اطلاعات دارویی آنیسیندیون

مانند فنیندون ، که از نظر شیمیایی به آن مرتبط است ، آنیسیندیون با کاهش فعالیت پروترومبین خون ، عمل درمانی خود را انجام می دهد. با مهارکربوکسیلاسیون پروتئین های پیش سازبا واسطه ویتامین K ، از تشکیل فاکتورهای پیش انعقادی فعال II ، VII ، IX و X و همچنین پروتئین های ضد انعقادی C و S جلوگیری می شود. آنیسیندیون هیچ اثر ترومبولیتیک مستقیمی ندارد و آسیب بافت ایسکمیک را معکوس نمی کند ، اگرچه ممکن است گسترش ترومبو های موجود را محدود کرده و از عوارض ترومبوآمبولیک ثانویه جلوگیری کند.

آنیسیندیون یک ضد انعقاد سنتتیک  و یک مشتق indanedione است. این دارو فقط در صورتی که نتوان ازداروهای ضد انعقادی  از دسته کومارین مانند کومادین استفاده کرد، تجویزمیشود زیرا آنیسیندیون یک داروی قدرتمند با عوارض جانبی جدی است. ضد انعقادها توانایی لخته شدن خون را کاهش داده و بنابراین به جلوگیری از ایجاد لخته های مضر در رگ های خونی کمک می کند. این داروها گاهی اوقات رقیق کننده خون نامیده می شوند. آنها لخته هایی را که قبلاً تشکیل شده اند حل نمی کنند ، اما ممکن است از بزرگ شدن لخته ها جلوگیری کرده و از بروزمشکلات جدی تری پیشگیری کنند.

جذب: با دوز مكرر تجمع اتفاق نمی افتد
نیمه عمر:3 تا 5 روز

آمبولی ریوی , فیبریلاسیون دهلیزی , ترومبوز وریدی , بیماری عروق کرونری

برای پیشگیری و درمان ترومبوز وریدی و گسترش آن ، درمان فیبریلاسیون دهلیزی با آمبولیزاسیون ، پیشگیری و درمان آمبولی ریوی و به عنوان یک داروی کمکی در درمان انسداد عروق کرونر.

دوز اولیه قرص های آنیسیندیون روز اول 300 میلی گرم ، روز دوم 200 میلی گرم و روز سوم 100 میلی گرم است. با شروع درمان ، فعالیت پروترومبین به سرعت در طی 6 ساعت به 50 درصد از مقادیر پایه کاهش می یابد. پس از آن به آرامی کاهش می یابد تا زمانی که در 48 تا 72 ساعت به 15 تا 30 درصد از مقادیر پایه برسد. دوز نگهدارنده براساس تعیین زمان پروترومبین روزانه برای هر بیمار تعیین می شود ، اگرچه با قرص های آنیسیندیون، عملکرد یکنواخت و قابل پیش بینی دارو باعث می شود در بعضی موارد نیاز به تعیین زمان پروترومبین کاهش یابد. دوز نگهدارنده بین 25 تا 250 میلی گرم در روز متغیر است و باید تنظیم شود تا زمان پروترومبین 1 و 1.5 تا 2 برابر مقدار طبیعی نگه داشته شود. دوز ممکن است برای بسیاری از روزها تکرار شود. آنیسیندیون در بدن تجمع نمی یابد.

لاغری , جراحی , فشار خون بالا , مشکلات کبدی , مشکلات کلیوی , زخم گوارشی , پره اکلامپسی , تمایل به خونریزی , اندوکاردیت باکتریایی , پریکاردیت , تهدید به سقط جنین , اکلامپسی , سوء تغذیه

-تمایل به خونریزی یا Blood Dyscrasias
- زخم فعال دستگاه گوارش
-عمل جراحی اخیر مغز ، چشم و یا نخاع یا پروستاتکتومی و یا مواردی که تحت بی حسی موضعی یا کمری یا تخلیه مداوم روده کوچک از طریق تیوب قرار گرفته اند.
- بیماری شدید کلیوی یا کبدی ،اندوکاردیت باکتریایی ، پریکاردیت ، پلی آرتریت ، دیورتیکولیت ، سرطان visceral یا آنوریسم ، فشارخون شدید یا بدخیم ، اکلامپسی یا پره اکلامپسی ، تهدید به سقط جنین ، لاغری شدید ، سوء تغذیه و کمبودهای ویتامین C یا K

هپاتیت , اسهال , سردرد , نکروز , تهوع , استفراغ , تاری دید , کهیر , بی اشتهایی , خونریزی , نکروز توبولی کلیوی , زردی , آگرانولوسیتوز , زخم دهانی , درد دهان , نکروز پوست , ائوزینوفیلی , ترومبوسیتوپنی , آلبومینوری , آنمی , لکوپنی , گلودرد , آلوپسی , راش , اختلال تطابق , لکوسیتوز , درماتیت , آپلازی سلولهای قرمز خالص , آنوری , گرفتگی شکمی

