اطلاعات دارویی آنتی تیموسیت گلوبولین

● مکانیسم اصلی اثر شامل اتصال ATG به لنفوسیت های T است که منجر به تخلیه یا مدولاسیون عملکردی آنها می شود.

● ATG حاوی آنتی‌بادی‌هایی است که آنتی‌ژن‌های موجود در سطح سلول‌های T را هدف قرار می‌دهند و در نتیجه پاسخ‌های ایمنی با واسطه سلول‌های T را سرکوب می‌کنند.

● با تعدیل سیستم ایمنی، ATG به جلوگیری از پس زدن اندام های پیوندی کمک می کند و می تواند در درمان برخی از شرایط خود ایمنی استفاده شود.

● ATG اثرات فارماکودینامیک خود را با هدف قرار دادن لنفوسیت های T اعمال می کند که منجر به تخلیه یا تعدیل آنها می شود.

● لنفوسیت های T نقش کلیدی در پاسخ ایمنی دارند و سرکوب فعالیت آنها در جلوگیری از رد پیوند در گیرندگان پیوند بسیار مهم است.

● اثرات فارماکودینامیکی دقیق ممکن است بر اساس منبع ATG (به عنوان مثال، مشتق شده از خرگوش و اسب) و ویژگی های خاص بیمار متفاوت باشد.

● ATG معمولاً به صورت داخل وریدی تجویز می شود.

● فارماکوکینتیک ATG شامل توزیع در سراسر بدن، از جمله بافت های لنفوئیدی که لنفوسیت های T در آن قرار دارند، است.

● میزان پاکسازی می تواند متفاوت باشد و مدت اثرات سرکوب کننده سیستم ایمنی ممکن است فراتر از دوره تجویز دارو باشد.

● پیوند عضو جامد: برای پیشگیری یا درمان رد پیوند در گیرندگان پیوند کلیه، کبد، قلب، ریه یا سایر اعضای جامد استفاده می شود.

● پیوند سلول های بنیادی خونساز: برای کاهش خطر بیماری پیوند در مقابل میزبان (GVHD) در گیرندگان پیوند سلول های بنیادی خونساز استفاده می شود.

● درمان اختلالات خود ایمنی: در برخی موارد، ATG برای تعدیل پاسخ ایمنی در شرایط خودایمنی، مانند کم خونی آپلاستیک شدید یا واسکولیتیدهای خاص استفاده می شود.

● دوز گلوبولین ضد تیموسیت (ATG) بر اساس عواملی مانند وزن بیمار، نوع پیوند و پروتکل خاص تیم مراقبت‌های بهداشتی درمان‌کننده، فردی است.

● بسته به پروتکل درمانی، دوز ممکن است به صورت انفوزیون روزانه طی چند روز یا به صورت یک رژیم تک دوز داده شود.

● پزشک معالج دوز مناسب و مدت درمان را تعیین می کند.

● حساسیت بیش از حد شناخته شده یا واکنش های آلرژیک شدید به گلوبولین ضد تیموسیت (ATG) یا هر یک از اجزای آن.

● در بیماران با سابقه واکنش شدید به سایر داروهای ایمونوگلوبولین با احتیاط یا اجتناب شود.

واکنش های تزریقی:
● تب و لرز در حین یا بعد از انفوزیون
● تهوع و استفراغ
● فشار خون پایین
● واکنش های آلرژیک، از بثورات خفیف تا آنافیلاکسی شدید

اثرات هماتولوژیک:
● لکوپنی (کاهش تعداد گلبول های سفید خون)
● ترومبوسیتوپنی (کاهش تعداد پلاکت ها)
● کم خونی (کاهش تعداد گلبول های قرمز)

عفونت ها:
● افزایش حساسیت به عفونت ها به دلیل سرکوب سیستم ایمنی

اثرات کلیوی:
● اختلال عملکرد کلیه یا آسیب حاد کلیه.

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی:
● مصرف همزمان با سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ممکن است خطر عفونت و اثرات هماتولوژیک را افزایش دهد.

واکسن ها:
● در طول درمان با ATG باید از واکسن های زنده به دلیل خطر عفونت منتشر اجتناب شود.

● واکسن‌های غیرفعال ممکن است اثربخشی خود را در طول درمان سرکوب‌کننده ایمنی کاهش دهند.

● آنافیلاکسی: تجویز ATG می تواند منجر به واکنش های آلرژیک شدید و بالقوه تهدید کننده زندگی شود. نظارت دقیق بسیار مهم است.

● خطر عفونت: سرکوب سیستم ایمنی باعث افزایش حساسیت به عفونت می شود. اقدامات احتیاطی در برابر عفونت های باکتریایی، عفونت های ویروسی و قارچی ضروری است.

● اثرات هماتولوژیک: ATG ممکن است باعث اختلالات خونی شود که نیاز به نظارت منظم بر شمارش سلول های خونی دارد.

● واکنش های آلرژیک قبلی: در افرادی که سابقه واکنش های آلرژیک به ATG یا محصولات مرتبط دارند، احتیاط می شود.

● تعادل سرکوب سیستم ایمنی: ایجاد تعادل بین سرکوب سیستم ایمنی و پیشگیری از عفونت ها نیاز به مدیریت دقیق دارد.

● نظارت: نظارت منظم بر عملکرد کلیه، شمارش خون و علائم عفونت در طول درمان با ATG ضروری است.

● اطلاعات محدودی در مورد استفاده از ATG در دوران بارداری در دسترس است و ایمنی آن به خوبی ثابت نشده است.

● تصمیم به استفاده از ATG در دوران بارداری باید شامل بررسی دقیق خطرات و مزایای بالقوه باشد.

● نظارت دقیق بر سلامت مادر و جنین ضروری است.

● گلوبولین ضد تیموسیت خرگوش (rATG): مشابه ATG اما از سرم خرگوش مشتق شده است.

● آلمتوزوماب: یک آنتی بادی مونوکلونال که لنفوسیت ها را هدف قرار می دهد، در شرایط خاص هماتولوژیک و پیوند اعضا استفاده می شود.

● موروموناب-CD3: یک آنتی بادی مونوکلونال ضد CD3 که در پیوند و برخی اختلالات خودایمنی استفاده می شود.