● یادگیری رفتار با یک کودک لجباز و پرخاشگر می‌تواند بسته به هر کدام منحصربه‌فرد باشد. معمولاً وقتی کودکی لجبازی می‌کند، خانواده با پرخاش با او برخورد می‌کنند.
● تنظیم احساسات والدین و همچنین نوع برخورد با کودک، مهارتی است که آنها باید بیاموزند. اما، مقابله با پرخاشگری کودک و لجبازی به طور مؤثر آینده بهتری را برای او رقم خواهد زد.
رفتار پرخاشگرانه در کودک چیست؟
● رفتار پرخاشگرانه در کودک زمانی است که او به شیوه‌ای خصمانه یا پرخاشگرانه رفتار می‌کند. برای مثال، نسبت به همسالان، خواهر و برادرها یا بزرگسالان. این حالت می‌تواند شامل پرخاشگری کلامی و همچنین فیزیکی باشد.
● دلایل زیادی وجود دارد که کودک ممکن است پرخاشگر شود. زمانی که آنها ممکن است به دلیل تغییرات مهمی که در زندگی‌شان رخ داده است احساس اضطراب و ناامنی کنند. آنها همچنین ممکن است مشکلاتی در رابطه با همسالان خود داشته باشند. در بیان اینکه چگونه و چه احساسی دارند یا خواسته‌هایشان چیست یا فقط سعی می‌کنند به مسیر خود برسند مشکل دارند.
● کودکان مبتلا به بیماری‌هایی مانند اوتیسم، اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی (ADHD)، اختلالات یادگیری و عقب ماندگی ذهنی (سندروم داون) نیز ممکن است رفتار پرخاشگرانه را نشان دهند.
● در زیر چند ویژگی از یک کودک لجباز یا پرخاشگر آورده شده است:
- ○ انجام رفتارهایی برای جلب‌توجه
- ○ کج‌خلقی
- ○ علائم فیزیکی مانند ضربه زدن به خود و دیگران
- ○ نیاز به مستقل بودن
- ○ احساس رئیس بودن
10 راه برای مقابله با کودک لجباز و پرخاشگر
● مبارزه با مشکلات لجبازی و پرخاشگری کودک می‌تواند برای والدین استرس‌زا و تضعیف کننده باشد و تاب‌آوری و خوش‌بینی والدین را از بین می‌برد. این حالت می‌تواند رابطه والد - کودکی را به طور مخربی تعریف کند و شما را ترغیب کند که در مورد فرزندتان به‌گونه‌ای فکر کنید که توانایی شما را برای مقابله با آن تضعیف کند.
● در ادامه چند نکته مفید برای مقابله با پرخاشگری یا لجبازی کودک وجود دارد:
1. همانند الگو رفتار کنید
● اگر می‌خواهید فرزندتان کمتر پرخاشگر و لجباز باشد، شما به‌عنوان والدین باید مراقب رفتار خود باشید. اگر شما به‌عنوان والدین به کودک خود یا هر یک از اعضای خانواده یا دوست یا همکاران خود پرخاشگری کنید، کودک نیز همین الگو را خواهد داشت. همیشه مراقب رفتار خود در اطراف فرزندتان باشید.
● یکی از بهترین راه‌ها برای آموزش رفتار مناسب به او این است که خلق‌وخوی خود را کنترل کنید و در زمان مناسب شروع به ابراز خشم مؤثرتر کنید. اگر خشم خود را به روش‌های آرام و مسالمت‌آمیز ابراز می‌کنید، احتمالاً فرزندتان از شما الگو خواهد گرفت.
2. دیدگاه فرزندتان را درک کنید
● برای درک بهتر رفتار کودک لجباز خود، سعی کنید از دیدگاه او به موقعیت نگاه کنید. از آنها سؤال کنید که چرا چنین احساسی دارد. خود را به‌جای فرزندتان بگذارید و سعی کنید تصور کنید که او باید چه شرایطی را تحمل کند تا چنین رفتاری داشته باشد. هرچه بیشتر فرزندتان را بشناسید، بهتر می‌توانید با لجبازی و پرخاشگری او مقابله کنید. با کودک همدلی نشان دهید.
