اطلاعات دارویی آلمتوزوماب

● آلمتوزوماب یک آنتی بادی مونوکلونال است که CD52، یک گلیکوپروتئین موجود در سطح سلول های ایمنی خاص، از جمله لنفوسیت های T و B، مونوسیت ها و سلول های کشنده طبیعی را هدف قرار می دهد و به آن متصل می شود.

● آلمتوزوماب پس از اتصال به CD52، سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی و لیز با واسطه مکمل را تحریک می کند و منجر به تخلیه این سلول های CD52 مثبت می شود.

● فارماکودینامیک آلمتوزوماب در درجه اول با توانایی آن در هدف قرار دادن انتخابی و تخلیه سلول های ایمنی CD52 مثبت مشخص می شود.

● آلمتوزوماب با اتصال اختصاصی به CD52، حمله سیستم ایمنی به این سلول‌ها را تحریک می‌کند و منجر به کاهش و تعدیل پاسخ ایمنی آنها می‌شود.

● این اثر تعدیل‌کننده ایمنی به کاهش التهاب و محدود کردن حمله سیستم ایمنی به بافت‌های بدن کمک می‌کند و در شرایطی که خودایمنی درگیر است، فواید درمانی ارائه می‌کند.

● پس از انفوزیون داخل وریدی، آلمتوزوماب به سرعت در سراسر بدن توزیع می شود و شروع به اعمال اثرات خود بر سلول های ایمنی می کند.

● نیمه عمر حذف آلمتوزوماب نسبتاً کوتاه است و برای حفظ اثرات درمانی آن در طول زمان نیاز به دوزهای متعدد یا دوره های درمانی دارد.

● این دارو توسط آنزیم های پروتئولیتیک متابولیزه شده و از طریق مسیرهای دفع مختلف از بدن خارج می شود.

● آلمتوزوماب برای درمان مولتیپل اسکلروزیس (MS) در بزرگسالان مبتلا به اشکال عودکننده این بیماری، از جمله مولتیپل اسکلروزیس عودکننده-فرودکننده (RRMS) و مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه فعال (SPMS) اندیکاسیون دارد.

● همچنین برای درمان لوسمی لنفوسیتی مزمن سلول B (B-CLL) در بیمارانی که حداقل یک درمان قبلی دریافت کرده‌اند، توصیه می‌شود.

● دوز آلمتوزوماب بسته به شرایط پزشکی خاص تحت درمان می تواند متفاوت باشد.

● برای مولتیپل اسکلروزیس، دوز معمولی به صورت دو دوره درمانی تجویز می شود که هر دوره شامل انفوزیون داخل وریدی روزانه طی 5 روز متوالی است و یک سال بعد دوره دیگری را دنبال می کند.

● برنامه دوز ممکن است برای لوسمی لنفوسیتی مزمن سلول B (B-CLL) و سایر شرایط متفاوت باشد و توسط پزشک براساس وضعیت سلامتی و پاسخ فرد به درمان تعیین می شود.

● آلمتوزوماب در افراد دارای حساسیت مفرط شناخته شده به دارو یا هر یک از اجزای آن منع مصرف دارد.

● استفاده از آن در بیماران مبتلا به عفونت های فعال توصیه نمی شود، زیرا آلمتوزوماب ممکن است سیستم ایمنی را بیشتر به خطر بیندازد.

● واکنش های مربوط به تزریق (تب، لرز، بثورات پوستی، خستگی)
● عفونت ها (مانند عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی)
● سردرد
● خستگی
● حالت تهوع
● اسهال
● اختلالات تیروئید (پرکاری تیروئید یا کم کاری تیروئید)

● آلمتوزوماب ممکن است با داروهایی که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد یا خطر عفونت را افزایش می دهد، تداخل داشته باشد.

● این شامل سایر عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی، واکسن های زنده و داروهایی است که توانایی بدن برای مبارزه با عفونت ها را کاهش می دهد.

● بیماران باید به پزشک در مورد تمام داروها، مکمل ها و محصولات گیاهی که مصرف می کنند اطلاع دهند تا از تداخلات احتمالی جلوگیری کنند.

● درمان با آلمتوزوماب می تواند خطر عفونت های شدید، از جمله عفونت های فرصت طلب را افزایش دهد.

● بیماران باید از نظر علائم عفونت در طول درمان به دقت تحت نظر باشند.

● آلمتوزوماب به طور قابل توجهی جمعیت سلول های ایمنی را کاهش می دهد، که ممکن است منجر به افزایش خطر عفونت ها شود و توانایی بدن برای مبارزه با آنها را مختل کند.

● آلمتوزوماب ممکن است خطرات بالقوه ای برای جنین در حال رشد ایجاد کند.

● افراد باردار باید قبل از شروع یا ادامه درمان، مزایا و خطرات بالقوه درمان را با پزشک در میان بگذارند.

● استفاده از آلمتوزوماب در دوران شیردهی به دلیل اطلاعات محدود در مورد ایمنی آن در افراد شیرده توصیه نمی شود.

● افراد شیرده باید با پزشک در مورد مدیریت مناسب وضعیت پزشکی خود در این دوره مشورت کنند.

آنتی تیموسیت گلوبولین , اینترفرون بتا-1b , فینگولیمود , گلاتیرامر استات , ناتالیزومب , اینترفرون بتا- 1a , تری فلونوماید , داکلیزومب , اینفلیکسی ماب , ریتوکسی ماب , اکرلیزوماب