اطلاعات دارویی بنزهیدروکدون/استامینوفن

بنزهیدروکدون: پیش داروی هیدروکدون، یک آگونیست ضد درد اپیوئیدی است. درک درد را در قشر مغز مهار می کند، انتقال شیمیایی سیناپسی را در سراسر CNS کاهش می دهد و انتقال حس درد به مراکز بالاتر را مهار می کند. پس از بلع، آنزیم های دستگاه گوارش هیدروکدون را از لیگاند جدا می کنند.

استامینوفن: روی هیپوتالاموس عمل می کند تا اثر ضد تب ایجاد کند. پروستاگلاندین سنتتاز را مهار می کند.

بنزهیدروکدون به سرعت به هیدروکدون متابولیزه می شود که بر روی سیستم عصبی مرکزی برای تولید بی دردی اثر می کند. هیدروکدون در مغز می تواند سرخوشی ایجاد کند و منجر به اعتیاد شود.  

 

استامینوفن اثرات ضد تب و ضد درد دارد.

**جذب

رسیدن به حالت پایدار: 24-36 ساعت

هیدروکدون

• - زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی: 2.5 ساعت (با غذا)، 1.25 ساعت (ناشتا)
• - حداکثر غلظت پلاسمایی: 16.04 نانوگرم در میلی لیتر (با غذا)، 19.18 نانوگرم در میلی لیتر (ناشتا)
• AUC: 130.91 ساعت.نانوگرم در میلی لیتر(با غذا)، 125.73 ساعت.نانوگرم در میلی لیتر (ناشتا)
• - تجویز چند دوزی: نسبت های تجمعی C_max و AUC هیدروکدون به ترتیب 1.85 و 2.03 برابر است.

استامینوفن

• زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی: 1.5 ساعت (با غذا)، 1 ساعت (ناشتا)
• حداکثر غلظت پلاسمایی: 3.34 میکروگرم در میلی لیتر (با غذا)، 4.05 میکروگرم در میلی لیتر (ناشتا)
• AUC: 15 ساعت.میکروگرم در میلی لیتر(با غذا)، 14.7 ساعت.میکروگرم در میلی لیتر (ناشتا)
• تجویز چند دوزی: نسبت های تجمعی C_max و AUC استامینوفن به ترتیب 1.38 و 1.80 برابر است.

**متابولیسم

بنزهیدروکدون

• پیش داروی هیدروکدون توسط آنزیم های موجود در روده به هیدروکدون  فعال تبدیل می شود.
• هیدروکدون یک الگوی پیچیده از متابولیسم، از جمله اُ- دمتیلاسیون ، اِن-دمتیلاسیون و کاهش 6-کتو به متابولیت های 6 آلفا و 6-بتا-هیدروکسی را نشان می دهد.
• هیدرومورفون، یک اپیوئید قوی ، از  اُ-دمتیلاسیون هیدروکدون  ایجاد شده و موجب کل اثر ضد دردی هیدروکدون است.
• فرآیندهای اُ و اِن دمتیلاسیون توسط ایزوآمزیم های جداگانه P-450 انجام می شود: به ترتیب CYP2D6 و CYP3A4

استامینوفن

• مسیرهای متابولیک  اصلی
  • - عمدتا با کینتیک درجه اول در کبد متابولیزه می شود و شامل 3 مسیر جداگانه اصلی است
  • - ترکیب با گلوکورونید
  • - ترکیب با سولفات
  • - اکسیداسیون از طریق مسیر آنزیم اکسیداز وابسته به CYP450 ، برای ایجاد متابولیت واسطه فعال که با گلوتاتیون ترکیب می شود و پس از آن به کنژوگه های سیستئین و مرکاپتوریک اسید متابولیزه می شود. ایزوآنزیم های اصلی CYP450 که درگیر هستند احتمالا CYP2E1 و CYP1A2 و CYP3A4 به عنوان مسیرهای اضافی هستند.
  • - در بزرگسالان، اکثر استامینوفن با اسید گلوکورونیک و تا حدی کمتر با سولفات کونژوگه می شود . این گلوکورونید-، سولفات- و متابولیت های مشتق از گلوتاتیون فاقد فعالیت بیولوژیکی هستند.

