اطلاعات دارویی اریترومایسین اتیل سوکسینات

اریترومایسین اثر ضد میکروبی خود را با اتصال به زیر واحد ریبوزومی 50S میکروارگانیسم های حساس اعمال می کند و سنتز پروتئین را سرکوب می کند. اریترومایسین معمولاً در برابر بیشتر سویه‌های ارگانیسم‌های زیر هم در شرایط آزمایشگاهی و هم در عفونت‌های بالینی فعال است.

اریترومایسین اثر ضد میکروبی خود را با اتصال به زیر واحد ریبوزومی 50S میکروارگانیسم های حساس اعمال می کند و سنتز پروتئین را سرکوب می کند. اریترومایسین معمولاً در برابر بیشتر سویه‌های ارگانیسم‌های زیر هم در شرایط آزمایشگاهی و هم در عفونت‌های بالینی فعال است. باکتری هایی که اریترومایسین علیه آنها فعال است عبارتند از باکتری های گرم مثبت - لیستریا مونوسیتوژنز، کورینه باکتریوم دیفتری (به عنوان مکمل آنتی توکسین)، استافیلوکوک، گونه های استرپتوکوک (از جمله انتروکوک). باکتری های گرم منفی - هموفیلوس آنفولانزا، نایسریا مننژیتیدیس، نایسریا گونوره، لژیونلا پنوموفیلا، موراکسلا (برانهاملا) کاتارالیس، بوردتلا سیاه سرفه، کمپیلوباکتر spp. مایکوپلاسما - مایکوپلاسما پنومونیه، اورهاپلاسما اوره لیتیکوم.  ترپونما پالیدوم، کلامیدیا spp، Clostridia spp، L-forms، عوامل ایجاد کننده تراخم و لنفوگرانولوم ونروم. توجه: اکثر سویه های هموفیلوس آنفولانزا نسبت به غلظت هایی که پس از دوزهای معمولی به دست می آیند حساس هستند.

حداکثر سطح خون معمولاً در عرض 1 ساعت پس از دوز گرانول اریترومایسین اتیل سوکسینات رخ می دهد.اگر معده خالی باشد، جذب آسان می شود. نیمه عمر حذف تقریباً 2 ساعت است. دوزها ممکن است 2، 3 یا 4 بار در روز تجویز شوند.
اریترومایسین اتیل سوکسینات نسبت به اریترومایسین نسبت به اثر نامطلوب اسید معده حساس است. از روده کوچک جذب می شود. به طور گسترده ای در سراسر بافت های بدن پخش می شود. متابولیسم کمی رخ می دهد و تنها حدود 5٪ از آن از طریق ادرار دفع می شود. عمدتاً از طریق کبد دفع می شود.
این دارو با دیالیز صفاقی یا همودیالیز حذف نمی شود. به راحتی در مایعات داخل سلولی منتشر می شود و فعالیت ضد باکتریایی را می توان اساساً در همه مکان ها به دست آورد. مقداری احتباس در کبد و طحال وجود دارد. فقط غلظت های کم در مایع مغزی نخاعی به دست می آید، مگر اینکه مننژ ملتهب باشد. انتشار در مایع زلالیه، اما نه در زجاجیه چشم خوب است. بخش قابل توجهی به پروتئین های سرم متصل می شود.

عفونت باکتریایی , عفونت دستگاه ادراری , عفونت خون , عفونت پوست , برونشیت , تراخم , سیاه سرفه

آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های ناشی از ارگانیسم های حساس به اریترومایسین به ویژه کوکسی های پیوژنیک گرم مثبت و برخی باکتری های گرم منفی. ممکن است در طیف گسترده ای از عفونت های بالینی استفاده شود.

اریترومایسین جایگزین مناسبی برای پنی سیلین در بیماران حساس به ویژه در بیماران قبل یا بعد از عمل است.

عفونت های دستگاه تنفسی:

برونشیت حاد و مزمن، بیماری لژیونر، نای، برونشکتازی، پنومونی.

عفونت های پوست و بافت نرم:

عفونت های حاد پوست و بافت نرم که خفیف تا متوسط شدید هستند.

عفونت چشم/گوش:

اوتیت میانی و اوتیت خارجی ماستوئیدیت، ورم ملتحمه کلامیدیا، بلفاریت.

