اطلاعات دارویی آسیترتین

● مکانیسم دقیق اثر آسیترتین در درمان پسوریازیس به طور کامل شناخته نشده است.

● با این حال، اعتقاد بر این است که با تعدیل رشد و تمایز سلول های پوست کار می کند.

● آسیترتین یک رتینوئید است و به عنوان آگونیست گیرنده های رتینوئیک اسید (RARs) عمل می کند.

● بیان ژن درگیر در تکثیر و تمایز سلول های پوست را تنظیم می کند و منجر به عادی سازی گردش سلولی پوست، کاهش التهاب و بهبود علائم پسوریازیس می شود.

● آسیترتین اثرات فارماکودینامیک خود را با اتصال به گیرنده های هسته رتینوئیک اسید (RARs) اعمال می کند.

● این اتصال بیان ژن های دخیل در تمایز سلولی، تکثیر و التهاب را تعدیل می کند.

● با تنظیم این فرآیندها، آسیترتین به عادی سازی تکثیر سریع سلول های پوستی که در پسوریازیس دیده می شود، کاهش التهاب و بهبود ظاهر پوست کمک می کند.

● پس از مصرف خوراکی، آسیترتین به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود.

● وجود غذا می تواند جذب آن را افزایش دهد.

● آسیترتین تحت متابولیسم گسترده ای در کبد، عمدتاً از طریق فرآیندهای اکسیداسیون و کونژوگاسیون قرار می گیرد.

● متابولیت ها عمدتاً از طریق ادرار و مدفوع دفع می شوند.

● نیمه عمر حذف آسیترتین طولانی است و به طور متوسط حدود 49 ساعت است.

● به دلیل نیمه عمر طولانی حذف، اثرات آسیترتین می تواند برای مدت قابل توجهی پس از قطع درمان باقی بماند.

● در طول درمان ممکن است نظارت دقیق بر عملکرد کبد و سطوح لیپید ضروری باشد.

● آسیترتین برای درمان اشکال شدید پسوریازیس، از جمله پسوریازیس پلاکی شدید و پسوریازیس اریترودرمیک اندیکاسیون دارد.

● زمانی استفاده می‌شود که سایر درمان‌ها، مانند داروهای موضعی یا فتوتراپی، بی‌اثر بوده یا منع مصرف دارند.

● آسیترتین اغلب به عنوان یک درمان نگهدارنده طولانی مدت برای کنترل علائم و جلوگیری از عود در پسوریازیس استفاده می شود.

● دوز آسیترتین ممکن است بسته به شرایط فرد و پاسخ به درمان متفاوت باشد.

● پیروی از دوز ارائه شده توسط یک متخصص بسیار مهم است.

● دوز شروع معمول برای بزرگسالان 25 تا 50 میلی گرم در روز است که به صورت خوراکی به صورت تک دوز همراه با غذا مصرف می شود.

● دوز ممکن است بر اساس پاسخ و تحمل بیمار تنظیم شود.

● حداکثر دوز توصیه شده روزانه 75 میلی گرم است.

● حاملگی یا زنان در سنین باروری که از روش های پیشگیری استفاده نمی کنند

● بیماری شدید کبدی یا اختلال در عملکرد کبد

● حساسیت به آسیترتین یا هر یک از اجزای آن

● مصرف همزمان با آنتی بیوتیک های تتراسایکلین به دلیل خطر افزایش فشار داخل جمجمه (شبه تومور مغزی)

● شیر دادن

● عوارض جانبی رایج آسیترتین ممکن است شامل خشکی و لایه برداری پوست، خشکی چشم، خشکی دهان، خشکی مجاری بینی و خارش باشد.

● سایر عوارض جانبی بالقوه شامل ریزش مو، درد عضلات یا مفاصل، تغییرات ناخن، حساسیت به نور و افزایش سطح چربی خون است.

● عوارض جانبی نادر اما جدی ممکن است شامل سمیت کبدی، پانکراتیت، افسردگی و علائم روانپزشکی باشد.

● باید فوراً هر گونه عوارض جانبی را به یک متخصص گزارش کنید.

● آنتی بیوتیک های تتراسایکلین، که ممکن است خطر افزایش فشار داخل جمجمه (شبه تومور مغزی) را افزایش دهد.

● متوترکسات، که ممکن است خطر سمیت کبدی (آسیب کبدی) را افزایش دهد.

● داروهای ضد بارداری خوراکی، زیرا آسیترتین ممکن است اثربخشی روش های هورمونی کنترل بارداری را کاهش دهد.

● مکمل های ویتامین A، زیرا مصرف همزمان ممکن است خطر سمیت ویتامین A را افزایش دهد.

● پزشک رادر مورد تمام داروهای مصرفی اطلاع دهید تا از تداخلات احتمالی جلوگیری شود.

● شناخته شده است که آسیترتین باعث نقایص شدید مادرزادی می شود و نباید در دوران بارداری یا زنانی که ممکن است طی سه سال پس از اتمام درمان باردار شوند استفاده شود.

● برای جلوگیری از بارداری باید در طول درمان با آسیترتین و حداقل سه سال پس از قطع دارو از اقدامات موثر پیشگیری از بارداری استفاده شود.

● عملکرد کبد باید به طور منظم کنترل شود زیرا آسیترتین ممکن است باعث افزایش آنزیم های کبدی شود. مهم است که هر گونه علائم اختلال عملکرد کبد، مانند درد شکم یا زردی را به یک متخصص گزارش کنید.

● آسیترتین می تواند باعث هیپرلیپیدمی (افزایش سطح چربی خون) شود و پروفایل لیپیدی باید در طول درمان کنترل شود.

● بیماران با سابقه افسردگی، اختلالات روانپزشکی یا افکار خودکشی باید در حین درمان با آسیترتین به دقت تحت نظر باشند زیرا ممکن است این شرایط را تشدید کند.

● در بیمارانی که سابقه بیماری کبدی، دیابت، کلسترول بالا یا پانکراتیت دارند، آسیترتین باید با احتیاط مصرف شود.

● در طول درمان با آسیترتین، نظارت منظم بر لیپیدهای خون، عملکرد کبد و شمارش کامل خون (CBC) توصیه می شود.

● آسیترتین می تواند باعث خشکی و شکنندگی پوست و غشاهای مخاطی شود. مرطوب کردن کافی و محافظت در برابر قرار گرفتن در معرض بیش از حد خورشید ضروری است.

● بیمارانی که آسیترتین مصرف می‌کنند باید از اهدای خون یا فرآورده‌های خونی در طول درمان و حداقل تا سه سال پس از قطع آن خودداری کنند، زیرا احتمال بروز نقص‌های مادرزادی در دریافت‌کنندگان خون وجود دارد.

● مصرف آسیترتین در دوران بارداری کاملاً منع مصرف دارد.

● این ماده تراتوژن است و می تواند باعث نقایص شدید مادرزادی در جنین در حال رشد شود.

● زنان در سنین باروری باید در طول درمان با آسیترتین از روش‌های پیشگیری از بارداری بسیار مؤثر استفاده کنند و حداقل سه سال پس از قطع دارو به پیشگیری از بارداری ادامه دهند.