**دفع

هیدروکدون

• نیمه عمر: 4.5 ساعت
• دفع: عمدتا توسط کلیه ها (هیدروکدون و متابولیت ها)

استامینوفن

• نیمه عمر: 2-3 ساعت
• دفع: عمدتا با تشکیل ترکیبات گلوکورونیده و سولفاته به صورت وابسته به دوز، کمتر از 9% بدون تغییر در ادرار دفع می شود.

درد متوسط تا شدید

بزرگسالان

درد شدید حاد

برای درمان کوتاه مدت (حداکثر 14 روز) درد حاد به اندازه ای شدید که نیاز به مسکن اپیوئیدی دارد و داروهای دیگر ناکافی است.

از کمترین دوز موثر برای کمترین مدت مطابق با اهداف درمانی بیمار استفاده کنید.

مقدار کل بنزهیدروکدون/ استامینوفن و سایر محصولات حاوی استامینوفن همزمان، نباید از 4000 میلی گرم در روز استامینوفن بیشتر شود.

دوز شروع

• به عنوان اولین داروی ضد درد اپیوئیدی (یعنی بدون سابقه مصرف اپیوئید): 1-2 قرص خوراکی هر 4-4 ساعت در صورت درد
• بیش از 12 قرص / 24 ساعت نشود.

تیتراسیون و نگهدارنده

• دوز را به حداقل مقدار ممکن برای اثر ضد دردی کافی و کمترین عوارض جانبی کاهش دهید.

قطع

• بیمارانی که به طور مرتب از بنزهیدروکدون/ استامینوفن استفاده می کنند و ممکن است از نظر جسمی وابسته باشند اما دیگر نیازی به دارو ندارند: دوز به تدریج ، هر 2-4 روز 25-50٪ کاهش یابد. علائم و نشانه های محرومیت را با دقت نظارت کنید.

کودکان

زیر 18سال : ایمنی و اثربخشی ثابت نشده است.

حساسیت به دارو , سرکوب تنفسی قابل توجه , انسداد گوارشی , فلج روده ای , آسم شدید بدون وجود تجهیزات احیا

یبوست , سردرد , مشکلات گوارشی , تهوع , استفراغ , گرگرفتگی , سرگیجه , ضعف , لرزش , خارش , نفخ , خواب آلودگی , درد شکمی , افت فشارخون , دیس پنه , علایم قبل از سنکوپ مانند سرگیجه و تاری دید , تورم شکم

بوتورفانول , پالیپریدون , بوتاباربیتال , اگزازپام , الانزاپین , پرفنازین , پروپوفول , پروکاربازین , پریمیدون , ایووزیدنیب , اکسی مورفون , کوآزپام , کلرازپات , راملتون , متوهگزیتال , دوکسیلامین , مولیندون , تاسیملتئون , کاریپرازین , ایلوپریدون , پیماوانسرین , سکوباربیتال , اورفنادرین , کلرزوکسازون , استازولام , کاریزوپرودول , دکس متیل فنیدات , بوتالبیتال و استامینوفن , لوکساپین , مپروبامات , نالبوفین , مپریدین , پنتوباربیتال , تاپنتادول , رمی فنتانیل , لوورفانول , پنتازوسین , فنلزین , پروکلرپرازین , کتامین , سوفنتانیل , ایزوکربوکسازید , راساژیلین (رازاگیلین) , سیکلوبنزاپرین , لینزولید , پانکرونیوم , روکورونیوم , بوپرنورفین , سدیم اکسی بات , متوکسالن , هالوپریدول , کلرپرومازین , کلوزاپین , متیلن بلو , کلرال هیدراته , سوکسینیل کولین , سیس آتراکوریوم , فلورازپام , فلوفنازین , لورازپام , متادون , پیموزاید , ترانیل سیپرومین , تیوتیکسن , تیوریدازین , ریسپریدون , سلژیلین , پکسیدارتینیب

