اطلاعات دارویی متیل پردنیزولون

متیل پردنیزلون با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و بدنبال آن ساخت آنزیم های مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می گردد. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلولهای التهابی در ناحیه التهاب ، مهار فاگوسیتوز و آزاد شدن آنزیم های مسئول در بروز التهاب و مهار ساخت و آزادشدن واسطه های شیمیایی التهاب ، اثرات ضد التهابی خود را ایفا می کند.

متیل پردنیزلون و مشتقات آن ، متیل پردنیزلون سدیم سوکسینات و متیل پردنیزلون استات، گلکوکورتیکواستروئیدهای سنتتیک هستند که بعنوان ضد التهاب و عامل سرکوب کننده ایمنی استفاده می شوند. [سیستم ایمنی بدن چیست و چگونه کار می کند؟ ]

- پس از مصرف خوراکی، فراهمی زیستی متیل پردنیزلون ، 80-99% است.
- اتصال به پروتئین های پلاسما 78% است. متابولیسم دارو کبدی است .
- نیمه عمر متیل پردنیزلون 1-3 ساعت می باشد.

ضد التهاب , آرتریت روماتوئید1 , مهار ایمنی

بعنوان ضدالتهاب:
بزرگسالان:4 تا 48 mg/day ، خوراکی
- سدیم سوکسینات:10 تا 40 mg داخل وریدی در عرض یک تا چند دقیقه ، مقادیر متعاقب وریدی یا عضلانی.
آرتریت روماتوئید:
بزرگسالان:
استات:40 تا 120 mg عضلانی ، هر هفته
- مفاصل بزرگ: 20 تا 80 mg داخل مفصلی
-مفاصل متوسط: 10 تا 40 mg
داخل مفصلی ، مفاصل کوچک: 4 تا 10 mg داخل مفصلی .

بعنوان سرکوب کننده ایمنی:
4 تا 48 mg خوراکی در روز ، 2 تا 2.5 mg/kg در روز ، داخل وریدی یا عضلانی ، قطع مصرف در عرض 2-3 هفته انجام گیرد. یا 250 تا 1000 mg داخل وریدی یک بار در روز یا روزهای متناوب ، 3 تا 4 نوبت.

ازدیادحساسیت به این دارو و ترکیبات آن , کمی پلاکت خون , نوزادان نارس , عفونت قارچی سیستمیک , هرپس سیمپلکس چشمی فعال

سردرد2 , بی خوابی , واکنش های حساسیتی , سرگیجه , افزایش فشارخون , کاهش پلاکت خون , کاهش لیمفوسیت خون , نارسایی قلبی مزمن , گز گزاندامها , نوروپاتی , آکنه , ادم , ناتوانی جنسی , عفونت ها , احتباس مایعات بدن , کاهش پتاسیم خون , افزایش قند خون , واکنش های آنافیلاکتیک , آب مروارید , افزایش وزن

اپرپیتانت , بلئومایسین , تراستوزوماب , سیکلوپنتولات , اریترومایسین , میدودرین , کلاریترومایسین , ریفابوتین , رانولازین , ایندیناویر , دسیرودین , فنین دیون | فنیندیون , گرپافلوکساسین , کوبیسیستات , دلاویردین , گلیسرول فنیل بوتیرات , ترولیندومایسین , لورلاتینیب , واکسن مننگوکوک کنژوگه , تیساگنل سلوسل , اماستاکسین , متاکسالون

1-با تزریق داخل صفاقی کورتیکواستروئیدها ، حوادث وابسته به عصب شدید و در مواردی کشنده گزارش شده است.
2-این محصول حاوی بنزیل الکل می باشد که در موارد تزریق موضعی به بافت نرم عصبی ، بالقوه سمی است.
3-مقادیر متوسط تا بالای کورتیکواستروئیدها باعث بالارفتن فشارخون، احتباس آب و املاح، افزایش دفع پتاسیم می شود. کورتیکواستروئیدها با هر مقداری باعث افزایش دفع کلسیم می شوند.
4-در مصرف طولانی مدت متیل پردنیزلون بیمار از لحاظ بروز اختلال عملکرد محور هیپوتالاموس -هیپوفیز-غده فوق کلیه ، سندروم کوشینگ، افزایش قند خون مورد بررسی قرار بگیرد.
5-درمان طولانی مدت با متیل پردنیزلون بیمار را به ابتلا به بیماریهای عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت را نیز پنهان می کند.
6-بیمارانی که مقادیر سرکوب کننده ایمنی متیل پردنیزلون را مصرف می کنند ، از مصرف واکسن های زنده خودداری کنند.
7-مصرف متیل پردنیزلون ، ممکن است سبب بروز کاتاراکت تحت کپسولی خلفی ، آب مروارید با احتمال آسیب به اعصاب چشم ، عفونت ثانویه چشمی گردد.

1-از قطع ناگهانی مصرف متیل پردنیزولون بعد از استفاده طولانی مدت ( بیش از 3 هفته ) خودداری شود.
2- در حین درمان با متیل پردنیزلون ، مصرف سدیم باید محدود شود و مصرف مکمل های پتاسیم توصیه می گردد.
3- در مصرف متیل پردنیزلون بیش از 6 هفته ، فشار داخلی چشم مورد بررسی قرار بگیرد.
متیل پردنیزلون ممکن است فشار داخلی چشم را افزایش دهد. معاینات چشم پزشکی بصورت ادواری انجام شود.

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

آمینوفیلین , بتامتازون , دگزامتازون , مجسترول , پردنیزولون , بلیموماب