اطلاعات دارویی دوکساپرام

دوکساپرام با اثر بر کمورسپتورهای کاروتید محیطی موجب ایجاد تحریک تنفسی می شود.با مهار کانال های پتاسیمی خاصی موجب تحریک جسم سباتی (carotid body) می شود.

• دوکساپرام یک داروی آنالپتیک است (محرک سیستم عصبی مرکزی). اثر تحریک تنفسی آن با افزایش عمق و تعداد تنفس مشخص می شود. ممکن است پس از تجویز داروی دوکساپرام افزایش فشارخون داشته باشیم.
• این اثر در شرایط هیپوولمیک بارز تر از شرایط نورموولمیک است و بیشتر به خاطر افزایش برون ده قلبی رخ می دهد تا انقباض عروقی.
• دوکساپرام موجب افزایش آزادسازی کاتکول آمین ها هم می شود.

• شروع اثر:20-40 ثانیه
• دوام اثر در تک دوز وریدی:5-12 دقیقه
• زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی:1-2 دقیقه
• نیمه عمر:3.4 ساعت (2.4-4.1 ساعت)

نارسایی تنفسی

نارسایی تنفسی حاد بیماران بستری مبتلا به بیماری ریوی انسدادی مزمن

• بزرگسالان

COPD وابسته به افزایش حاد کربن دی اکسید در خون

1-2 میلی گرم در هر دقیقه انفوزیون وریدی شود.بیش از 3 میلی گرم در دقیقه یا دو ساعت نشود.قبل از شروع انفوزیون و هر نیم ساعت حین انفوزیون گازهای خون شریانی را بررسی کنید تا بروز اسیدوز یا احتباس دی اکسید کربن را تشخیص دهید.

سرکوب تنفس بعد از بیهوشی

0.5-1 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن تزریق وریدی شود.هر 5 دقیقه در بیمارانی که پاسخ آغازی می دهند تکرار کنید.بیش از 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن نشود.

یا

شروع:5 میلی گرم در دقیقه انفوزیون وریدی با محلول 1 میلی گرم در میلی لیتر تا زمانی که پاسخ کافی یا عوارض جانبی ایجاد شود.شاید تا 1-3 میلی گرم در دقیقه کاهش یابد.کل انفوزیون وریدی نباید بیش از 4 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بشود.

سرکوب سیستم عصبی مرکزی القا شده با دارو

تزریق متناوب:1-2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق وریدی و 1-2 ساعت بعد تکرار شود.بیش از 3 گرم در روز نشود.شاید در صورت لزوم 24 ساعت بعد تکرار شود.

یا

انفوزیون وریدی:1-2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق وریدی شود.هر 5 دقیقه تکرار شود و در صورت عدم پاسخ بعد از 1-2 ساعت دوز اولیه تکرار شود.در صورت ایجاد پاسخ انفوزیون 1-3 میلی گرم در دقیقه تا حداکثر 2 ساعت آغاز شود.هنگام به هوش آمدن بیمار انفوزیون را قطع کنید.شاید بعد از 30-120 دقیقه تکرار شود.دوز کل نباید بیش از 3 گرم در روز شود.

• کودکان

زیر 12 سال:ایمنی دارو تایید نشده است.

بالای 12 سال:

COPD وابسته به افزایش حاد کربن دی اکسید در خون

1-2 میلی گرم در هر دقیقه انفوزیون وریدی شود.بیش از 3 میلی گرم در دقیقه یا دو ساعت نشود.قبل از شروع انفوزیون و هر نیم ساعت حین انفوزیون گازهای خون شریانی را بررسی کنید تا بروز اسیدوز یا احتباس دی اکسید کربن را تشخیص دهید.

سرکوب تنفس بعد از بیهوشی

0.5-1 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن تزریق وریدی شود. هر 5 دقیقه در بیمارانی که پاسخ ابتدایی می دهند تکرار کنید.بیش از 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن نشود.

یا

انفوزیون وریدی:1-2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق وریدی شود.هر 5 دقیقه تکرار شود و در صورت عدم پاسخ بع از 1-2 ساعت دوز ابتدایی تکرار شود.در صورت ایجاد پاسخ انفوزیون 1-3 میلی گرم در دقیقه تا حداکثر 2 ساعت آغاز شود.هنگام به هوش آمدن بیمار انفوزیون را قطع کنید.شاید بعد از 30-120 دقیقه تکرار شود.دوز کل نباید بیش از 3 گرم در روز شود. 

سرکوب سیستم عصبی مرکزی القا شده با دارو

تزریق متناوب:1-2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق وریدی و 1-2 ساعت بعد تکرار شود.بیش از 3 گرم در روز نشود.شاید در صورت لزوم 24 ساعت بعد تکرار شود.

یا

انفوزیون وریدی:1 -2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق وریدی شود.هر 5 دقیقه تکرار شود و در صورت عدم پاسخ بعد از 1-2 ساعت دوز اولیه تکرار شود.در صورت ایجاد پاسخ انفوزیون 1-3 میلی گرم در دقیقه تا حداکثر 2 ساعت آغاز شود.هنگام به هوش آمدن بیمار انفوزیون را قطع کنید.شاید بعد از 30-120 دقیقه تکرار شود.دوز کل نباید بیش از 3 گرم در روز شود.

صرع , تشنج , آمبولی ریوی , سکته مغزی , فیبروز ریوی , بیماری عروق کرونری , نارسایی قلبی جبران نشده , ادم مغزی , حساسیت شدید , انسداد مکانیکی , فلج عضلانی , شکستگی قفسه سینه , پنوموتوراکس , آسم برونشیال حاد , آسیب سر , اختلال تهویه نظیر انسداد مکانیکی , انسداد عصبی عضلانی , حوادث عروق مغزی , فشارخون شدید شامل فشارخون وابسته به هایپرتیروئیدی یا فئوکروموسایتوما

وجود یا پیش بینی آمبولی ریوی - مشکلات قلبی عروقی مهم -

سرفه , درد قفسه سینه , تشنج , گرگرفتگی , افزایش فشارخون , تب1 , احتباس ادراری , خارش , تعریق , توهم , گشادشدن مردمک چشم , فلبیت , تنگی نفس , پاراستزی , آلبومینوری , افزایش BUN , حرکات غیرارادی صورت و دست و پا , کاهش گلبول های سفید خون , آریتمی , بی اختیاری ادرار , برونکواسپاسم , سکسکه , اسپاسم عضلانی , کاهش هماتوکریت و هموگلوبین , تحریک مثانه , احساس سوختگی یا گرما مخصوصا در ناحیه ژنیتال یا پرینه , از دست دادن آگاهی به مکان , فاسیکولاسیون عضلانی , افزایش رفلکس تاندون عمقی , تشنج عضلانی , بابینسکی دوطرفه , افزایش تهویه/کاهش تهویه جبرانی , افزایش تنفس , تغییر ضربان قلب , پایین آمدن موج T , همولیز در انفوزیون سریع , کاهش تعداد گلبول قرمز

اکسپکتورانت , دی اتیل پروپیون , افدرین , پروپوفول , پروکاربازین , پزودوافدرین , تئوفیلین , ترانیل سیپرومین , دکس فن فلورامین , پروپیل هگزدرین , زایلومتازولین , فن فلورامین , مت آمفتامین , متیلن دی اکسی مت آمفتامین , دکس متیل فنیدات , فن دی مترازین , بنزفتامین , توبوکورارین , فنلزین , کتامین , ایزوکربوکسازید , ایزوپروترنول , دکستروآمفتامین , لینزولید , توکسین انابوتولینوم , پانکرونیوم , راپاکورونیوم , توکسین ریمابوتولینوم , روکورونیوم , دوبوتامین , دوپامین , سوکسینیل کولین , سیس آتراکوریوم , میدودرین , یوهمبین

افدرین ریوی - فنیل افرین خوراکی - دیفیلین -توکسین آبو بوتولینوم - توکسین اینکو بوتولینوم

• پنجره درمانی باریک
• همزمان با تهویه مکانیکی استفاده نشود.
• حاوی بنزیل الکل است(با سندرم گسپینگ که در نوزادان کشنده است ارتباط دارد)
• در مصرف طولانی محل تزریق را تغییر دهید و از انفوزیون سریع خودداری کنید.
• در مصرف همزمان با سمپاتومیمتیک ها یا مهارکننده های MAO و بیهوش کننده های استنشاقی احتیاط کنید.
• نارسایی کلیوی یا کبدی
• ممکن است موجب تحریک شدید سیستم عصبی مرکزی و در نتیجه تشنج شود.داروهای ضدتشنج باید در دسترس باشد.
• بروز دیس آریتمی را تحت نظر داشته باشید.
• در صورت افت فشار خون تجویز دارو را قطع کنید.
• در بیماری عروق مغزی احتیاط کنید.
• از نشت عروقی جلوگیری کنید.

گروه B ( در این گروه از داروها، مطالعات بر روی حیوانات باردار نشانگر این بود که دارو خطری بر روی جنین ندارد، اما مطالعات کافی روی زنان باردار برای میزان خطر روی جنین در سه ماهه اول بارداری انجام نشده است.)