اطلاعات دارویی هیدرومورفون

● مکانیسم اثر هیدرومورفون شبیه مورفین است که در درجه اول شامل اتصال به گیرنده های مو-افیونی در سیستم عصبی مرکزی است.

● فعال شدن این گیرنده ها باعث مهار آزاد شدن انتقال دهنده های عصبی درگیر در انتقال درد و در نتیجه بی دردی می شود.

● هیدرومورفون ادراک و واکنش عاطفی به درد را تغییر می دهد.

● هیدرومورفون، مانند مورفین، یک ضد درد اپیوئیدی است که به گیرنده های مو-افیونی در سیستم عصبی مرکزی متصل می شود.

● فعال شدن این گیرنده ها منجر به بی دردی (تسکین درد)، آرام بخشی و احساس سرخوشی بالقوه می شود.

● هیدرومورفون همچنین بر دستگاه گوارش تأثیر می گذارد و منجر به یبوست می شود که یکی از عوارض جانبی رایج داروهای مخدر است.

● هیدرومورفون معمولاً به صورت خوراکی تجویز می شود، اما می توان آن را به صورت داخل وریدی یا از طریق راه های تزریقی دیگر نیز تجویز کرد.

● متابولیسم آن در کبد عمدتاً از طریق گلوکورونیداسیون انجام می شود و متابولیت های فعال در تأثیرات آن نقش دارند.

● نیمه عمر حذف هیدرومورفون بر اساس فرمولاسیون متفاوت است، از چند ساعت برای انتشار فوری تا مدت زمان طولانی تر برای فرم های با رهش طولانی.

● مدیریت درد متوسط تا شدید، به ویژه در شرایط حاد مانند بهبودی پس از عمل.

● تسکین درد مزمن، از جمله دردهای مرتبط با سرطان.

● مراقبت های پایان عمر برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی در بیماران لاعلاج.

● به عنوان بخشی از بیهوشی متعادل در روش های جراحی استفاده می شود.

● زمانی در نظر گرفته می‌شود که کنترل درد با مسکن‌های قوی‌تر ناکافی باشد یا به خوبی تحمل نشود.

● دوز هیدرومورفون بر اساس شدت درد، پاسخ فردی و فرمول خاص مورد استفاده متفاوت است.

● هیدرومورفون آزاد کننده فوری معمولاً هر 4 تا 6 ساعت در صورت نیاز برای درد تجویز می شود.

● فرمولاسیون های طولانی مدت ممکن است برای کنترل درد شبانه روزی، اغلب در فواصل 12 یا 24 ساعته تجویز شوند.

● تنظیم دوز به صورت فردی انجام می شود و باید توسط متخصصان به دقت تعیین شود.

● هیدرومورفون در افراد با حساسیت مفرط شناخته شده به هیدرومورفون یا سایر مواد افیونی منع مصرف دارد.

● در بیماران مبتلا به افسردگی شدید تنفسی، آسم حاد یا شدید برونش و ایلئوس فلجی (انسداد روده) باید از مصرف آن اجتناب شود.

● عوارض جانبی شایع ممکن است شامل یبوست، حالت تهوع، استفراغ و خواب آلودگی باشد.

● افسردگی تنفسی، به ویژه در دوزهای بالا یا افراد حساس.

● سرگیجه، گیجی و آرام بخش.

● خارش یا بثورات.

● اختلالات گوارشی، از جمله درد شکم.

● مصرف همزمان هیدرومورفون با سایر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی، مانند بنزودیازپین ها یا الکل، می تواند آرام بخش و افسردگی تنفسی را تشدید کند.

● مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) و ضد افسردگی های سه حلقه ای ممکن است اثرات آرام بخش هیدرومورفون را افزایش دهند.

● داروهایی که بر آنزیم‌های سیتوکروم P450 تأثیر می‌گذارند، مانند برخی ضد قارچ‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها، ممکن است متابولیسم هیدرومورفون را تغییر دهند.

● هیدرومورفون خطر ابتلا به افسردگی تنفسی را به همراه دارد که می تواند کشنده باشد، به ویژه در افراد ساده لوح یا در دوزهای بالا.

● احتیاط در بیماران مبتلا به بیماری های تنفسی، آسیب های سر، یا افسردگی از قبل موجود در سیستم عصبی مرکزی توصیه می شود.

● خطر سوء استفاده، اعتیاد و مصرف بیش از حد نیاز به نظارت دقیق و تجویز دقیق دارد.

● افرادی که سابقه سوء مصرف مواد یا اعتیاد دارند به دلیل خطر وابستگی باید با احتیاط از هیدرومورفون استفاده کنند.

● بیماران مسن ممکن است نسبت به اثرات مضعف هیدرومورفون سیستم عصبی مرکزی حساس تر باشند و به دوزهای اولیه کمتر و تیتراسیون تدریجی نیاز داشته باشند.

● مصرف همزمان با سایر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی، مانند بنزودیازپین ها یا الکل، باید با احتیاط انجام شود.

● استفاده از هیدرومورفون در دوران بارداری ممکن است خطراتی را به همراه داشته باشد و فواید آن باید به دقت در برابر آسیب احتمالی سنجیده شود.

● استفاده طولانی مدت در دوران بارداری ممکن است منجر به سندرم ترک مواد افیونی نوزادی در نوزاد شود.