اطلاعات دارویی آمیلوراید

● مهار کانال های سدیم: آمیلوراید عمدتاً روی لوله های انتهایی نفرون با مسدود کردن کانال های سدیم اپیتلیال عمل می کند.

● پیشگیری از بازجذب سدیم: آمیلوراید با مهار کانال های سدیم، جذب مجدد سدیم را کاهش می دهد و منجر به افزایش دفع سدیم در ادرار می شود.

● حفاظت از پتاسیم: اثر حفظ پتاسیم با محدود کردن تبادل سدیم با پتاسیم در لوله‌های انتهایی به دست می‌آید و از از دست دادن بیش از حد پتاسیم جلوگیری می‌کند.

● انسداد کانال سدیم: آمیلوراید به طور انتخابی کانال های سدیم اپیتلیال را در لوله های انتهایی کلیه ها مهار می کند.

● کاهش بازجذب سدیم: آمیلوراید با مسدود کردن کانال‌های سدیم، جذب مجدد سدیم را کاهش می‌دهد و منجر به افزایش دفع سدیم و آب می‌شود.

● اثر نگه دارنده پتاسیم: برخلاف سایر دیورتیک ها، آمیلوراید به حفظ پتاسیم کمک می کند و آن را به یک دیورتیک نگهدارنده پتاسیم تبدیل می کند.

● جذب: آمیلوراید پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود.

● توزیع: در سراسر بدن با غلظت نسبتاً بالایی در کلیه ها توزیع می شود.

● متابولیسم: آمیلوراید حداقل متابولیسم را در کبد انجام می دهد.

● دفع: راه اولیه دفع از طریق دفع کلیوی است.

● پرفشاری خون
● ادم
● نارسایی احتقانی قلب
● دیابت بی مزه نفروژنیک

● دوز آمیلوراید بسته به شرایط خاص تحت درمان متفاوت است.

● به طور معمول به صورت خوراکی تجویز می شود، دوز ممکن است بر اساس پاسخ فردی و وجود سایر داروها تنظیم شود.

● معمولاً در ترکیب با سایر دیورتیک ها یا داروهای ضد فشار خون برای افزایش اثرات درمانی استفاده می شود.

● هیپرکالمی: در افرادی که سطح سرمی پتاسیم بالایی دارند منع مصرف دارد.

● نارسایی شدید کلیوی: از مصرف در بیمارانی که عملکرد کلیوی آنها به طور قابل توجهی اختلال دارد، خودداری شود.

● آنوری: در موارد آنوری که تولید ادرار به شدت کاهش می یابد، منع مصرف دارد.

● هیپرکالمی: احتباس بیش از حد پتاسیم می تواند منجر به افزایش سطح پتاسیم سرم شود.

● اثرات گوارشی: حالت تهوع، استفراغ و اسهال ممکن است رخ دهد.

● سرگیجه: برخی از افراد ممکن است دچار سرگیجه یا سبکی سر شوند.

● گرفتگی عضلانی: به ندرت آمیلوراید ممکن است باعث گرفتگی یا ضعف عضلانی شود.

● افزایش نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین: شاخص های عملکرد کلیه ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

● مکمل های پتاسیم یا داروهای نگهدارنده پتاسیم: مصرف همزمان ممکن است خطر هیپرکالمی را افزایش دهد.

● داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): NSAID ها ممکن است اثرات ادرارآور و کاهنده فشار خون آمیلوراید را کاهش دهند.

● مهارکننده‌های ACE یا مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II (ARBs): در صورت مصرف همزمان، خطر هیپرکالمی افزایش می‌یابد.

● هیپرکالمی: آمیلوراید می تواند باعث افزایش سطح پتاسیم خون، به ویژه در افرادی با اختلال عملکرد کلیه شود.

● نارسایی کلیوی: در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه احتیاط کنید، زیرا اثرات آمیلوراید بر تعادل پتاسیم تحت تأثیر عملکرد کلیه است.

● نظارت بر الکترولیت: نظارت منظم بر الکترولیت ها، به ویژه سطوح پتاسیم، در طول درمان با آمیلوراید ضروری است.

● عملکرد کلیه: در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی احتیاط توصیه می شود، زیرا ممکن است تنظیم دوز برای جلوگیری از هیپرکالمی ضروری باشد.

● ایمنی آمیلوراید در دوران بارداری به خوبی ثابت نشده است و استفاده از آن تنها در صورتی باید مورد توجه قرار گیرد که فواید بالقوه آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد.