اطلاعات دارویی مولیندون

مکانیسم دقیق داروی مولیندون مشخص نشده است، اما بر اساس مطالعات الکتروانسفالوگرافی (EEG)، به نظر می رسد که مولیندون با آنتاگونیزه کردن محل های گیرنده دوپامین (D2) در سیستم لیمبیک رتیکولار در مغز عمل کند بنابراین فعالیت دوپامین را کاهش می دهد. کاهش فعالیت دوپامین موجب کاهش اثرات فیزیولوژیکی ناشی از تحریک دوپامینی بیش از حد می شود، مانند نوعی که در اختلالات سایکوتیک دیده می شوند.

مولیندون دارای پروفایل فارماکولوژیک در حیوانات آزمایشگاهی است که عمدتا مانند آرام بخش هایی است که موجب کاهش حرکات خود به خود و تهاجمی، سرکوب واکنش های شرطی، رفتار تقلیدی عجیب و غریب و بیش فعالی ناشی از آمفتامین می شود. علاوه بر این، مولیندون سرکوب ناشی از آرام بخش هایی مانند تترابنازین را آنتاگونیزه می کند.

به سرعت جذب می شود.

زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی: 1.5 ساعت

دوام اثر: 24-36 ساعت

اتصال به پروتئین: 76٪

متابولیسم: کبدی

نیمه عمر: 1.5 ساعت

دفع: ادرار و مدفوع (2-3٪ متابوليزه نشده)

اختلالات سایکوتیک

بزرگسالان

اسکیزوفرنی

ابتدا: 50-75 میلی گرم خوراکی یک بار در روز؛ افزایش به 100 میلی گرم در روز در 3-4 روز؛ ممکن است براساس شدت علائم و پاسخ فردی بیمار کم یا زیاد شود.

نگهدارنده

• خفیف: 5 تا 15 میلی گرم خوراکی هر 6-8 ساعت
• متوسط: 10-25 میلی گرم خوراکی هر 6-8 ساعت
• شدید: 225 میلی گرم در روز خوراکی ممکن است لازم باشد.

تغییر دوز

• شروع در دوز پایین تر در بیماران سالمند و ناتوان

ملاحظات دوز

• برای متوقف کردن آنتی سایکوتیک ها، به تدریج در طول 6 تا 24 ماه دوز کاهش می یابد تا از محرومیت جلوگیری شود.

کودکان

ایمنی و کارایی ثابت نشده است.

کما , سابقه حساسیت شدید , سرکوب CNS شدید

افسردگی , یبوست , رتینوپاتی , تهوع , خشکی دهان , احتباس ادراری , عوارض خارج هرمی , خواب آلودگی , تاکیکاردی , گالاکتوره , لکوپنی , راش , ژنیکوماستی , دیستونی , آمنوره , بیش فعالی , پریاپیسم , سرخوشی , آکاتیزیا , افزایش میل جنسی در بانوان و آقایان , افزایش ترشح بزاق , سندرم پارکینسونی , دیسکنزی , تغییر در تست عملکرد کبدی , کدورت عدسی

پتاسیم سیترات , تاپنتادول , آیوپامیدول , تترابنازین , متادون , متوکلوپرامید , کلوزاپین , متریزامید , لوومتادیل استات , اکسی مورفون , لوورفانول , پنتازوسین , بوتورفانول , نالبوفین , دیو تترابنازین , دزوسین | Dezocine , بوپرنورفین , سدیم اکسی بات , سوفنتانیل , مپریدین , پروپوکسیفن , رمی فنتانیل , گلیکوپیرونیوم توسیلات , بنزهیدروکدون/استامینوفن

دیسکینزی تاخیری، یک سندرم بالقوه غیر قابل برگشت، غیر ارادی، حرکات دیسکینتیک، ممکن است در بیماران درمان شده با داروهای آنتی سایکوتیک ایجاد شود؛ اگر علائم و نشانه های دیسکینزی تاخیری در بیماران مصرف کننده آنتی سایکوتیک ظاهر شد، قطع دارو را در نظر بگیرید؛ با این حال، بعضی از بیماران ممکن است با وجود سندرم نیاز به درمان داشته باشند.

ممکن است باعث خواب آلودگی، افت فشارخون وضعیتی، ناپایداری حرکتی و بی ثباتی حسی شود که ممکن است منجر به سقوط و در نتیجه شکستگی و یا آسیب های دیگر شود؛ ارزیابی خطر افتادن برای بیماران مبتلا به بیماری ها، شرایط یا داروهایی که می تواند این اثرات را افزایش دهد، هنگام شروع داروی آنتی سایکوتیک و به طور مرتب برای بیماران با درمان طولانی مدت آنتی سایکوتیک انجام شود.

سندرم نورولپتیک بدخیم (NMS)  در استفاده از داروهای آنتی سایکوتیک گزارش شده است؛ در صورت بروز علایم با درمان غیرضروری بلافاصله دارو را قطع کنید و درمان علامتی و نظارت را انجام دهید.اگر پس از ریکاوری بیمار به داروی آنتی سایکوتیک نیاز دارد چون عود مجدد NMS گزارش شده است بیمار باید تحت نظر باشد.

در ابتدا ممکن است موجب خواب آلودگی شود؛ به بیمار درباره فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری روانی دارد تا زمانی که پاسخ به دارو مشخص شود هشدار دهید.

تشنج های مکرر در استفاده از دارو گزارش شده است.

محصولات حاوی سولفات کلسیم به عنوان اکسیپیان؛ یون کلسیم ممکن است با جذب داروهای حاوی فنی توئین سدیم و تتراسایکلین ها تداخل کند.

درمان ممکن است علائم انسداد روده یا تومور مغزی را بپوشاند.

داروهای آنتی سایکوتیک باعث افزایش سطح پرولاکتین می شود. افزایش در درمان طولانی مدت باقی می ماند؛ اگرچه اختلالاتی نظیر گالاکتوره، آمنوره، ژنیکوماستی و ناتوانی جنسی گزارش شده است، اما در بیشتر بیماران، علایم بالینی افزایش سطح پرولاکتین سرمی نامشخص است.

دارو برای کنترل عوارض رفتاری بیماران مبتلا به عقب ماندگی ذهنی موثر نبوده است.

در آزمایشهای بالینی و / یا تجربیات پس از فروش، حوادث لکوپنی / نوتروپنی و آگرانولوسیتوز گزارش شده است که به طور موقت در ارتباط با داروهای آنتی سایکوتیک گزارش شده است. عوامل خطر احتمالی برای لکوپنی / نوتروپنی شامل وجود تعداد کمتری از سلول های سفید خون (WBC) و سابقه لکوپنی / نوتروپنی ناشی از دارو است. بیمارانی که دارای نوتروپنی قابل توجه بالینی هستند باید برای تب و یا علائم دیگر عفونت مورد توجه قرار گیرند و اگر چنین علائمی رخ داد، سریعا درمان شوند. بیماران با نوتروپنی شدید (تعداد نوتروفیل مطلق <1000 / میلی متر  مکعب) باید درمان را قطع کنند و شمارش WBC خود را تا زمان بازیابی ادامه دهند.

هشدار شدید

بیماران مبتلا به سایکوز ناشی از زوال عقل که با داروهای آنتی سایکوتیک درمان می شوند، همانطور که در آزمایش های کوتاه مدت نشان داده شده است در معرض افزایش خطر مرگ و میر قرار دارند. به نظر می رسد مرگ در مطالعات قلبی عروقی (به عنوان مثال، نارسایی قلبی، مرگ ناگهانی) و یا عفونی (به عنوان مثال، پنومونی) بوده است.

برای درمان بیماران مبتلا به سایکوز ناشی از زوال عقل تایید نشده است.

• - به همه ی متخصصان مراقبت های سلامتی خود بگویید که این دارو را مصرف می کنید. این شامل پزشکان، پرستاران، داروسازان و دندانپزشکان شما می شود.
• - اجتناب از رانندگی و انجام وظایف یا اقدامات دیگر که نیاز به هوشیاری دارد تا زمانی که متوجه شوید که دارو چگونه بر شما تاثیر می گذارد.
• - بدون مشورت با پزشک و به طور ناگهانی مصرف دارو را قطع نکنید.ممکن است خطر بیشتری برای عوارض جانبی داشته باشید.اگر می خواهید دارو را متوقف کنید باید آن را به آهستگی و با دستور پزشک قطع کنید.
• - این دارو ممکن است مانع از جذب سایر داروهای خوراکی دیگر شود.شاید لازم باشد دارو های دیگر را با فاصله از این دارو مصرف کنید.با پزشک خود صحبت کنید.
• کاهش گلبول های سفید با داروهایی مانند این اتفاق رخ داده است. این ممکن است باعث افزایش احتمال ابتلا به عفونت شود. عفونت های کشنده به ندرت اتفاق می افتد. اگر تا به حال کاهش تعداد گلبولهای سفید خون را داشته اید، به پزشک خود اطلاع دهید. در صورتی که علائم عفونت مثل تب، لرز و یا گلودرد دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. با پزشک خود صحبت کنید.
• عملکرد خونی را طبق دستور پزشک بررسی کنید. با پزشک خود صحبت کنید.

قبل از اینکه الکل بخورید یا از داروهای دیگر و محصولات طبیعی استفاده کنید که باعث کاهش فعالیت شما می شود، با پزشک خود صحبت کنید.

• سرگیجه، خواب آلودگی و احساس ناپایداری ممکن است با مولیندون اتفاق بیفتد. این ممکن است منجر به افتادن شود. شکستن استخوان یا سایر مشکلات بهداشتی می توانند به خاطر زمین خوردن اتفاق بیفتند. با پزشک صحبت کنید.
• در صورت بارداری یا قصد بارداری، به پزشک خود بگویید. شما باید در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در حین بارداری صحبت کنید.
• مصرف مولیندون در سه ماهه سوم بارداری ممکن است منجر به حرکات عضلانی غیرقابل کنترل و محرومیت در نوزاد شود. با پزشک صحبت کنید.

اگر شیردهی دارید، به پزشک خود بگویید. شما باید درباره هر گونه خطری برای کودک خود صحبت کنید.

• برای به دست آوردن بیشترین اثر، هیچ دوزی را از دست ندهید.
• حتی با وجود احساس بهبودی مصرف دارو را طبق دستور پزشک ادامه دهید.

• دوز فراموش شده را به محض به یاد آوردن مصرف کنید.اگر نزدیک دوز بعدی است از آن صرف نظر کنید.از دوبرابر کردن یا افزایش دوز خودداری کنید.

گروه N ( طبقه بندی نشده )

پیموزاید , هالوپریدول , لوکساپین , پروپیومازین