمانی عفونت HIV-1 برای جایگزینی رژیم فعلی ART در بزرگسالانی که سرکوب ویرولوژیکی (RNA HIV-1 کمتر از 50 نسخه در میلی لیتر) در یک رژیم پایدار ART بیش از 6 ماه، بدون سابقه شکست در درمان و یا جهش شناخته شده مرتبط با مقاومت به دولوتگراویر یا ریلپیویرین داشته اند:
• 50 میلی گرم خوراکی یک بار در روز

کودکان

عفونت HIV

<30 کیلوگرم: ایمنی و اثربخشی تایید نشده است

≥30 کیلوگرم تا 40 کیلوگرم: 35 میلی گرم خوراکی  یک بار در روز (یعنی یک قرص 25 میلی گرمی و یک قرص 10 میلی گرمی)

≥40 کیلوگرم: 50 میلی گرم خوراکی  یک بار در روز

سابقه حساسیت به این دارو

تجویز همزمان با دوفتیلید به علت پتانسیل افزایش غلظت پلاسمایی دوفتیلید و خطر حوادث جدی و تهدیدکننده زندگی

هپاتیت , بی خوابی , سردرد , تهوع , افزایش کلسترول خون , افزایش ALT , افزایش AST , افزایش بیلی روبین خون , خارش , نارسایی کلیوی , اختلالات گوارشی , خستگی , افزایش لیپاز , هایپرگلایسمی , افزایش تری گلیسیرید

افزایش کراتینین کیناز، میوزیت

بیولکترا منیزیم , افاویرنز , منیزیم سیترات , اتراویرین , اکس کاربازپین , پریمیدون , ریفامپین , سوکرالفیت , مولتی ویتامین , کاربامازپین , ماگالدرات , منیزیم سالیسیلات | Magnesium Salicylate , دوفتیلید , فوس فنی توئین , تیپراناویر , فروس گلوکونات , پلی ساکارید آهن , کربونیل آهن , کلسیم , علف چای , دیدانوزین , نویراپین , دی هیدروکسی آلومینیم , فوسامپرناویر , گرپافلوکساسین , هالوفانترین , منیزیم کربنات , آلومینیوم هیدروکسید/منیزیم کربنات , آتاپولگایت/آتاپولژیت

آتاپولگیت، کولین سالیسیلات، سیتریک اسید/گلوکونودلتالاکتون/منیزیم کربنات موضعی، سیتریک اسید/منیزیم اکساید/سدیم پیکوسولفات، سیتریک اسید/پتاسیم بی کربنات/سدیم بی کربنات، سیتریک اسید/سایمتیکون/سدیم بی کربنات، فریک سیترات، پلی پپتید آهن هم، سوکسینیلات پروتئین آهن، کائولین، پروشان بلو، ریفامپین

- واکنشهای حساسیتی گزارش شده است؛ که با راش و گاهی اوقات اختلال عملکرد ارگان نظیر آسیب کبدی مشخص می شود.

- عوارض جانبی کبدی گزارش شده است؛ بیماران مبتلا به هپاتیت B یا هپاتیت C نهفته ممکن است در معرض افزایش خطر بدتر شدن یا افزایش ترانس آمیناز باشند. در برخی موارد، افزایش ترانس آمیناز با سندرم بازسازی ایمنی یا فعال شدن مجدد ویروس هپاتیت B ، مخصوصا در محیطی که درمان ضد هپاتیت قطع شده است همراه بود.

- سمیت کبدی، از جمله افزایش آزمایشات بیوشیمی کبدی سرم، هپاتیت و نارسایی حاد کبدی بدون سابقه بیماری کبدی یا دیگر عوامل خطر شناخته شده گزارش شده است. آسیب کبدی ناشی از دارو که منجر به پیوند کبد می شود گزارش شده است؛ نظارت برای سمیت کبدی توصیه می شود.

- در بیماران درمان شده با درمان ضد رتروویروسی ترکیبی، سندرم بازسازی ایمنی گزارش شده است. ممکن است واکنش التهابی به عفونت های فرصت طلب (مثلا عفونت مایکوباکتریوم آویویم، سیاتومگالوویروس، پنومونی پنوموسیستیت ژیروونسی  یا سل) و یا اختلالات خود ایمنی (مانند بیماری گریوز، پلی میوزیت و سندرم گیلن باره) ایجاد شود.

18 مه 2018: FDA هشدار ایمنی در مورد خطر بالقوه نقایص مادرزادی لوله عصبی منتشر کرد.

مرور کلی تداخلات دارویی

• - تجویز همزمان با داروهای خاص ممکن است منجر به تداخلات شناخته شده یا بالقوه قابل توجه داروها شود که برخی از آنها ممکن است منجر به از دست دادن اثر درمانی و مقاومت احتمالی و یا عوارض جانبی مهم ناشی از افزایش سیستماتیک شود.
• - القاکننده های UGT1A1 و CYP3A (به عنوان مثال، اکس كاربازپين، فنی توئين، فنوباربيتال، كاربامازپين، علف چای، ريفامپين) ​​باعث كاهش دولوتگراویر می شوند.
• - مصرف همزمان با داروهای حاوی کاتیون های چندظرفیتی باعث کاهش مواجهه سیستمیک دولوتگراویر می شود. 2 ساعت قبل یا 6 ساعت بعد از کاتیون های چند ظرفیتی (به عنوان مثال، آنتی اسیدها، ملین ها، سوکرالفات، مکمل های آهن، مکمل های کلسیم، داروهای بافری) دولوتگراویر را مصرف کنید.

•- دولوتگراویر ممکن است غلظت پلاسمایی داروهایی که از طریق OCT2 یا MATE1  حذف می شود را افزایش دهد.(دوفتیلید و متفورمین)

دقیقا طبق دستورالعمل از دارو استفاده کنید.

شما می توانید دولوتگراویر با یا بدون غذا مصرف کنید.

دوزهای دولوتگراویر بر اساس وزن کودک است. در صورت تغییر وزن کودک دوز دارو باید تغییر کند.

در هنگام استفاده از دولوتگراویر، ممکن است نیاز به آزمایش های خون مکرر داشته باشید.

اگر تاکنون هپاتیت B داشته اید، استفاده از دولوتگراویر می تواند این ویروس را فعال یا بدتر کند. در هنگام استفاده از دولوتگراویر و چند ماه پس از متوقف شدن آن، ممکن است نیاز به آزمایش های مکرر کبدی داشته باشید.

از همه داروهای ضد ویروسی طبق دستور پزشک استفاده کنید و همه راهنماهای دارویی را که دریافت می کنید بخوانید. برنامه دوز یا دوز خود را بدون مشورت پزشک خود تغییر ندهید. هر فرد مبتلا به HIV باید تحت نظارت پزشک باقی بماند.

در دمای اتاق به دور از گرما و رطوبت، نگهداری شود. قرص ها را در ظرف اصلی خود ، همراه با جاذب رطوبت نگهداری کنید.

دوز فراموش شده را به محض به یادآوردن مصرف کنید.اگر نزدیک دوز بعدی است از آن صرف نظر کنید.از دوبرابر کردن دوز خودداری کنید.

گروه N ( طبقه بندی نشده )

آمپرناویر , رالتگراویر , الویتگراویر