● به‌عنوان مثال، اگر فرزند شما در مدرسه دیگران را کتک می‌زند، از او سؤالات مختلفی بپرسید که چرا دیگران را می‌زند؟ چه چیزی او را عصبانی می‌کند؟ به‌جای اینکه فقط او را سرزنش کنید. حواس پرتی سالم را وارد کنید و موارد ناسالم را محدود کنید - در حالی که به کودک خود روش‌های دیگری را برای پاسخ به خشم آموزش می‌دهید، هیچ اشکالی ندارد که گاهی حواس او را پرت کنید یا روش دیگری را امتحان کنید.
● برای مثال، تغییر عمدی تمرکز او اشکالی ندارد. در حالی که تمرکز او را تغییر می‌دهید، مطمئن شوید که به سمت عوامل ناسالم حواس پرتی مانند اجازه دادن به او برای تماشای بیشتر تلویزیون یا گوشی و یا دادن شکلات و غیره وارد نمی‌روید. همچنین می‌توانید هر جا که لازم بود جایزه بدهید.
● به‌جای تمرکز بر اهداف مالی یا مادی، می‌توانید پاداش‌هایی مانند نیم ساعت وقت ویژه با والدین، پدربزرگ و مادربزرگ یا دوستان، انتخاب آنچه که خانواده برای شام بخورند یا انتخاب فیلم خانوادگی را امتحان کنید.
3. از رفتار آرام قدردانی کنید
● وقتی فکر می‌کنید فرزندتان به‌جای نشان دادن عصبانیت یا پرخاشگری، واکنش خوبی نشان داده است، با گفتن جملاتی مانند «این بار خوب رفتار کردی، ادامه بده!» از او قدردانی کنید. کودک احساس تشویق می‌کند و ممکن است هر از گاهی به نشان دادن رفتار مثبت خود ادامه دهد.
4. محرک‌های کودک را شناسایی کنید و به او کمک کنید تا احساسات را نام ببرد
● تشخیص دهید چه چیزی فرزندتان را عصبانی می‌کند؟ هنگام عصبانیت چه می‌گوید و چگونه واکنش نشان می‌دهد؟ در کنار آن، به کودک کمک کنید تا احساسات خود را نام‌گذاری کند. گاهی ممکن است کودک عصبانی نباشد، اما ناامید باشد. نام بردن از احساسات منجر به برخورد بهتر با او می‌شود.
5. مرزهای واضحی را تنظیم کنید
● محدودیت‌های کمی را باید به وضوح برای فرزندتان تعیین کنید. حتی اگر پرخاشگری نشان دهند، باید بفهمند که پدر و مادر با وجود پرخاشگری، نظرشان تغییر نمی‌کند. والدین نیز باید در مورد تعیین مرزهای واضح با هم هماهنگ باشند. همچنین باید با اعضای خانواده خود در مورد مرزهای از پیش تعیین شده ارتباط برقرار کنند تا حد و مرز برای همه مشخص شود.
6. با آنها مذاکره کنید
● گاهی اوقات لازم است با فرزندان خود مذاکره کنید. برای آنها معمول است که وقتی به آنچه می‌خواهند دست نمی‌یابند دست پرخاشگر و لجباز شوند. اگر می‌خواهید آنها به حرف شما گوش دهند، باید بدانید چه چیزی آنها را از انجام این کار باز می‌دارد.
● شما می‌توانید با پرسیدن چند سؤال شروع کنید، مانند "چه چیزی تو را آزار می‌دهد؟ " "مشکلی هست؟ " یا "چیزی میخوای؟ " تا آنها را وادار به صحبت کنید. این کار به آنها اطلاع می‌دهد که والدینشان به خواسته‌های آنها احترام می‌گذارند و مایل‌اند به او توجه کنند.
● مذاکره لزوماً به این معنا نیست که شما همیشه خواسته‌های آنها را بپذیرید. به‌عنوان مثال، ممکن است فرزند شما حاضر نباشد تکالیفش را در یک ساعت مشخص انجام دهد. به‌جای اصرار، سعی کنید زمانی را انتخاب کنید که مناسب هر دو شما باشد.
7. با فرزندتان صحبت کنید
● هنگامی که فرزندتان آرام شد، شرایط را با ملایمت و مهربانی با او در میان بگذارید. بپرسید که چه چیزی او را این‌قدر عصبانی کرده است. توضیح دهید که طبیعی است که گاهی اوقات عصبانی شوید، اما هل دادن، ضربه زدن، لگد زدن یا گاز گرفتن در زمانی که چنین احساسی دارید قابل قبول نیست.
