اطلاعات دارویی آسپرین

● آسپرین با مهار تولید برخی مواد شیمیایی به نام پروستاگلاندین در بدن عمل می کند.

● پروستاگلاندین ها مسئول تحریک التهاب، درد و تب هستند.

● آسپرین با مهار تولید آنها التهاب را کاهش می دهد، درد را تسکین می دهد و تب را کاهش می دهد.

● آسپرین همچنین دارای اثرات ضد پلاکتی است، به این معنی که از چسبیدن سلول های خونی به نام پلاکت ها و تشکیل لخته جلوگیری می کند.

● این اثر ضد پلاکتی به این دلیل است که آسپرین معمولاً برای جلوگیری از لخته شدن خون در شرایط پزشکی خاص استفاده می شود.

● فارماکودینامیک آسپرین به نحوه تعامل دارو با بدن برای ایجاد اثرات آن اشاره دارد.

● آسپرین به طور برگشت ناپذیری آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) را که نقشی کلیدی در تولید پروستاگلاندین ایفا می کند، مهار می کند.

● آسپرین با مهار COX، سنتز پروستاگلاندین ها را کاهش می دهد که منجر به کاهش التهاب، تسکین درد و کاهش تب می شود.

● اثر ضد پلاکتی آسپرین با مهار تشکیل ترومبوکسان A2 به دست می آید، ماده ای که باعث تجمع پلاکت ها و تشکیل لخته می شود.

● پس از مصرف خوراکی، آسپرین به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود.

● به اسید سالیسیلیک، شکل فعال دارو، عمدتاً در کبد تبدیل می شود.

● سپس سالیسیلیک اسید در سراسر بدن پخش می شود. آسپرین و اسید سالیسیلیک عمدتاً از طریق ادرار دفع می شوند.

● نیمه عمر آسپرین بسته به دوز می تواند متفاوت باشد و دوزهای پایین تر نیمه عمر کوتاه تری دارند.

● استفاده منظم از آسپرین می تواند منجر به تجمع اسید سالیسیلیک در بدن شود و به طور بالقوه بر فارماکوکینتیک آن تأثیر بگذارد.

● تسکین درد خفیف تا متوسط (سردرد، دندان درد، دردهای قاعدگی و غیره)
● کاهش تب
● کاهش التهاب
● پیشگیری از لخته شدن خون در برخی شرایط پزشکی (به عنوان مثال، پس از حمله قلبی، سکته مغزی، یا برخی از جراحی ها)
● استفاده پیشگیرانه برای افرادی که در معرض خطر بالای حمله قلبی یا سکته هستند

● دوز مناسب آسپرین بسته به شرایطی که در حال درمان یا پیشگیری است می تواند متفاوت باشد.

● پیروی از دستورالعمل ارائه شده روی برچسب محصول یا طبق دستور یک متخصص بسیار مهم است.

● دوز توصیه شده برای تسکین درد و کاهش تب در بزرگسالان به طور معمول 325-650 میلی گرم هر 4-6 ساعت در صورت نیاز، با حداکثر دوز روزانه 4 گرم (4000 میلی گرم) است.

● با این حال، دوزهای کمتر (81-325 میلی گرم) اغلب برای اهداف پیشگیرانه درازمدت، مانند کاهش خطر حمله قلبی یا سکته مغزی استفاده می شود.

● آلرژی شناخته شده یا حساسیت مفرط به آسپرین یا سایر NSAID ها

● کودکان یا نوجوانان با علائم آنفولانزا یا آبله مرغان (افزایش خطر ابتلا به سندرم ری)

● خونریزی فعال یا اختلالات خونریزی

● بیماری شدید کبدی یا کلیوی

● آسم یا شرایط مزمن تنفسی که توسط NSAID ها بدتر می شود

● سه ماهه سوم بارداری (مگر اینکه به طور خاص توسط یک متخصص تجویز شده باشد)

● شیرخواران (با دوز بالا یا استفاده منظم بدون نظارت پزشکی)

● ناراحتی معده، سوزش سر دل یا سوء هاضمه
● حالت تهوع یا استفراغ
● واکنش های آلرژیک (بثورات، خارش، تورم)
● افزایش خطر خونریزی یا کبودی
● وزوز گوش (زنگ در گوش)
● سرگیجه یا سبکی سر
● افزایش خطر خونریزی گوارشی و زخم (با استفاده طولانی مدت یا با دوز بالا)
● سندرم ری (نادر، اما جدی، به ویژه در کودکان و نوجوانان)

