اطلاعات دارویی ریسانکیزوماب

ریسانکیزومب برای جلوگیری از ترشح سایتوکاین­ها و کموکاین­های پیش التهابی که اغلب منجر به علائم التهاب پوست  مثل قرمزی، درد و پلاک می­شود عمل می­کند. ریسانکیزومب با تمایل بالا به زیرواحد p19 سایتوکاین اینترلوکین 23 انسانی متصل می­شود و و از فعالیت آن روی رسپتور اینترلوکین 23 جلوگیری می­کند.
اینترلوکین 23 یک سایتوکاین ترشحی از بدن انسان است که در پروسه­ی ایمنی و التهاب خصوصا در بافت­های محیطی نقش دارد.

هیچ مطالعه­ی رسمی که ویژگی­های فارماکودینامیکی ریسانکیزومب را توضیح دهد وجود ندارد. هرچند انتظار می­رود که این دارو با هدف قرار دادن اینترلوکین 23 و جلوگیری از شروع آبشار التهابی علائم پسوریازیس را از بین ببرد.

حجم توزیع: 11.2 لیتر

متابولیسم: تجزیه به پپتیدهای کوچک و آمینواسیدها از طریق مسیر کاتابولیک مانند IGg اندوژن

زمان پیک اثر: 3 تا 14 روز

نیمه عمر حذف: حدودا 28 روز

این دارو برای درمان پلاک پسوریازیس متوسط تا شدید در بیمارانی که واجد شرایط دریافت درمان سیستمیک یا نوردرمانی بر اساس پروسه­ی درمان خود هستند استفاده می­شود.

بزرگسالان: پلاک پسوریازیس متوسط تا شدید:

زیرجلدی: دو تزریق متوالی (هرکدام 75 میلیگرم) با دوز کلی 150 میلیگرم در هفته 0 و 4 و سپس هر 12 هفته بعد از آن.

منع مصرف خاصی گزارش نشده است

بدن درد، درد قفسه سینه، لرز، گیجی، سرفه، سختی تنفس، احتقان گوش، ضربان قلب سریع، تب، سردرد، افزایش درد استخوانی، خارش درد، قرمزی، التهاب و گرمی روی پوست، روشن شدن پوست، کم شدن صدا، گلودرد، خستگی و ضعف غیر طبیعی

عفونت: ریسانکیزومب ریسک عفونت را افزایش می­دهد، بیشتر از همه عفونت مجاری تنفسی فوقانی و عفونت­های تینه آ . خطر در برابر منفعت باید قبل از شروع درمان در بیماران با سابقه­ی عفونت مزمن یا عودکننده باید در نظر گرفته شود. درمان نباید در بیماران با عفونت­های بالینی جدی تا زمان درمان کامل عفونت آغاز شود.

توبرکلوزیس: بیماران باید برای عفونت توبرکلوزیس (سل) قبل از شروع درمان ارزیابی شوند. در بیماران با سل فعال نباید این دارو تجویز شود. برای سل تاخیری درمان باید قبل از تعجویز ریسانکیزومب آغاز شود. در طول درمان با ریسانکیزومب باید علائم و نشانه های سل فعال مورد توجه قرار گیرد.

درصورت بروز علائم زیر پزشک خود را مطلع سازید:

نامشخص