اطلاعات دارویی ایزوفلوران

● ایزوفلوران یک بی حس کننده استنشاقی فرار است که با افزایش فعالیت گیرنده های گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) که مسئول انتقال عصبی مهاری در مغز هستند، عمل می کند.

● ایزوفلوران با اتصال به این گیرنده ها باعث باز شدن کانال های کلرید می شود که منجر به هایپرپلاریزه شدن نورون ها و مهار فعالیت سلول های عصبی می شود.

● این منجر به اثرات مطلوب بیهوشی عمومی، از جمله از دست دادن هوشیاری، بی دردی (تسکین درد) و شل شدن عضلات می شود.

● اثرات فارماکودینامیکی ایزوفلوران در درجه اول به تعامل آن با گیرنده های GABA در سیستم عصبی مرکزی مربوط می شود.

● باعث کاهش وابسته به دوز فعالیت عصبی می شود که منجر به اثرات مطلوب بیهوشی عمومی می شود.

● ایزوفلوران از طریق استنشاق تجویز می شود و به سرعت از طریق ریه ها به جریان خون جذب می شود.

● شروع اثر سریع دارد و القای سریع بیهوشی را فراهم می کند.

● این دارو عمدتاً از طریق بازدم از بدن دفع می شود و تنها درصد کمی از آن در کبد متابولیزه می شود.

● پارامترهای دقیق فارماکوکینتیک، مانند نیمه عمر و کلیرانس، ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد.

● القا و حفظ بیهوشی عمومی در طی مراحل جراحی.

● برای بیهوشی متعادل، همراه با سایر عوامل بیهوشی استفاده شود.

● دوز ایزوفلوران بسته به روش خاص، ویژگی های بیمار و عمق و مدت زمان بیهوشی مورد نظر متفاوت خواهد بود.

● از طریق استنشاق و با استفاده از بخارساز تجویز می شود.

● دوز دقیق باید توسط متخصص بیهوشی یا متخصص بر اساس عوامل فردی بیمار تعیین شود.

● عوارض جانبی رایج ایزوفلوران شامل تهوع، استفراغ، سردرد، سرگیجه و خواب آلودگی است.

● عوارض جانبی کمتر شایع ممکن است شامل لرز، انقباض عضلات، افزایش ضربان قلب، فشار خون پایین و افسردگی تنفسی باشد.

● ایزوفلوران ممکن است با سایر داروها مانند آرام بخش ها، مواد افیونی و شل کننده های عضلانی تداخل داشته باشد.

● مهم است که پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید تا از تداخلات احتمالی جلوگیری شود.

● ایزوفلوران فقط باید توسط متخصصان آموزش دیده در یک محیط کنترل شده تجویز شود.

● ممکن است باعث افسردگی تنفسی، فشار خون پایین و تغییرات در ریتم قلب شود، به ویژه در بیمارانی که از قبل بیماری قلبی عروقی یا تنفسی دارند.

● واکنش‌های آلرژیک جدی، اگرچه نادر است، ممکن است رخ دهد، و در صورت مشاهده هرگونه نشانه‌ای از واکنش آلرژیک، مانند بثورات، تورم یا مشکل در تنفس، باید فوراً به پزشک مراجعه کرد.

● ایزوفلوران باید با احتیاط در بیماران با سابقه هیپرترمی بدخیم (یک بیماری نادر اما بالقوه تهدید کننده زندگی که توسط برخی داروها ایجاد می شود) استفاده شود.

● در بیماران مبتلا به بیماری های کبدی یا کلیوی باید احتیاط خاصی صورت گیرد، زیرا دارو توسط این اندام ها متابولیزه و دفع می شود.

● ایزوفلوران باید در دوران بارداری فقط در صورت نیاز واضح و پس از بررسی دقیق خطرات و فواید احتمالی استفاده شود.

● اثرات روی جنین در حال رشد به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.

● سایر داروهای بیهوشی استنشاقی که مکانیسم اثر و کاربرد مشابهی با ایزوفلوران دارند عبارتند از دسفلوران، سووفلوران و هالوتان.