اطلاعات دارویی سیلورسولفادیازین

مکانیسم عمل داروی سیلورسولفادیازین بر باکتری با نیترات نقره و سدیم سولفادیازین متفاوت است. سیلورسولفادیازین تنها بر روی غشای سلولی و دیوار سلولی اثر می گذارد تا عمل ضد باکتری خود را اعمال کند.

سیلورسولفادیازین فعالیت ضد میکروبی وسیعی دارد. سیلورسولفادیازین خاصیت باکتری کش برای تعداد زیادی باکتری های گرم منفی و گرم مثبت و نیز مخمر ها دارا می باشد.

مقدار محدودی داروی سیلورسولفادیازین از طریق پوست نفوذ می کند و تنها در مواردی که در ناحیه وسیعی از سوختگی مورد استفاده قرار بگیرد جذب سیستمیک آن مورد توجه قرار می گیرد .
در تماس با پوست تا حدودی سولفادیازین ترکیب آزاد شده و ممکن است تا 10% جذب سیستمیک شود که نهایتا در ادرار دفع می گردد .مقداری از نقره ترکیب نیز ممکن است جذب شود.

مقدار معمول برای سوختگی
–مصرف خارجی:
با دستکش جراحی یک لایه نازک از دارو (1.5 mm) برای 1 یا 2 بار در روز روی ناحیه سوخته مالیده شود .

1-جذب داروی سیلورسولفادیازین متفاوت و وابسته به درصد از سطح بدن و میزان آسیب بافتی می باشد.درمان سطوح وسیع پوست با سیلورسولفادیازین ممکن است منجر به ایجاد غلظت های درمانی دارو در پلاسما و احتمال بروز عوارض جانبی یا تداخلات دارویی مشابه سولفونامیدها شامل اختلالات خونی (مانند آگرانولوسیتوز، آنمی آپلاستیک، ترومبوسیتوپنی، لکوپنی، آنمی همولیتیک)، واکنشهای حساسیتی و پوستی ( مانند سندروم استیون جانسون، نکرولیز اپیدرمی سمی، درماتیت اگزوفولیاتیو)، واکنشهای گوارشی ، هپاتیت، نکروز هپاتوسلولار،واکنشهای سیستم عصبی مرکزی،نفروز سمی گردد.
2-در صورت بروز واکنشهای آلرژیک ، مصرف دارو باید قطع گردد.
3-استفاده سیلورسولفادیازین در برخی موارد بیماران دارای کمبود G6PD سبب بروز همولیز شد لذا مصرف سیلورسولفادیازین در این بیماران با احتیاط فراوان صورت گیرد.
4- در صورت وجود نقص کبدی و کلیوی سیلورسولفادیازین با احتیاط فراوان تجویز گردد.

1- دوره درمان با سیلورسولفادیازین باید تا زمان بهبود رضایت بخش و یا ایجاد آمادگی ناحیه سوخته برای پیوند پوست ادامه یابد.
2- سیلورسولفادیازین موضعی باید تحت شرایط استریل مورد استفاده قرار گیرد.