اطلاعات دارویی پرفنازین

مکانیسم اثر ضد سایکوز پرفنازین دقیقا شناخته شده نیست. احتمالا مکانیسم اصلی مربوط به اثرات آنتی دوپامینرژیک دارو است که اثرات ضد سایکوز ایجاد می کند.

پرفنازین اثرات متوسط آنتی کولینرژیک , اثرات خفیف تا متوسط خواب آور و تاثیرات خارج هرمی قوی دارد. اثرات ضد استفراغی قدرتمندی نیز دارد. اثر اصلی دارو اثرات آنتی دوپامینرژیک می باشد.

• داروی پرفنازین بعد از مصرف خوراکی به خوبی جذب شده و تحت تاثیر عبور اول کبدی قرار گرفته و متابولیزه می شود.
• حداکثر غلظت پلاسمایی دارو حدود 1 تا 3 ساعت بعد مصرف ظاهر می شود.
• فنوتیازین ها به طور گسترده ای در بافت ها و مایعات بدن توزیع شده و از جفت نیز می گذرند. در داخل شیر مادر هم ترشح می شوند.
• اتصال پروتئینی دارو بالاست و در کبد به میزان زیادی توسط سولفوکسیداسیون، هیدروکسیلاسیون، دآلکیلاسیون و گلوکورونیداسیون متابولیزه می شود.
• داروی تغییر نیافته و متابولیت ها در ادرار و مدفوع دفع می شوند.
• نیمه عمر پرفنازین در مصرف خوراکی حدود 9 تا 12 ساعت می باشد.

افسردگی , اضطراب , اسکیزوفرنی , تهوع و استفراغ , اسکیزوفرنی همراه یا افسردگی حاد , مشکلات رفتاری در عقب ماندگی ذهنی

بزرگسالان
- سایکوز
علائم خفیف تا متوسط در بیمار غیر بستری : 8-4 میلی گرم خوراکی روزانه 3 بار. (دوز دارو باید به محض ممکن به حداقل مقداری که اثر بخشی حفظ می شود کاهش یابد) حداکثر دوز روزانه 24 میلی گرم می باشد.
بیماران بستری : 16-8 میلی گرم خوراکی 2 تا 4 بار در روز. حداکثر دوز روزانه 64 میلی گرم می باشد.
- تهوع و استفراغ
16-8 میلی گرم خوراکی در دوزهای منقسم ( حداکثر دوز روزانه 24 میلی گرم می باشد که در دوزهای منقسم استفاده می شود. دوز دارو باید به محض ممکن به حداقل مقداری که اثربخشی داردکاهش یابد)
کودکان 12 ساله و بزرگتر ( در کودکان کمتر از 12 سال توصیه نمی شود )
- سایکوز
علائم خفیف تا متوسط در بیمار غیر بستری : 8-4 میلی گرم خوراکی روزانه 3 بار. ( دوز دارو باید در حداقل مقدار حفظ اثربخشی تنظیم شود) حداکثر دوز روزانه 24 میلی گرم می باشد.
بیماران بستری : 16-8 میلی گرم خوراکی روزی 2 تا 4 بار در روز. حداکثر دوز روزانه 64 میلی گرم می باشد.
- تهوع و استفراغ
16-8 میلی گرم خوراکی در دوزهای منقسم (حداکثر دوز روزانه 24 میلی گرم می باشد که در دوزهای منقسم استفاده می شود. دوز دارو باید به محض ممکن به حداقل مقداری که اثربخشی حفظ می شودکاهش یابد)

دیسکرازی خونی , حساسیت مفرط به دارو , بیماری کبدی شدید , کما , عدم هوشیاری , مصرف همزمان با دپرسانت های سیستم اعصاب مرکزی , اختلالات مغز استخوان , آسیب بخش ساب کورتیکال مغز

خشکی دهان , تاری دید , واکنشهای پوستی , افزایش وزن , خواب آلودگی , گالاکتوره , ضعف عضلانی , دیسکینزی , علائم شبه پارکینسون , دیستونی , اکاتزیا , آمنوره

پاروکستین , فلووکسامین , اس سیتالوپرام , ترتینوئین , پگ اینترفرون آلفا 2بی , پتاسیم سیترات , سدیم اکسی بات , اسپارفلوکساسین , وندتانیب , سافینامید , دولاسترون , تاپنتادول , اینداپامید , دوفتیلید , لورکاسرین , گرپافلوکساسین , هالوفانترین , گلیکوپیرونیوم توسیلات , اکسی مورفون , آمینولوولینیک اسید موضعی , متیل آمینو لوولینات , بنزهیدروکدون/استامینوفن

