اطلاعات دارویی فوس فنی توئین

فوس فنی توئین یک پرودراگ است و بر این اساس اثرات ضد صرع آن قابل نسبت دادن به فنی توئین است. فنی توئین روی کانال­های سدیمی در غشای سلولی نورون اثر می­کند و گسترش فعالیت تشنجی را محدود کرده و انتشار صرع را کاهش می­دهد. با انتشار خروجی سدیم از نورونها، فنی توئین تمایل پیدا می­کند تا آستانه ی تشنج را بر علیه هیجانات که توسط تحریک بیش از حد یا تغییرات محیطی قادر به کاهش گرادیان سدیم غشایی، ایجاد می­شود، پایدار کند.

فوس فنی توئین پرودراگ محلول در آب فنی توئین است که فقط در بیمارستان­ها برای درمان صرع اپی لپتیک استفاده می­شود. به دنبال تجویز تزریقی فس فنی توئین ، فس فنی توئین توسط فسفاتاز اندوژن به ضد صرع فنی توئین تبدیل می­شود. برای هر میلی مول از فس فونی توئین تجویزی ، 1 میلی مول فنی توئین ایجاد می شود. اثرات فارماکولوژیکی و توکسیکولوژیکی فس فنی توئین همانند فنی توئین است.

نیمه عمر: 15 دقیقه ( فنی توئین)

زمان پیک پلاسما: 15 دقیقه (عضلانی) و 3 ساعت( فنی توئین)

سطح درمانی فنی توئین: 10-20mcg/mL

فراهمی زیستی: تقریبا 100% IV/IM

=روتئین بایندینگ: 95-99%، 70-88% (فنی توئین)

حجم توزیع: 4.3-10.8L

متابولیسم: کبدی

متابولیت: دفع فنی توئین: ادرار (متابولیت­ها)

دفع : ادراری

فس فنی توئین برای درمان تزریقی کوتاه مدت در بیمارانی استفاده می­شود که روش­های دیگر تجویز در دسترس، مناسب یا به صرفه نباشد. ایمنی و تاثیر فس فنی توئین در این کاربرد بیشتر از 5 روز اثبات نشده است. فس فنی توئین می­تواند برای کنترل صرع صرع پایدار اضطرابی عمومی و جلوگیری و درمان تشنج رخ داده حین جراحی مغز استفاده شود.همچنین می­تواند به صورت کوتاه مدت به جای فنی توئین خوراکی جایگزین شود.

هر اکی والان فنی توئین معادل یک میلی­گرم فس فنی توئین است.

حداکثر سرعت انفوزیون وریدی: بزرگسالان : 150 میلی­گرم فس فنی توئین در دقیقه

اطفال: 2mg/kg/min

ازدیاد حساسیت تعیین شده به هیدانتوئین­ها

برادیکاردی سینوسی، انسداد گره سینوآتریال، بلاک دهلیزی بطنی درجه 2 یا 3 ، سندروم Adams-Stokes

سابقه­ی سمیت کبدی نسبت داده شده به فس فنی توئین یا فنی توئین

تجویز همزمان با دلاویردین

وریدی: خارش، گیجی، خواب آلودگی، آتاکسی، وزوز گوش، ناشنوایی

عضلانی:

نیستاگموس، خواب آلودگی، کبودی ، خارش،تهوع، استفراغ، ضعف

فولینیک اسید | کلسیم فولینات , پرازی کوانتل , رانولازین , ایواکافتور , افاویرنز , اسپارفلوکساسین , مفلوکین , دوکسی فلوریدین , دکس متیل فنیدات , فلبامات , بپریدیل , بوتالبیتال و استامینوفن , داساتینیب , ومورافنیب , کوپانلیسیب , بریگاتینیب , الیگلوستات , جفیتینیب , فلوکسوریدین , ادوکسابان , ماراویروک , فوستاماتینیب , دابرافنیب , دولوتگراویر , کوبیسیستات , دلاویردین , سوفوسبوویر و ولپاتاسویر , تاسیملتئون , ابماسیکلیب , آپرمیلاست , الویتگراویر , استری پنتول , ترابکتدین , لوکوورین , پالبوسیکلیب , لوماکافتور / ایواکافتور , گیلتریتینیب , گلاسدگیب , لاروترکتینیب , دوولیزیب , الباسویر/گرازوپرویر , تمسیرولیموس , کوآزپام , تزاکافتور/ایواکافتور , کانابیدیول , لاسمیدیتان , وکسلوتور , دیکلورفنامید , نتوپیتانت , سکوکینوماب , کپماتینیب

داروهایی که ممکن است غلظت پلاسمایی فنی توئین را افزایش دهند شامل: مصرف حاد الکل، آمیودارون، کلرامفنیکل، کلردیازپوکساید، سایمتیدین، دیازپام، دی کومارول، دی سولفیرام، استروژن ها، اتوسوکسیماید، فلوکستین، آنتاگونیست­های H-2، هالوتان، ایزونیازید، متیل فنیدات، فنوتیازین­ها، فنیل بوتازون، سالیسیلات­ها، سوکسینیمیدها، سولفونامیدها، تولبوتامید، ترازودون

داروهایی که ممکن است غلظت پلاسمایی فنی توئین را کاهش دهند شامل: کاربامازپین، سوء مصرف الکل، رزرپین

داروهایی که ممکن است سطح سرمی فنی توئین را هم افزایش و هم کاهش دهند شامل: فنوباربیتال، والپروئیک اسید، سدیم والپروات.

اگرچه این به عنوان یک تداخل نیست اما ضدافسردگی­های سه حلقه ای ممکن است در بیماران حساس ایجاد تشنج کند و دوز فس فنی توئین در این بیماران باید تنظیم شود.

داروهایی که اثر بخشی آن ها توسط فنی توئین مختل می­شود شامل: داروهای ضدانعقاد، کورتیکواستروئیدها، کومارین، دیژی توکسین، داکسی سیکلین، استروژن­ها، فوروزماید، ضدبارداری­های خوراکی، ریفامپین، کینیدین، تئوفیلین، ویتامین د.

ریسک عوارض قلبی عروقی وابسته به سرعت تزریق بالا:

ریسک هایپوتنشن و آریتمی با سرعت انفوزیون بیشتر از 150mg/min  اکی والان فنی توئین سدیم

در طول تزریق IV و بعد از آن مانیتورینگ قلبی نیاز است، حتی این اتفاقات در سرعت کمتر از 150mg/min اکی والان فنی توئین سدیم هم گزارش شده است.

محرومیت از داروهای ضدصرع: به بیمار توصیه کنید مصرف فس فنی توئین را بدون مشورت با پزشک قطع نکند.

هایپرگلیسمی: به بیمار تذکر دهید که این دارو ممکن است باعث افزایش قندخون شود.

احتمال وجود تداخل بین این دارو و داروهای OTC و الکل

گروه N ( طبقه بندی نشده )

نامشخص

نامشخص