اطلاعات دارویی متوکلوپرامید

متوکلوپرامید آنتاگونیست گیرندهD2 دوپامین و همچنین آگونیست گیرنده های 5HT3 و 5HT4 سروتونین است . متوکلوپرامید احتمالا شل ‌شدن‌ عضلات ‌صاف ‌معدی ‌ناشی ‌از دوپامین‌ را مهار می‌کند و بنابراین ‌باعث‌ تقویت ‌اثرات ‌کولینرژیک ‌می‌شود . اثرات‌ ضد تهوع‌ دارو ناشی ‌از افزایش‌ آستانه‌ فعالیت‌ گیرنده‌های ‌شیمیائی‌ (CTZ) می‌باشد .

متوکلوپرامید با وجود این که از نظر شیمیایی شبیه پروکاینامید است ولی خواص بی حس کنندگی موضعی یا آنتی آریتمی آن را ندارد. متوکلوپرامید بعنوان افزایش دهنده حرکات دستگاه گوارش ،درمان فلج معده دیابتیک و بعنوان ضد تهوع در انواع تهوع ها و همچنین تهوع ناشی از شیمی درمانی استفاده میشود .

متوکلوپرامید به خوبی از دستگاه گوارش جذب می شود و حداکثر غلظت پلاسمایی آن ظرف 1 تا 2 ساعت بعد از مصرف تک دوز خوراکی ایجاد میگردد. فراهمی زیستی آن در مصرف خوراکی، تقریباٌ 80 درصد است و حجم توزیع آن در بدن بالاست .
85درصد آن از طریق ادرار طی 72 ساعت دفع می گردد. نیمه عمر آن در افراد با عملکرد کلیوی طبیعی 5 تا 6 ساعت است. میزان اتصال آن به پروتئین های پلاسما کم است .

تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی , تهوع و استفراغ بعد از جراحی , فلج معده دیابتی , عکسبرداری رادادیولوژی , درمان کمکی میگرن

دوز معمول تهوع و استفراغ بزرگسالان :
تهوع بعد از جراحی :
10 تا 20 میلی گرم عضلانی در انتهای جراحی
دوز معمول در بیماری رفلاکس : 10تا 15 میلیگرم تا 4 بار در روز نیم ساعت قبل غذا و قبل خواب
دوز معمول در فلج معده :
تزریقی : 10 میلیگرم 4 بار در روز آهسته وریدی ظرف یک تا دو دقیقه و یا عضلانی تا 10 روز.
خوراکی : 10 میلیگرم 4 بار در روز نیم ساعت قبل از غذا و قبل از خواب برای 2 تا 8 هفته بسته به پاسخ بیمار.
دوز معمول برای تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی در بزرگسالان :
انفوزیون وریدی(حداقل طی 15 دقیقه) : 1 تا 2 میلیگرم به ازای هر کیلو وزن بدن (بسته به تهوع زایی دارو) 30 دقیقه قبل از شیمی درمانی
دوز معمول در میگرن :
10 تا 20 میلیگرم وریدی

اطفال :
دوز معمول در بیماری رفلاکس :
0.4 تا 0.8 میلیگرم به ازای هرکیلو وزن بدن در چهار دوز منقسم
دوز معمول در تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی :
تزریقی :1 تا 2 میلیگرم به ازای هرکیلو وزن بدن نیم ساعت قبل از شیمی درمانی

خونریزی،انسداد مکانیکی یا پرفوراسیون دستگاه گوارش , در بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما , در بیماران با حساسیت شناخته شده و عدم تحمل به دارو , بیماران مبتلا به صرع , مصرف همزمان با داروهای دارای عوارض اکستراپیرامیدال

تهوع , سردرد2 , کاهش اشتها , گیجی , تشنج , ضربان قلب تند یا نامنظم , سرگیجه , اسهال , افزایش فشارخون , تب1 , خارش , تعریق , ضعف , خستگی , زردی پوست , زردی چشم , ادرار تیره , بی قراری , از حال رفتن , استفراغ , گلودرد , اختلالات تنفسی , از دست دادن تعادل , درد یا سفتی شکم , مدفوع قرمز رنگ (رسی) , اختلال در بلع یا تکلم , ورم کردن گونه ها , سفتی یا ورم دست و پاها و عدم کنترل حرکت آنها

بروموکرپتین , پرامی پکسول , پیموزاید , روپینیرول , ریواستیگمین , آیوپامیدول , الانزاپین , تیوتیکسن , پروپوکسیفن , ویتاگنوس , کابرگولین , کلوزاپین , سافینامید , آپومورفین , بوتالبیتال و استامینوفن , نالبوفین , پرومازین , بوپروپیون + نالترکسون , دس ونلافاکسین , میلناسیپران , مولیندون , تریمپرازین , اپیوم , کاریپرازین , روتیگوتین , کوآزپام , ات کلر وینول , رولاپیتانت , اتوتوئین , بریواراستام , دکس مدتومیدین

هیچگاه متوکلوپرامید را بیش از میزان توصیه شده و یا بیش از 12 هفته مصرف نکنید زیرا ممکن است سبب ناتوانی های حرکتی غیرقابل برگشت شود.در صورت حساسیت به دارو یا وجود خونریزی یا انسداد در معده یا روده یا سابقه تشنج از مصرف دارو خودداری کنید .
پزشک خود را در صورت نقص عملکرد کلیه یا کبد نارسایی قلبی ، دیابت ، فشارخون بالا ، بیماری پارکینسون یا سابقه افسردگی در جریان قرار دهید. از مصرف الکل خودداری کنید.

داروی متوکلوپرامید را نیم ساعت پیش از غذا مصرف نمایید. دو شکل دارو (بطور مثال قرص و قطره) را بطور همزمان مصرف نکنید. این دارو ممکن است سبب اختلال در عملکرد و یا افکار شما گردد. در هنگام رانندگی یا کارهایی که به هوشیاری نیاز دارند احتیاط کنید.

گروه B ( در این گروه از داروها، مطالعات بر روی حیوانات باردار نشانگر این بود که دارو خطری بر روی جنین ندارد، اما مطالعات کافی روی زنان باردار برای میزان خطر روی جنین در سه ماهه اول بارداری انجام نشده است.)

سیزاپراید , دومپریدون , دروپریدول , آلیزاپراید