اطلاعات دارویی آریپیپرازول

● آریپیپرازول اثرات درمانی خود را از طریق مکانیسمی اعمال می کند که شامل آگونیسم جزئی در گیرنده های دوپامین D2 و سروتونین 5-HT1A و آنتاگونیسم در گیرنده های سروتونین 5-HT2A است.

● به عنوان تثبیت کننده سیستم دوپامین عمل می کند و فعالیت دوپامین را در مغز تعدیل می کند.

● نحوه دقیق عملکرد آریپیپرازول برای درمان بیماری های روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی به طور کامل شناخته نشده است، اما مشخصات دارویی منحصر به فرد آن به اثرات درمانی آن کمک می کند.

● فارماکودینامیک آریپیپرازول شامل تعاملات آن با گیرنده های خاص در مغز، به ویژه گیرنده های دوپامین و سروتونین است.

● آریپیپرازول با عمل به عنوان آگونیست جزئی در گیرنده های D2 می تواند فعالیت دوپامین را تعدیل کند.

● همچنین به عنوان یک آنتاگونیست در گیرنده‌های 5-HT2A عمل می‌کند که ممکن است به اثربخشی آن در درمان علائم خاص مرتبط با اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی کمک کند.

● آریپیپرازول پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود و حداکثر غلظت پلاسمایی آن در عرض 3 تا 5 ساعت به دست می آید.

● متابولیسم گذر اول گسترده در کبد، عمدتاً توسط آنزیم CYP3A4 انجام می شود.

● متابولیت فعال، دهیدروآریپیپرازول نیز به اثرات دارویی آن کمک می کند.

اسکیزوفرنی:
● آریپیپرازول برای درمان اسکیزوفرنی در بزرگسالان و نوجوانان 13 سال و بالاتر نشان داده شده است.

اختلال دوقطبی:
● آریپیپرازول برای درمان اپیزودهای شیدایی یا مختلط مرتبط با اختلال دوقطبی I در بزرگسالان و بیماران اطفال 10 ساله و بالاتر نشان داده شده است.

اختلال افسردگی اساسی:
● آریپیپرازول به عنوان یک درمان کمکی برای اختلال افسردگی اساسی در بزرگسالان در صورت استفاده همراه با داروهای ضد افسردگی نشان داده می شود.

● دوز آریپیپرازول بسته به شرایط خاص تحت درمان و عوامل فردی بیمار می تواند متفاوت باشد.

● پیروی از دوز تجویز شده توسط پزشک بسیار مهم است.

● آریپیپرازول به اشکال مختلف از جمله قرص، قرص متلاشی کننده خوراکی و محلول تزریقی موجود است.

● آریپیپرازول در افرادی که حساسیت یا واکنش آلرژیک شناخته شده به آریپیپرازول یا هر یک از اجزای آن دارند منع مصرف دارد.

● نباید همزمان با داروهایی که فاصله QT را طولانی می کنند استفاده شود، زیرا ممکن است خطر آریتمی را افزایش دهد.

● آریپیپرازول در بیماران با سابقه سندرم بدخیم نورولپتیک (NMS) منع مصرف دارد.

● قبل از شروع درمان با آریپیپرازول، مشورت با یک پزشک برای فهرست کامل موارد منع مصرف و ارزیابی عوامل فردی بیمار مهم است.

عوارض جانبی رایج آریپیپرازول ممکن است شامل موارد زیر باشد:
● تهوع و استفراغ
● سردرد
● سرگیجه
● خستگی
● بیخوابی
● بی قراری
● افزایش وزن
● یبوست
● آکاتیسیا (بی قراری درونی)
● علائم خارج هرمی (مانند لرزش یا سفتی)

عوارض جانبی جدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
● سندرم بدخیم نورولپتیک (NMS)
● دیسکینزی دیررس (حرکات غیرارادی)
● تغییرات متابولیک (مانند هیپرگلیسمی یا دیس لیپیدمی)
● افت فشار خون ارتواستاتیک
● تشنج

داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی:
● آریپیپرازول ممکن است اثرات آرام بخش دیگر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی مانند الکل، بنزودیازپین ها و مواد افیونی را افزایش دهد.

داروهای ضد افسردگی:
● آریپیپرازول ممکن است با داروهای ضد افسردگی خاصی مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) تداخل داشته باشد و خطر ابتلا به سندرم سروتونین را افزایش دهد.

مهارکننده‌ها و محرک‌های قوی CYP3A4:
● متابولیسم آریپیپرازول ممکن است تحت تأثیر داروهایی قرار گیرد که آنزیم CYP3A4 را مهار یا القاء می‌کنند و به طور بالقوه اثربخشی یا عوارض جانبی آن را تغییر می‌دهند.

افزایش مرگ و میر در بیماران سالمند مبتلا به روان پریشی مرتبط با دمانس:
● بیماران سالمند مبتلا به روان پریشی مرتبط با دمانس که با آریپیپرازول درمان می شوند، در مقایسه با دارونما در معرض خطر مرگ و میر بیشتری هستند.

● آریپیپرازول برای درمان روان پریشی مرتبط با زوال عقل تایید نشده است.

افکار و رفتارهای خودکشی:
● آریپیپرازول و سایر داروهای ضد افسردگی ممکن است خطر افکار و رفتارهای خودکشی را به خصوص در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان افزایش دهند.

● هنگام شروع یا تغییر دوز آریپیپرازول، نظارت دقیق ضروری است.

سندرم بدخیم نورولپتیک (NMS):
● آریپیپرازول، مانند سایر داروهای ضد روان پریشی، می تواند یک وضعیت بالقوه تهدید کننده زندگی به نام NMS ایجاد کند.

● علائم و نشانه‌ها عبارتند از تب بالا، سفتی عضلانی، تغییر وضعیت ذهنی و بی‌ثباتی اتونومیک.

● در صورت مشکوک شدن به NMS، مراقبت فوری پزشکی لازم است.

اثرات قلبی عروقی:
● آریپیپرازول ممکن است باعث افت فشار خون ارتواستاتیک (فشار خون پایین در هنگام ایستادن) شود که می تواند منجر به سرگیجه یا غش شود. بیماران هنگام تغییر وضعیت باید محتاط باشند.

تشنج:
● در بیمارانی که سابقه تشنج یا شرایطی که آستانه تشنج را پایین می‌آورند، آریپیپرازول باید با احتیاط مصرف شود. خطر تشنج ممکن است با دوزهای بالاتر افزایش یابد.

هایپرگلیسمی و دیابت:
● آریپیپرازول با افزایش سطح قند خون مرتبط است. در بیماران دیابتی یا در معرض خطر ابتلا به دیابت، نظارت منظم بر سطح گلوکز خون توصیه می شود.

● آریپیپرازول فقط در صورتی باید در دوران بارداری استفاده شود که فواید بالقوه آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد.

● زنان باردار باید با پزشک در مورد خطرات و مزایای بالقوه استفاده از آریپیپرازول در دوران بارداری صحبت کنند.