• - اپیوئیدها می توانند باعث اختلالات تنفسی مرتبط با خواب از جمله آپنه خواب مرکزی (CSA) و هیپوکسمی مرتبط با خواب شوند. مصرف مواد اپیوئیدی خطر CSA را به صورت وابسته به دوز افزایش می دهد. در بیمارانی که مبتلا به CSA هستند ، کاهش دوز مواد اپیوئیدی را با استفاده از بهترین روش برای کاهش دوز در نظر بگیرید.
• - استفاده در بيماران مبتلا به آسم حاد يا شديد برونشي در وضعيت بدون نظارت و در صورت عدم وجود تجهيزات احياء منع مصرف دارد. سرکوب تنفسی تهدید کننده حیات بیشتر در افراد مسن، کاشکتیک و یا ناتوان به خاطر تغییر فارماکوکینتیک یا کلیرانس رخ می دهد.
• نارسایی آدرنال با استفاده از مواد اپیوئیدی گزارش شده است، بیشتر در استفاده بیش از 1 ماه رخ داده است.
• - افت فشار خون شدید، از جمله افت فشار خون وضعیتی و سنکوپ در بیماران گزارش شده است. خطر در کاهش توانایی بدن برای حفظ فشارخون به خاطر کاهش حجم خون یا تجویز همزمان سرکوب کننده های CNS افزایش میابد.
• - در بیمارانی که ممکن است به اثرات داخل مغزی احتباس CO2 حساس باشند ( به عنوان مثال ، کسانی که شواهدی از افزایش فشار داخل جمجمه [ICP] یا تومورهای مغزی) دارند ، هیدروکدون ممکن است هدایت تنفسی را کاهش دهد و در نتیجه احتباس ایجاد شود که  CO2 می تواند ICP را بیشتر کند. در اختلال هوشیاری یا کما تجویز نکنید.
• - استامینوفن با خطر واکنش های پوستی نادر اما جدی که می تواند کشنده باشد همراه است. این واکنش ها شامل سندرم استیون جانسون (SJS)، نکروز اپیدرمی سمی(TEN)، پوستولوزیس اگزمایی حاد و جنرالیزه (AGEP) است ؛ علائم ممکن است شامل قرمزی پوست ، تاول و بثورات پوستی باشد.
• - استامینوفن با گزارشات حساسیت و آنافیلاکسی همراه بوده است. علائم بالینی شامل تورم صورت، دهان و گلو، سرکوب تنفسی، کهیر، بثورات، خارش و استفراغ است.
• - ممکن است باعث ایجاد اسپاسم اسفنکتر اودی شود. اپیوئیدها ممکن است آمیلاز سرمی را افزایش دهند. بر بیماران مبتلا به اختلالات مجاری صفراوی، از جمله پانکراتیت حاد برای بدتر شدن علائم نظارت کنید. در بیماران مبتلا به انسداد دستگاه گوارش شناخته شده یا مشکوک از جمله فلج روده منع مصرف دارد.
• - هیدروکدون ممکن است دفعات تشنج را در بیماران مبتلا به اختلال تشنج افزایش دهد ، بیمارانی با سابقه اختلالات تشنج را برای بدتر شدن کنترل تشنج تحت نظر داشته باشید.
• - دارو را به تدریج قطع کنید تا از علایم سندرم محرومیت جلوگیری کنید.
• - ممکن است توانایی های ذهنی یا جسمی مورد نیاز برای انجام فعالیت های خطرناک مانند رانندگی یا کار با دستگاه را مختل کند.

هشدار شدید

اعتیاد ، سوء استفاده و استفاده اشتباه

• بیماران را در معرض خطر اعتیاد، سوءاستفاده و استفاده اشتباه قرار می دهد که می تواند منجر به اُور دوز و مرگ شود.
• ریسک بیمار را قبل از تجویز ارزیابی کنید و مرتباً بر روی این رفتارها و شرایط نظارت کنید.

سرکوب تنفسی تهدید کننده حیات

• با دقت برای سرکوب تنفسی ، بخصوص در شروع یا پس از افزایش دوز نظارت داشته باشید.

خوردن تصادفی

• مصرف تصادفی حتی 1 دوز به ویژه توسط کودکان می تواند منجر به اور دوز کشنده هیدروکدون شود.

سندرم محرومیت مواد اپیوئیدی  در نوزادان

• مصرف طولانی مدت در دوران بارداری می تواند منجر به سندرم محرومیت مواد اپیوئیدی در نوزادان شود که در صورت عدم تشخیص و درمان ممکن است تهدید کننده حیات باشد.