● با هم می‌توانید راه‌های بهتری برای کنترل خشم یا هر احساس منفی دیگری بیابید؛ مانند یافتن یک بزرگسال برای کمک، شمردن تا 10، کشیدن نفس عمیق یا دور شدن از موقعیت برای یک یا دو دقیقه.
● به فرزندتان کمک کنید بفهمد که حتی گفتن احساسش می‌تواند کمک کنده باشد. به‌عنوان مثال، آنها می‌توانند بگویند: "من عصبانی هستم؛ چون شما مرا چاق نامیدید". به‌جای رفتار تهاجمی با بچه‌های کوچک‌تر، باید به آنها بیاموزیم که چگونه محکم بگویند "نه" به‌جای اینکه به‌صورت فیزیکی حمله کنند. مهم‌ترین چیز این است که فرزند شما به‌جای خشونت از کلمات استفاده کند تا منظور خود را بفهماند.
● اگر کودک تمایلی به صحبت در مورد حادثه ندارد، یا هنوز کلماتی برای توضیح آن پیدا نکرده است، بهتر است او را مجبور نکنید. در عوض، می‌توانید آرام کنار هم بنشینید و کتاب بخوانید یا به موسیقی مورد علاقه خود گوش دهید که بااحساس ناراحتی یا عصبانیت سروکار دارد. کتاب‌های شگفت‌انگیز زیادی وجود دارند که می‌توانند به کودکان در مدیریت احساسات بزرگ مانند خشم، ترس و ناامیدی کمک کنند.
8. از درخواست کمک از یک متخصص دریغ نکنید
● اگر فکر می‌کنید که شما به‌عنوان والدین نمی‌توانید با پرخاشگری فرزندتان مقابله کنید، از یک مشاور کمک بخواهید. داشتن حس عصبانیت طبیعی است. شما فقط باید به‌درستی با آن برخورد کنید.
9. انتظارات واقع بینانه و اهداف کوتاه مدت تعیین کنید
● کودکان دامنه توجه کوتاه‌تری دارند و به زمان بیشتری برای پردازش اطلاعات نیاز دارند. اگر به کودک خود بگویید که هرگز عصبانیت خود را نشان ندهد، احتمال اینکه کودکان آن را قبول کنند بسیار کمتر است. در عوض، سعی کنید بگویید: «مطمئنم که امروز رفتار خوبی خواهی داشت.» با گفتن این حرف، والدین یک هدف کوتاه مدت تعیین و بچه‌ها احساس آرامش می‌کنند که پیروی از این حرف فقط برای امروز، آسان است؛ بنابراین، احتمال بروز کج‌خلقی روزبه‌روز کاهش می‌یابد.
10. قاطعانه نه بگویید
● وقتی مرزهای واضحی تعیین می‌کنید، نه گفتن مهم است. اما روشی که والدین می‌گویند ممکن است به کودک آسیب برساند؛ بنابراین، بهتر است بدون آسیب رساندن فوری به کودک، قاطعانه نه بگویید. به این ترتیب احتمال اینکه کودک به حرف شما گوش کند افزایش می‌یابد.
چرا کودک من این‌قدر عصبانی و پرخاشگر است؟
● ژنتیک و سایر عوامل بیولوژیکی نیز در خشم / پرخاشگری نقش دارند. محیط زیست نیز کمک کننده است. تروما، ناکارآمدی خانواده و برخی از سبک‌های فرزندپروری نیز این احتمال را افزایش می‌دهد که کودک خشم و یا پرخاشگری نشان دهد که در زندگی روزمره او اختلال ایجاد می‌کند.
● عوامل متعددی می‌توانند در مبارزه یک کودک خاص با خشم، تحریک‌پذیری و پرخاشگری نقش داشته باشند. یکی از محرک‌های رایج ناامیدی است. وقتی کودک نمی‌تواند آنچه را که می‌خواهد به دست آورد یا از او خواسته می‌شود کاری را انجام دهد که ممکن است تمایلی به انجام آن نداشته باشد.
● ناامیدی اغلب منجر به خشم و پرخاشگری می‌شود. در تعداد کمی از کودکان، خشم اغلب ایجاد می‌شود.
