اطلاعات دارویی بروموپراید

آنتاگونیست گیرنده دوپامین D2: دارویی که به گیرنده های دوپامین متصل می شود اما آنها را فعال نمی کند ، در نتیجه اقدامات دوپامین یا آگونیست های برون زا را مسدود می کند.

پروتئینبایندینگ:40٪
متابولیسم:کبدی
کلیرانس:کلیه ، 10-14 % به عنوان ترکیب اصلی.

افزایش حرکات دستگاه گوارش , تهوع و استفراغ

-اختلالات حرکتی دستگاه گوارش
-تهوع و استفراغ

خوراکی : 60-20 میلی گرم در روز در دوزهای منقسم
عضلانی / وریدی: 20 میلی گرم در روز.

انسداد روده , خونریزی داخلی , فئوکروموسیتوما , سوراخ شدگی گوارش

خونریزی دستگاه گوارش ، انسداد ، سوراخ شدن یا بلافاصله پس از جراحی. بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوما.

پارکینسون , افسردگی , فشار خون بالا , سردرد , سرگیجه , اسهال , عوارض خارج هرمی , خواب آلودگی , بی قراری , گالاکتوره , افت فشارخون , سندرم نورولپتیک بدخیم , دیسکینزی تاخیری

علائم خارج هرمی، بی قراری ، خواب آلودگی ، اسهال ؛ افت فشار خون ، فشار خون بالا ، سرگیجه ، سردرد ، افسردگی ؛ گالاکتوره ، سندرم نورولپتیک بدخیم ، پارکینسون ، دیسکینزی تاخیری

بوتالبیتال و استامینوفن , اپیوم , کاریپرازین , کوآزپام , ات کلر وینول , بروموکرپتین , تترابنازین , کابرگولین , برکسی پیپرازول , لوودوپا , بنزتروپین , دوپکسامین , دی هیدرو ارگوکورنین , پرگولاید , دیو تترابنازین , لیسورید , کیناگولید , سولپیراید , پیریبدیل , اتوتوئین

- باید در کودکان ، بیماران جوان ، سالمندان با احتیاط مصرف شود ؛  احتیاط در اختلال کلیوی ، صرع ، بیماری پارکینسون. سابقه افسردگی
- ممکن است توانایی رانندگی یا کار با ماشین آلات را مختل کند.
-  در صورتی که در بیمارانی که لیتیوم دریافت می کنند مصرف شود، ممکن است افزایش سمیت رخ دهد، و  با سایر داروهای فعال مرکزی مانند ضد صرع ها احتیاط توصیه می شود.

-افزایش گذرا در غلظت آلدوسترون پلاسما.
-در بیمارانی که داروهای دیگری مصرف می کنند که می توانند باعث واکنش های اکستراپرامیدال شوند مانند فنوتیازین ها، با احتیاط استفاده شود.
-آنتی موسکارین ها و ضد دردهای اپیوئیدی اثرات مربوطه به روده و معده را آنتاگونیزه می کنند.
- جذب سایر داروها ممکن است تحت تأثیر آن باشد، ممکن است جذب از معده را کاهش دهد (مانند دیگوکسین) یا باعث افزایش جذب از روده کوچک (به عنوان مثال ، با سیکلوسپورین ، آسپیرین یا پاراستامول) شود.
- کولین استراز سرمی را مهار می کند و ممکن است باعث طولانی شدن انسداد عصبی عضلانی تولید شده توسط سوکسامتونیوم و میواکوریم شود همچنین ممکن است باعث افزایش غلظت خونی پرولاکتین شود و بنابراین با داروهایی که دارای اثر هیپوپرولاکتینمیک هستند مانند بروموکریپتین تداخل ایجاد می کند.
- ترشح پرولاکتین را تحریک می کند و ممکن است باعث گالاکتوروره یا اختلالات مرتبط شود.

تاکنون به اثبات نرسیده است.

اطلاعاتی در دسترس نیست.

اطلاعاتی در دسترس نیست.