مطالعات جدید حاکی از ارتباط بین مصرف داروی استامینوفن در دوران بارداری با افزایش خطر بروز مشکلات رفتاری در کودکان است.
به گزارش ایسنا، استامینوفن داروی مسکنی است که در طول بارداری مصرف می‌شود اما مطالعات جدید حاکی از ارتباط مصرف این دارو با افزایش خطر ابتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD) در کودک است.
متخصصان نروژی دریافتند در میان نزدیک به ۱۱۳ هزار کودک، کودکانی که مادرانشان در دوره بارداری از داروی استامینوفن مصرف کرده بودند کمی بیشتر دچار اختلال کم توجهی – بیش فعالی بوده‌اند.
هر چند این ارتباط به طور خاص به مصرف طولانی مدت این دارو یک ماه یا بیشتر محدود می‌شود.
به گزارش هلث دی نیوز، این بررسی جدید اولین مطالعه‌ای نیست که از ارتباط بین مصرف داروی استامینوفن در دوران بارداری و اختلال کم توجهی – بیش فعالی حکایت دارد اما کارشناسان اظهار داشتند هنوز سخت است به طور قطعی مصرف قرص استامینوفن را در این خصوص مقصر اعلام کنیم.
اختلال کم توجهی - بیش فعالی چیست؟
در قسمت جلویی مغز، قشری به نام اوربیتوفرانتال کورتکس وجود دارد که کنترل نفس در این قسمت از مغز ساکن است. رشد و پیشرفت این ناحیه در کودکان دچار اختلال کم توجهی – بیش فعالی به سرعت کودکان دیگر نیست یا در موارد حادتر این ناحیه اصلا پیشرفتی ندارد. این موضوع فرضیه نیست. اگر اسکن های PET (نوعی از اسکن مغز) کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی را با کودکی که به این اختلال دچار نیست مقایسه کنید، متابولیسم کاهش یافته در اوربیتوفرانتال کورتس حتی برای فردی عامی و معمولی نیز مشهود است.
کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی برای تمرکز کردن با مشکل روبرو هستند. آنها دامنه توجه به شدت کوتاهی دارند؛ اگر موضوعی مستقیما سرگرم کننده یا جذاب نباشد، آنها علاقه خود را به آن از دست می دهند و همین باعث می شود در بازی Xbox خوب عمل کنند اما در انجام تکالیف شان بسیار بد باشند و در مسافرت های جاده ای بدخلق شوند و عدم کنترل تکانه در آنها به این معنی است که مثل بچه های بازیگوش رفتار کنند. مواقعی که کودک معمولی موضوعی را مورد توجه قرار می دهد و بعد تصمیم به عدم انجام آن می گیرند، کودک مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی بدون تعلل عمل می کند.
همچنین شرایط آنها باعث می شود از اشتباهات شان درس نگیرند؛ اصلا مهم نیست چند بار به آنها بگویید کاری را انجام ندهند، اگر انگیزه انجام کاری را داشته باشند دیگر قادر به مقاومت کردن نیستند. این موضوع به صورت قابل توجهی آنها را مستعد به روی دادن سانحه می کند. صحبت ما درباره کودکانی نیست که خودشان به راحتی رفتار مناسبی دارند؛ کودکان دچار اختلال کم توجهی – بیش فعالی حتی اگر بخواهند هم نمی توانند رفتار مناسبی داشته باشند.
درج نظر