● همراه با سایر شرایط سلامت روان مانند ADHD، اوتیسم، عقب ماندگی و سندرم تورت پرخاشگری همچنین می‌تواند از اختلالات فیزیکی ناشی شود.
● اگر کودک دائماً بیمار باشد یا اختلالات جسمی مانند شکستگی یا جراحت داشته باشد، ممکن است منجر به پرخاشگری شود.
چگونه کودکی را که گوش نمی‌دهد تنبیه می‌کنید؟
● روشی که کودک را وادار به گوش دادن می‌کند کمتر به دنبال کردن دستورات در حال حاضر مربوط می‌شود و بیشتر به ایجاد یک رابطه مثبت والد - کودکی که در آن بچه‌ها با میل و رغبت گوش می‌دهند، مربوط می‌شود. البته شما می‌خواهید جلوی رفتار منفی را بگیرید. برای عملکرد خوب، کودکان باید بتوانند به والدین، معلمان، مربیان و دیگران گوش دهند و با آنها همکاری کنند. کلید در رویکرد شماست.
● ایجاد یک رابطه مثبت و نزدیک با فرزندانتان بهترین راه برای مقابله با رفتارهای منفی مانند گوش ندادن است. بچه‌ها به عشق، محبت والدین و گذراندن اوقات خوشی با آنها نیاز دارند. وقت گذاشتن، حتی 30 دقیقه در روز، برای توجه کامل به فرزندانتان، بازی و گوش دادن به آنها باعث می‌شود احساس ارزشمندی، عشق و علاقه و تمایل بیشتری برای گوش دادن پیدا کنند.
● ایجاد یک رابطه مثبت قوی با فرزندتان به شما این امکان را می‌دهد که به او آموزش دهید و او را راهنمایی کنید. علاوه بر واداشتن آنها به گوش دادن، فرزندتان را به سمت همکاری، گوش دادن به دیگر کودکان و حتی فراتر از آن سوق خواهید داد.
انجام دهید
- ○ اهداف روشنی را تعیین کنید
- ○ به حرف فرزندتان گوش دهید
- ○ به فرزندتان همدلی نشان دهید
- ○ مهربان باشید
- ○ به آنها احترام بگذارید
- ○ دوست فرزندتان باشید
- ○ با آنها صحبت کنید
- ○ به فرزندان خود فرصتی دوباره بدهید
حتما بخوانید: شناسایی انواع مشکلات روانی در کودکان
انجام ندهید
- ○ سرزنش و کتک زدن فرزند
- ○ مجازات کردن
- ○ گوش ندادن به آنها
- ○ ایجاد حس شرمساری در کودک به‌خاطر هر رفتاری
- ○ تهدید کردن
- ○ فریاد زدن
چگونه می‌توانم با عصبانیت و پرخاشگری به فرزندم کمک کنم؟
● برای بسیاری از نسل‌ها، عصبانیت به‌عنوان تلاشی برای کنترل کودکان در نظر گرفته می‌شد. سعی کنید با مذاکره یا پرت کردن حواس راه حلی پیدا کنید - یک تکه سیب قبل از شام به‌جای بستنی. برای تشویق فرزندتان به سمت چیزی که او را هیجان زده می‌کند. همچنین می‌توانید یک جایگزین ارائه دهید.
● به‌جای فریاد زدن، سعی کنید دوست کودک باشید. آنها را خوب درک کنید. قاطعانه با آنها صحبت کنید. به آنها گزینه‌هایی بدهید که چگونه می‌توانند خشم را مؤثرتر ابراز کنند. اگر در مورد نحوه برخورد با آنها مطمئن نیستید، از یک مشاور کمک بگیرید.
خلاصه
● درست مانند بزرگسالان، بچه‌ها هرگز از احساس عصبانیت یا طغیان خشم لذت نمی‌برند. اغلب، آنها به ناامیدی و ناتوانی در مدیریت افکار و احساسات خود واکنش نشان می‌دهند. کمک به فرزندتان برای یادگیری واکنش مناسب به خشم و سایر احساسات منفی، تأثیر مثبتی بر زندگی او در خانه و مدرسه خواهد داشت. اگر مشکلی دارید، از یک مشاور کمک بخواهید.
درج نظر