تداخلات سیتوکروم P450 3A4

• مصرف همزمان با مهارکننده های ( CYP3A4یا قطع القاءکننده ها CYP3A4 ) می تواند منجر به اُور دوز کشنده هیدروکدون شود.

سمیت کبدی

• حاوی استامینوفن است، که با مواردی از نارسایی حاد کبدی همراه است، در بعضی مواقع منجر به پیوند کبد و مرگ می شود.
• بیشتر موارد آسیب کبدی با مصرف استامینوفن در دوزهایی که بیش از 4 گرم در روز است همراه است و اغلب شامل محصولات حاوی بیشتراز 1 گرم استامینوفن می باشد.

خطرات ناشی از مصرف همزمان با بنزودیازپین ها یا سایر سرکوب کننده های CNS

• تجویز همزمان مواد اپیوئیدی با بنزودیازپین ها یا سایر داروهای سرکوب کننده CNS ، از جمله الکل ، ممکن است منجر به آرام بخشی عمیق، سرکوب تنفسی، کما و مرگ شود.
• دوز و مدت زمان را به حداقل مورد نیاز محدود کنید.
• برای علائم و نشانه های سرکوب تنفسی و آرام بخشی نظارت کنید.

استراتژی ارزیابی خطر و تسکین ضددردهای اپیوئیدی (REMS)

• - اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) برای اطمینان از اینکه مزایای استفاده از داروهای ضد درد مخدری بیشتر از خطرات اعتیاد، سوء استفاده و استفاده اشتباه است، REMS را برای این محصولات درخواست کرده است؛ طبق الزامات REMS، شرکت های دارویی داروهای ضد درد مخدر باید برنامه های آموزشی REMS را برای ارائه دهندگان خدمات بهداشتی فراهم کنند.
• - ارائه دهندگان خدمات بهداشتی به شدت تشویق می شوند به:
  • تکمیل یک برنامه آموزشی سازگار با REMS
  • مشاوره بیماران و / یا مراقبین آنها با هر تجویز، در مورد استفاده ایمن، خطرات جدی، نگهداری و دفع این محصولات
  • خواندن راهنمای دارو را هر وقت که توسط داروساز ارائه می شود ، به بیماران و مراقبین آنها تأکید کنید.
  • ابزارهای دیگر برای بهبود بیماران، خانواده و ایمنی جامعه را در نظر بگیرید.

از دستورالعمل های موجود در برچسب نسخه خود پیروی کنید و تمام راهنماهای دارویی را بخوانید. هرگز از استامینوفن و بنزهیدروکدون در مقادیر بیشتر یا بیشتر از 14 روز استفاده نکنید. اُوردوز می تواند به کبد شما آسیب برساند یا باعث مرگ شود. در صورت احساس نیاز به افزایش مصرف این دارو به پزشک خود بگویید.

هرگز این دارو را با شخص دیگر به ویژه فردی که سابقه سوء مصرف دارو یا اعتیاد دارد به اشتراک نگذارید. استفاده نابجا می تواند باعث اعتیاد ، اُوردوز یا مرگ شود. دارو را در مکانی نگه دارید که دیگران به آن دسترسی نداشته باشند.

دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید وگرنه دچار علائم سندرم محرومیت می شوید.از پزشک خود بپرسید که چگونه دارو را به تدریج قطع کنید.

در دمای اتاق به دور از گرما و رطوبت، نگهداری شود.

تا زمانی که بدانید این دارو بر شما تأثیر می گذارد ، از رانندگی یا کار با دستگاه خودداری کنید. سرگیجه یا خواب آلودگی می تواند باعث زمین خوردن، تصادف یا صدمات شدید شود.  

قبل از استفاده از داروی دیگری که ممکن است استامینوفن داشته باشد از پزشک یا داروساز سؤال کنید. مصرف برخی داروهای خاص در کنار هم می تواند منجر به اُور دوز کشنده شود. 

از نوشیدن الکل خودداری کنید. ممکن است خطر آسیب کبد را افزایش دهد.

گروه N ( طبقه بندی نشده )

استامینوفن +کدئین , استامینوفن + هیدروکدون , استامینوفن / اکسی کدون , بوپروپیون + نالترکسون