خونریزی ، نکروز ، بثورات ، اسهال. درماتیت ، تهوع ، پیرکسیا ، درماتیت لایه لایه شدن ، کهیر ، آلوپسی و زخم و درد دهان  ، استفراغ ، گرفتگی شکم ، بی اشتهایی ، پریاپیسم ، اریتما و نکروز پوست و سایر بافت ها ، بروز انگشت بنفش و گانگرن جلدی ، سردرد ، گلو درد ، تاری دید ، اختلال تطابق ، استئاتوره، هپاتیت ، زردی ، آسیب کبدی ، نکروز توبولی کلیوی ، آلبومینوری ، آنوری ، نارسایی میلوئیدی ، آگرانولوسیتوز ، آگلوتینین های لکوسیت ، آپلازی سلولهای قرمز ، سلولهای تک هسته ای آتوپیک ، لکوسیتوز، لوکوپنی ،آنمی، ترومبوسیتوپنی ، و ائوزینوفیلی ، تشکیل کالوس تأخیر ناشی از فنپروکومون به دنبال شکستگی استخوان

داساتینیب , سفاماندول , جفیتینیب , اکساپروزین , اوروکیناز | یوروکیناز , ابسیکسی مب , بوتالبیتال و استامینوفن , آنیسترپلاز , راموسیروماب , سارسایکلین , کانگرلور , دفیبروتاید , بک آمپی سیلین

-ضد انعقادهای خوراکی ، داروهای قوی با اثرات طولانی مدت و تجمعی هستند. درمان باید مطابق با پاسخ بیمار و فایده ای که از درمان ضد انعقادی  در برابر خطرات احتمالی مرتبط با استفاده از این داروها پیش بینی میشود، انجام شود.
- ضد انعقاد خون خوراکی به دلیل خطر خونریزی کشنده مغزی نباید در درمان سکته های حاد کامل، استفاده شود
-به دلیل آگرانولوسیتوز و هپاتیت دراستفاده از آنیسیندیون ، بررسی خون و عملکرد کبد باید به صورت دوره ای انجام شود
-به طور نسبی اپیزودهای جزئی خونریزی در 2٪ تا 10٪ از بیماران تحت درمان با داروهای ضد انعقاد خوراکی اتفاق می افتد.
-خونریزی کشنده ممکن است رخ دهد. خونریزی گسترده ممکن است از سیستم های مغزی ، پریکاردیال، ریوی ، آدرنال ، کبدی ، اسپاینال ، دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی باشد.
-همچنین ممکن است نکروز هموراژیک یا گانگرن پوست و بافت زیر جلدی ، خونریزی پتشیال و پورپوریک ، اکیموز ، اپیستاکسیس ، هماتومزیس یا همومتایزیس ایجاد شود.

-در صورت بروز لکوپنی یا شواهدی از حساسیت ، دارو باید قطع شود
-به دلیل احتمال آسیب کلیوی مرتبط با استفاده از فنیندیون ، هرگاه از فنیندون یا هر داروی ضد انعقادی indanedione استفاده شود،ادرار باید بطور دوره ای از نظر وجود آلبومین بررسی شود
-تعیین دوره ای زمان پروترومبین یا آزمایش انعقادی مناسب ضروری است.
- از آنجا که هپارین زمان یک مرحله پروترومبین را طولانی تر می کند ، وقتی هپارین و آنیسیندیون همزمان استفاده شوند باید یک فاصه زمانی حداقل 5 ساعت بین آخرین دوز داخل وریدی یا زیر جلدی هپارین تا تعیین زمان پروترومبین برای تجویز آنیسیندیون گذاشته شود.
- در صورت نیاز به درمان اضطراری مصرف بیش از حد دارو، علاوه بر امکانات کافی آزمایشگاهی ، فیتونادیون خوراکی یا تزریقی (ویتامین K1) و خون کامل یا پلاسما نیز باید در دسترس باشد.
-فاکتورهایی که حساسیت به دارو را افزایش داده و زمان پروترومبین را طولانی تر می کنند عبارتند از: هایپوپروترومبینمی اولیه ، افزایش سن ، وضعیت تغذیه ای ضعیف ، کمبود ویتامین K یا سوء جذب آن ، نارسایی احتقانی قلب یا آسیب عروقی ، اختلالات کبدی از جمله هپاتیت یا یرقانانسدادی ، فیستول صفراوی حالات تب دار ، پرکاری تیروئید ، پاک سازی اولیه روده ، جراحی اخیر و X-RAY تراپی
- عاملی که ممکن است پاسخ به ضد انعقادهای خوراکی را کاهش داده و زمان پروترومبین را کوتاه کند شامل موارد زیر است: حاملگی ، دیابت قندی ، هایپرلیپیدمی ، کم کاری تیروئید ، هایپر کلسترولمیا و مقاومت ارثی یا اکتسابی.
-تست گایاک مدفوع باید برای تشخیص خونریزی دستگاه گوارش استفاده شود.
-در درمان طولانی مدت با داروهای ضد انعقاد خون ، ارزیابی دوره ای آزمایشگاهی سیستم های هماتوپویتیک، کلیوی و کبدی بایستی انجام شود.

X ( مصرف در بارداری ممنوع است)

X
آنیسیندون در بارداری منع مصرف دارد. اگر از داروهای ضد انعقاد خوراکی در زنان باردار استفاده شود ، آنها نباید در سه ماهه اول تجویز شوند ، و باید قبل از زایمان قطع شود.

ضد انعقادهای خوراکی یا متابولیتهای آنها، احتمالاً به مقدار کافی برای ایجاد حالت پروترومبوپنی و خونریزی در نوزاد، در شیر مادران شیرده دفع می شود. به عنوان یک قاعده کلی، در حالی که بیمار داروی ضد انعقاد خوراکی را دریافت می کند ، نباید شیردهیانجام شود.