آلتپلاز , ایبوپروفن , پرازوسین , پنتوکسی فیلین , پیروکسیکام , تیموگلوبولین , دیپیریدامول , سرترالین , فلوکستین , فنوکسی بنزامین , گریزوفولوین , مانیتول , ماینوکسیدیل , وارفارین , جینکوبیلوبا , نوافن , زولمی تریپتان , جین سینگ , سیر , متوترکسات , آنالوگ پروستاگلاندین , آسنوکومارول , فلوربی پروفن , متی کلوتیازید , پریندوپریل , فوزینوپریل , کلویدیپین , نابومتون , آمینولوولینیک اسید خوراکی , اولیندومایسین , اکسیپامید , استوهیدروکسامیک اسید , فاکتور 10 , فاکتور 13

● داروهای ضد انعقاد (مانند وارفارین): افزایش خطر خونریزی

● داروهای ضد پلاکت (مانند کلوپیدوگرل): افزایش خطر خونریزی

● داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): افزایش خطر خونریزی گوارشی و زخم

● کورتیکواستروئیدها: افزایش خطر خونریزی گوارشی و زخم

● متوترکسات: افزایش خطر سمیت متوترکسات

● مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs): افزایش خطر خونریزی

● مکمل های گیاهی (مانند جینکو بیلوبا، سیر، جینسینگ): افزایش خطر خونریزی

● آسپرین نباید به کودکان یا نوجوانانی که علائم شبه آنفولانزا یا آبله مرغان دارند یا در حال بهبودی هستند داده شود، زیرا ممکن است خطر ابتلا به سندرم ری را افزایش دهد که یک بیماری نادر اما جدی است.

● افرادی که به آسپرین یا سایر NSAID ها حساسیت دارند باید از مصرف آسپرین خودداری کنند.

● آسپرین می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد، به ویژه در افرادی که سابقه زخم، اختلالات خونریزی، یا کسانی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند.

● استفاده طولانی مدت یا با دوز بالا از آسپرین ممکن است با افزایش خطر خونریزی گوارشی و زخم همراه باشد.

● پیروی از دوز توصیه شده و اجتناب از تجاوز از حداکثر دوز روزانه ضروری است، زیرا مصرف بیش از حد آسپرین می تواند منجر به مسمومیت و عوارض جانبی شود.

● افراد مبتلا به آسم، پولیپ بینی یا بیماری مزمن تنفسی باید در مصرف آسپرین احتیاط کنند، زیرا ممکن است علائم آنها را تحریک یا بدتر کند.

● آسپرین می تواند با برخی داروها از جمله داروهای ضد انعقاد، داروهای ضد پلاکت و برخی مکمل های گیاهی تداخل داشته باشد.

● قبل از استفاده از آسپرین ضروری است که پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید.

● افراد مبتلا به بیماری های کبدی یا کلیوی و همچنین کسانی که سابقه مشکلات گوارشی دارند، باید قبل از مصرف آسپرین با یک متخصص مشورت کنند.

● استفاده منظم از آسپرین برای تسکین درد باید با پزشک مشورت شود، زیرا ممکن است گزینه های جایگزین یا شرایط زمینه ای وجود داشته باشد که نیاز به ارزیابی دارند.

● زنان باردار باید قبل از مصرف آسپرین، به ویژه در سه ماهه سوم، با پزشک خود مشورت کنند.

● مصرف دوز بالا یا طولانی مدت آسپرین ممکن است خطر عوارض را برای مادر و جنین افزایش دهد.

● آسپرین با دوز پایین ممکن است در موارد خاصی مانند پیشگیری از پره اکلامپسی در بارداری های پرخطر تجویز شود، اما فقط تحت نظارت پزشکی.

● آسپرین می تواند به شیر مادر منتقل شود، هرچند به مقدار کم.

● به طور کلی مصرف گاه به گاه آسپرین در دوران شیردهی بی خطر تلقی می شود، اما باید از مصرف منظم یا با دوز بالا بدون مشورت با متخصص خودداری کرد.

● توصیه می شود قبل از استفاده از آسپرین در دوران شیردهی در مورد خطرات و فواید آن با پزشک صحبت کنید.

آلومینیوم ژل , استامینوفن | پاراستامول , پنتوکسی فیلین , دیپیریدامول , ایبوپروفن , ناپروکسن , سلکوکسیب , تیکاگرلور , آمینوفنازون , بنوریلات , فاکتور 10 , فاکتور 13