عفونت های دهان:

ژنژیویت، آنژین وینسنت

عفونت های گوارشی:

انتروکولیت استافیلوکوک، کوله سیستیت، عفونت های کمپیلوباکتری

سایر عفونت ها:

سوزاک، سیفلیس، اورتریت، دیفتری، سیاه سرفه

کودکان:
سن، وزن و شدت عفونت عوامل مهمی در تعیین دوز مناسب هستند. در عفونت های خفیف تا متوسط، دوز معمول اریترومایسین اتیل سوکسینات برای کودکان 30 تا 50 میلی گرم بر کیلوگرم در روز در دوزهای مساوی هر 6 ساعت است. برای عفونت های شدیدتر این دوز ممکن است دو برابر شود. اگر دوز دو بار در روز مورد نظر است، نصف کل دوز روزانه ممکن است هر 12 ساعت داده شود. دوزها نیز ممکن است سه بار در روز با تجویز یک سوم از کل دوز روزانه هر 8 ساعت داده شوند.
بزرگسالان

400 میلی گرم اریترومایسین اتیل سوکسینات هر 6 ساعت دوز معمول است. دوز ممکن است با توجه به شدت عفونت تا 4 گرم در روز افزایش یابد. اگر دوز دو بار در روز مورد نظر است، نصف کل دوز روزانه ممکن است هر 12 ساعت داده شود. دوزها نیز ممکن است سه بار در روز با تجویز یک سوم از کل دوز روزانه هر 8 ساعت داده شوند.

برای محاسبه دوز بزرگسالان، از نسبت 400 میلی گرم اریترومایسین به عنوان اتیل سوکسینات به 250 میلی گرم فعالیت اریترومایسین به عنوان استئارات، باز یا استولات استفاده کنید.

در درمان عفونت‌های استرپتوکوکی، یک دوز درمانی اریترومایسین اتیل سوکسینات باید حداقل به مدت 10 روز تجویز شود. در پیشگیری مداوم از عود عفونت های استرپتوکوکی در افراد با سابقه بیماری روماتیسمی قلبی، دوز معمول 400 میلی گرم دو بار در روز است.
برای درمان اورتریت ناشی از C. trachomatis یا U. urealyticum

800 میلی گرم سه بار در روز به مدت 7 روز.
برای درمان سیفلیس اولیه

بزرگسالان: 48 تا 64 گرم در دوزهای منقسم در یک دوره 10 تا 15 روزه داده می شود.

برای آمیبیازیس روده
بزرگسالان:
400 میلی گرم چهار بار در روز به مدت 10 تا 14 روز.

برای استفاده در سیاه سرفه:
اگرچه دوز و مدت زمان بهینه مشخص نشده است، دوزهای اریترومایسین مورد استفاده در مطالعات بالینی گزارش شده 40 تا 50 میلی گرم بر کیلوگرم در روز بود که در دوزهای منقسم به مدت 5 تا 14 روز داده شد.
برای درمان بیماری لژیونر

ا

هپاتیت , نارسایی کبدی , سیروز کبدی , کیو تی افزایش یافته(QT)

حساسیت به ماده فعال یا هر یک از مواد کمکی ذکر شده در بخش 6.1.

اریترومایسین در بیمارانی که سیمواستاتین، تولترودین، میزولاستین، آمی سوپراید، آستمیزول، ترفنادین، دومپریدون، سیزاپراید یا پیموزاید مصرف می کنند، منع مصرف دارد.

اریترومایسین با ارگوتامین و دی هیدروارگوتامین منع مصرف دارد.

اریترومایسین نباید به بیمارانی با سابقه طولانی شدن QT (طولانی شدن QT اکتسابی مادرزادی یا مستند) یا آریتمی قلبی بطنی تجویز شود

اریترومایسین نباید به بیماران مبتلا به اختلالات الکترولیتی (هیپوکالمی، هیپومنیزمی به دلیل خطر طولانی شدن فاصله QT) داده شود.