ضد افسردگی های سه حلقه ای - الکل

پرفنازین در بیماران مسن مبتلا به سایکوز مرتبط با دمانس, داروهای ضد سایکوز ریسک مرگ و میر را افزایش می دهند. بنابراین پرفنازین در درمان این بیماران جایگاهی ندارد.
- مجموعه ای از علائم بالقوه کشنده که گهگاه به سندرم بدخیم نورولپتیک ربط داده می شود در ارتباط با داروهای ضدسایکوز گزارش شده است .
علائم بالینی این سندرم بدخیم عبارتند از : تب بالا، سفتی عضلانی, تغییرات خلقی و ناپایداری اتونومیک (فشارخون نامنظم, تاکیکاردی, تعریق بیش از حد و نامنظمی ضربان قلب). مدیریت مواجهه با این سندرم با قطع سریع داروهای آنتی سایکوتیک و سایر داروهای ایجاد کننده این وضعیت ودرمان علامتی سریع علائم سندرم و درمان سایر مشکلاتی که همزمان به وجود آمده اند می باشد.
در خصوص دارو درمانی اختصاصی جهت درمان این سندروم, اتفاق نظر وجود ندارد.
- پرفنازین در درمان بیماران با سن کمتر از 12 سال توصیه نمی شود.
- در صورت ایجاد افت فشارخون, نبایستی اپی نفرین استفاده شود چراکه اثرات آن توسط پرفنازین مسدود و حتی تا حدی برعکس می شود. در صورت نیاز به یک داروی وازوپرسور, نوراپی نفرین می تواند استفاده شود. افت شدید فشارخون ممکن است در مصرف فنوتیازین ها , در بیماران مبتلا به نارسایی میترال یا فئوکروموسیتوما ایجاد شود. پرفشاری برگشتی ممکن است در بیماران فئوکروموسایتوما بروز کند.
- ترکیبات حاوی پرفنازین با کاهش آستانه تشنج ممکن است در افراد مستعد باعث ایجاد تشنج شود. بنابراین در این افراد باید با احتیاط تجویز شود و در بیماران مصرف کننده داروی ضد تشنج که همزمان از پرفنازین نیز استفاده می کنند دوز داروی ضدتشنج باید افزایش یابد.
- در بیماران مبتلا به افسردگی با احتیاط مصرف شود.
- از آنجایی که مصرف پرفنازین می تواند باعث خواب آلودگی و کاهش هوشیاری شود, بهتر است تا مشخص شدن اثرات دارو از رانندگی و انجام فعالیت های دقیق خودداری شود.
- در مطالعات بالینی, وقوع لکوپنی, نوتروپنی و آگرانولوسیتوز گزارش شده است.

• در صورت وجود هرکدام از موارد زیر قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت شود :
سابقه آلرژی به دارو یا ترکیبات آن و علائمی که ایجاد شده است( راش پوستی, کهیر, خارش, اشکال در تنفس, سرفه, ادم صورت و زبان ).
• در صورت وجود بیماری های زیرقبل از مصرف دارو با پزشک مشورت شود:
مشکلات خونی, بیماریهای مغز استخوان, مشکلات مغزی, کبدی و کاهش تعداد سلولهای خونی.
• موارد زیر با پزشک مطرح شود :
خواب آلودگی شدید, مصرف الکل یا سایر داروهای کاهنده هوشیاری (فنوباربیتال, اکسی کدون و ...) , سن کمتر از 12سال.
• احتمال ایجاد سندرم نورولپتیک بدخیم با علائم تب, کرامپ و سفتی عضلات, سرگیجه, سردرد شدید, گیجی, اختلال تفکر, تپش قلب و تعریق شدید وجود دارد.
• مصرف دارو بدون توجه به غذا صورت گیرد و در صورت ایجاد عوارض گوارشی بعد از غذا مصرف شود.
• در صورت فراموش کردن یک دوز دارو باید بلافاصله استفاده شود ولی اگر تا دوز بعدی زمان زیادی باقی نیست از دوز فراموش شده صرف نظر شده و برنامه عادی مصرف دارو ادامه یابد و دوز دارو 2 برابر نشود.

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

فلوفنازین , کلرپرومازین , پروکلرپرازین , تری فلوپرازین , تیوریدازین , مزوریدازین , تری فلوپرومازین