اطلاعات دارویی میتومایسین

میتومایسین بعد از فعال شدن توسط آنزیم ها در بافت ها به عنوان یک داروی آلکیله کننده عمل می کند . میتومایسین موجب اتصال دو رشته DNA بهم شده و ساخت DNA و نیز تا حدی ساخت RNA و پروتئین را مهار می کند.

میتومایسین یک عامل آلکیله کننده می باشد و در سرطان های دستگاه تناسلی و ادراری , گوارشی و لوسمی موثر می باشد.

جذب : از راه تزریق وریدی مصرف می‌شود .
پخش : به ‌طورگسترده دربافت های بدن انتشار می‌یابد. مطالعه بر روی حیوانات نشان داده است که بیشترین غلظت دارو در کلیه و به دنبال آن در عضله چشم ، ریه ، روده و معده یافت می‌شود. از سد خونیـ مغزی عبور نمی‌کند .
متابولیسم : توسط آنزیم های میکروزومی کبد متابولیزه می‌شود. همچنین ، این دارو در کلیه ، طحال ، مغز و قلب غیر فعال می‌شود.
دفع : میتومایسین و متابولیت ‌های آن ، به صورت 10% داروی تغیر نیافته از طریق ادرار دفع می‌شوند. مقدار کمی ا زدارو از طریق صفرا ومدفوع دفع می‌شود .
نیمه عمر آن 50 دقیقه می باشد.

به میزان 10-20 mg/m2 به صورت مقادیر واحد هر 6-8 هفته یک بار تزریق می شود. مقدار مصرف در نوبت های بعدی بر مبنای تعداد پلاکت ها و لکوسیت ها تعیین می گردد.
مقادیر بیش از 20 mg/m2 اثر درمانی نداشته و تنها خطر مسمومیت را افزایش می دهد.

آلکالوئید های وینکا

اگر طی تزریق وریدی دارو به بافت های اطراف و رگ نشت کرد باید بلافاصله تزریق را متوقف کرده و بقیه دارو از طریق یک ورید دیگر تزریق گردد . ممکن است برداشتن ناحیه آسیب دیده توسط جراحی لازم شود.

1- میتومایسین را معمولا" از طریق یک کاتتر مرکزی تزریق می کنند .
2- به علت ایجاد نکروز موضعی نباید به صورت عضلانی یا زیر جلدی تزریق شود .
3- میتومایسین برای درمان بعضی از تومورها به صورت شریانی (مثلا" در شریان کبدی ) تزریق می شود.
4- دوره درمان بعدی با میتومایسین زمانی که سلول های خونی به تعداد قابل قبول بازگشت هستند , انجام می شود .
5- اگر بیماران بعد از دو دوره درمان پاسخ لازم را به میتومایسین ندادند به نظر نمی رسد که درمان با میتومایسین در آن ها نتیجه ای داشته باشد .