درد , اسهال , سردرد , تهوع , کاهش فشارخون , تب1 , هپاتیت کلستاتیک , درد شکمی , صرع

عوارض جانبی با شیوع 1-10%:

درد شکم (8%)

سردرد (8%)

حالت تهوع (8%)

اسهال (7%)

راش (3%)

استفراغ (3%)

سوء هاضمه (2%)

نفخ شکم (2%)

درد (2%)

خارش (1%)

کولیت کاذب غشایی

تنگی پیلور هیپرتروفیک

آنافیلاکسی

تب

واکنش های آلرژیک خفیف

کهیر

جوش های پوستی

وزوز گوش

عوارض جانبی با کمتر از یک درصد:

هپاتیت کلستاتیک

گیجی

توهمات

از دست دادن شنوایی

فشار خون بالا

اثرات سیستم عصبی از جمله تشنج

تاکی کاردی بطنی

سرگیجه

اینداپامید

• arsenic trioxide
• dihydroergotamine
• dihydroergotamine intranasal
• disopyramide
• elagolix
• flibanserin
• fluconazole
• ibutilide
• indapamide
• lefamulin
• lomitapide
• lonafarnib
• lovastatin
• pentamidine
• pimozide
• procainamide
• quinidine
• saquinavir
• simvastatin
• sotalol

قبل از مصرف اریترومایسین، اگر به آن حساسیت دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.در صورتی که به سایر آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند آزیترومایسین، کلاریترومایسین) آلرژی دارید پزشک یا داروساز خود را درجراین بگذارید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می تواند باعث واکنش های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به خصوص در موارد: بیماری کلیوی، بیماری کبد، نوع خاصی از بیماری عضلانی (میاستنی گراویس).

این دارو را طبق دستور پزشک با یا بدون غذا از طریق خوراکی مصرف کنید. در صورت بروز حالت تهوع، مصرف این دارو با غذا یا شیر ممکن است این عارضه جانبی را کاهش دهد. این دارو در صورت له شدن طعم تلخی دارد. دارو را به طور کامل ببلعید. از جویدن یا خرد کردن خودداری کنید. دوز و طول درمان بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ شما به درمان است. در کودکان، دوز مصرفی نیز بر اساس سن و وزن است. برای بهترین اثر، این آنتی بیوتیک را در زمان های مساوی مصرف کنید. برای کمک به یادآوری، این دارو را هر روز در زمان(های) یکسانی مصرف کنید. اگر از این دارو برای درمان عفونت استفاده می کنید، مصرف این دارو را تا پایان کامل مقدار تجویز شده ادامه دهید، حتی اگر علائم پس از چند روز ناپدید شوند. . قطع زودهنگام دارو ممکن است منجر به بازگشت عفونت شود. اگر وضعیت شما ادامه یافت یا بدتر شد، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر این دارو را برای جلوگیری از برخی عفونت های باکتریایی مصرف می کنید، آن را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. بدون تایید پزشک مصرف دارو را قطع نکنید.

بارداری
اثرات تراتوژنیک

دسته بندی بارداری B
هیچ شواهدی مبنی بر تراتوژنیسیته یا هرگونه اثر نامطلوب دیگری بر تولید مثل در موش‌های ماده تغذیه‌شده با پایه اریترومایسین (تا 0.25 درصد جیره) قبل و در طول جفت‌گیری، در طول بارداری و از طریق از شیر گرفتن دو نوزاد متوالی وجود ندارد. با این حال، هیچ مطالعه کافی و به خوبی کنترل شده در زنان باردار وجود ندارد. از آنجایی که مطالعات تولیدمثل حیوانی همیشه پاسخ انسان را پیش بینی نمی کند، این دارو باید در دوران بارداری فقط در صورت نیاز واضح استفاده شود.

اریترومایسین در شیر انسان دفع می شود. هنگام تجویز اریترومایسین به زن شیرده باید احتیاط کرد.

کلاریترومایسین

ماکرولیدها دسته ای از داروها هستند که برای مدیریت و درمان عفونت های باکتریایی مختلف استفاده می شوند. آزیترومایسین، کلاریترومایسین و اریترومایسین معمولا برای درمان عفونت هایی مانند ذات الریه، سینوزیت، فارنژیت و التهاب لوزه استفاده می شوند. آنها همچنین در عفونت های پوستی بدون عارضه و اوتیت میانی در بیماران اطفال استفاده می شوند.