اطلاعات دارویی دی سولفیرام

دی سولفیرام بطور غیرقابل برگشت آنزیم آلدئید دهیدروژناز ، مسئول متابولیسم استالدئید ناشی از متابولیسم اتانول را مهار کرده متعاقبا در صورت مصرف الکل استالدئید در بدن تجمع یافته و اثرات ناخوشایند برای مصرف کننده درپی خواهد داشت.
دی سولفیرام مانع اکسیداسیون الکل در مرحله استالدئید می شود.بدنبال مصرف دی سولفیرام ،در زمان متابولیسم الکل غلظت استالدئید تجمع یافته در خون 5 تا 10 برابر بیشتراز زمان مصرف مقدار مشابه الکل به تنهایی می باشد.تجمع یافتن استالدئید در خون باعث بروز اثرات ناخوشایند برای مصرف کننده می شود .
این اثرات تا زمانیکه الکل متابولیزه شود ادامه می یابد و شدت آن به مقدار مصرف الکل و دی سولفیرام هر دو بستگی دارد. دی سولفیرام تاثیری بر روی سرعت دفع الکل از بدن ندارد.

دی سولفیرام سبب ایجاد حساسیت به الکل می شود .حتی مصرف مقادیر بسیار کم الکل حین درمان با دی سولفیرام منجر به بروز واکنشهای ناخوشایند می گردد.

جذب گوارشی دی سولفیرام آهسته می باشد و پس از مصرف خوراکی حدود 80-90% آن جذب می گردد. دی سولفیرام در کبد متابولیزه شده و متابولیت ها و داروی تغییر نیافته (5-20%) از طریق ادرار دفع می گردد.
دفع دی سولفیرام نیز به آهستگی صورت می پذیرد . اثر دی سولفیرام 1-2 ساعت پس از مصرف خوراکی شروع شده و ممکن است تا 14 روز پس از قطع مصرف نیز ادامه پیدا کند.

درمان کمکی ترک وابستگی به الکل

مقدار مصرف معمول برای وابستگی به الکل:بزرگسالان:
مقدار اولیه:500 mg خوراکی یکبار در روز ( این مقدار عموما بمدت یک تا دو هفته اول ادامه می یابد)
مقدار نگهدارنده: 250 mg خوراکی یکبار در روز( 125-500 mg یکبار در روز)
حداکثر مقدار مجاز:500 mg یکبار در روز
طول مدت درمان: بسته به خصوصیات فردی درمان ممکن است ماهها و حتی سالها بطول انجامد.

ازدیادحساسیت به این دارو و ترکیبات آن , نارسایی قلبی , اختلالات عروق مغزی , فشار خون بالا , نارسایی عروق کرونر , مصرف همزمان ویا مصرف اخیرمترونیدازول،پارآلدئید , مصرف همزمان ویا اخیر الکل و فرآورده های حاوی الکل , سایکوز

سردرد2 , تحریکات پوستی , خستگی مفرط , التهاب اعصاب محیطی , نوروپاتی , ناتوانی جنسی , حالت خواب آلودگی , التهاب کبد , طعم فلزی در دهان , واکنشهای روانی سایکوتیک

سرترالین , مترونیدازول , آمینوفیلین , اپرپیتانت , اتوسوکسیمید , اریترومایسین , اگزالی پلاتین , بورتزومیب , اتوپوزاید , نیلوتینیب , وراپامیل , ونلافاکسین , کارودیلول , کلاریترومایسین , انزالوتامید , بوسنتان , تالیدومید , تینیدازول , فلووکسامین , مگزیلتین , میتوکسانترن , ریتوناویر , فنین دیون | فنیندیون , تیپراناویر , پاراآلدهاید , کلرمتیازول , درونابینول

1-به بیمار و همراهان بیمار باید توصیه گردد که از 24 ساعت قبل از شروع مصرف دی سولفیرام ،در حین درمان و تا 14 روز پس از قطع مصرف از مصرف هرگونه فرآورده حاوی الکل خودداری کنند و مصرف دی سولفیرام حتما با آگاهی کامل بیمار از مصرف آن صورت پذیرد.
2-مصرف دی سولفیرام در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس،کم کاری تیروئید،صرع ،آسیب مغزی ،نفریت حاد و مزمن، نارسایی یا سیروز کبدی با احتیاط فراوان صورت پذیرد.

1-آزمایشات خون و بررسی عملکرد کبد قبل از شروع درمان و در حین درمان با دی سولفیرام توصیه می گردد.
2-از مصرف الکل و هرگونه فرآورده حاوی الکل 24 ساعت قبل از شروع درمان ،در حین درمان و تا 14 روز پس از قطع مصرف دی سولفیرام خودداری کنید.
3-معمولا مصرف دی سولفیرام در صبح توصیه می شود ولی در صورت بروز خواب آلودگی می توان آن را شب ها مصرف کرد. دی سولفیرام را بدون توجه به زمان صرف غذا می توان میل نمود.
4-مصرف دی سولفیرام باید همراه با سایر روش های درمانی شامل روان درمانی و درمانهای حمایتی باشد.
5-در صورت داشتن سابقه حساسیت به مصرف دی سولفیرام ،حشره کش ها و قارچ کش ها مراتب را به پزشک اطلاع دهید.

در صورت صلاح دید پزشک مصرف شود.

آکامپروسات