اطلاعات دارویی دینوتوکسیمب

دینوتوکسیماب به disialoganglioside GD2 متصل می شود، که در نوروبلاستوما، بیشتر ملانوما و سایر تومورها و همچنین در بافت های طبیعی مانند نورون ها، ملانوسیت های پوستی و الیاف عصبی حسی محیطی بسیار بیان شده است. با اتصال به سطح سلول GD2، دینوتوکسیمب لیز سلولی (از سلولهای بیان کننده GD2) را از طریق سمیت سلولی میانجی گری شده توسط سلول وابسته به آنتی بادی (ADCC) و سمیت سلولی وابسته به کمپلمان (CDC) القا می کند.

توزیع

بیماران کودک (سن: 1.9 ± 3.9 سال): 5.4 لیتر

نیمه عمر حذف

10 روز

دفع

بیماران کودک (سن: 1.9 ± 3.9 سال):

کلیرانس 0.21 لیتر در روز؛ با اندازه بدن افزایش یافته است.

نوروبلاستوما: درمان نوروبلاستوما در معرض خطر بالا در کودکان که حداقل یک پاسخ جزئی به درمان های چند عاملی خط اول، multimodality می دهند.

دوز معمول کودکان برای نوروبلاستوما:

17.5 میلی گرم بر متر مربع در روز به صورت IV در مدت بیش از 10 تا 20 ساعت به مدت 4 روز متوالی برای حداکثر 5 چرخه:

-انفوزیون روزهای 4، 5، 6 و 7 در طی چرخه 1، 3 و 5 (چرخه 1، 3 و 5 به مدت 24 روز).

-انفوزیون روزهای 8، 9، 10 و 11 در طی چرخه 2 و 4 (چرخه 2 و 4 مدت زمان 32 روز).

تاریخچه آنافیلاکسی به دینوتوکسیمب

پردنیزون , سیکلزوناید , واکسن مننگوکوک کنژوگه , بریمونیدین , دفریپرون , دیازوکساید , کلوزاپین , مسالازین , باربیتورات , بن پریدول , لورمتازپام , مولسی دومین , نافتوپیدیل

1-واکنشهای تزریق جدی و احتمالاً تهدید کننده زندگی در 26٪ از بیماران تحت درمان با دینوتوکسیماب گزارش شده است. قبل از تزریق هیدراتاسیون انجام شده و بیماران برای علائم و نشانه های واکنش انفوزیون در طول درمان و حداقل 4 ساعت پس از اتمام تزریق، مانیتور شوند. اگر در طول درمان واکنش های شدید تزریق رخ داد، فوراً تزریق متوقف شود. در صورت بروز آنافیلاکسی، مصرف دارو به طور دائم قطع شود. دینوتوکسیماب باعث عوارض جانبی عصبی جدی از جمله درد شدید نوروپاتی در بیشتر بیماران و همچنین نوروپاتی محیطی (به عنوان مثال نوروپاتی حسی محیطی، نوروپاتی حرکتی شدید) می شود. تمام موارد نوروپاتی در طول آزمایشات بالینی برطرف نشد. قبل از درمان، در طی و به مدت 2 ساعت پس از اتمام درمان، مواد مخدر IV تجویز شود.

2-انمی شدید (درجه 3 یا 4)، نوتروپنی، ترومبوسیتوپنی و تب نوتروپنی در بیماران تحت درمان با دینوتوکسیماب مشاهده شد. در طول درمان شمارش کامل گلبول های خون از نزدیک انجام شود.

3-سندرم نشت مویرگی شدید در نزدیک به یک چهارم بیمارانی که دینوتوکسیماب دریافت کرده اند گزارش شده است. در صورت بروز سندرم نشت مویرگی، فوراً تزریق قطع شود. کاهش میزان انفوزیون و یا قطع درمان ممکن است ضروری باشد. مدیریت مناسب در بیماران مبتلا به سندرم نشت مویرگی شدید شروع شود.

4-ناهنجاری های الکترولیتی (مانند هیپوناترمی، هیپوکالمی و هیپوکلسمی) حداقل در یک چهارم بیمارانی که دینوتوکسیمب دریافت کرده اند در گرید 3 یا 4 گزارش شده است. در یک مطالعه آنتی بادی ضد GD2، سندرم ترشح نامناسب هورمون آنتی ادراری (SIADH) که منجر به هیپوناترمی شدید شود، گزارش شده است. در طول درمان الکترولیتها از نزدیک کنترل شود.

5-دینوتوکسیماب با یک پتانسیل متوسط ایجاد تهوع ​همراه است. برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ، داروهای ضد تهوع توصیه می شود.

6-سندرم اورمیک همولیتیک (بدون عفونت مستند) منجر به نارسایی کلیوی، ناهنجاری های الکترولیت، انمی و فشار خون بالا در تعداد کمی از بیماران شد. اگر سندرم همولیتیک اورمیک ایجاد شود، مصرف دارو قطع شود. به صورت حمایتی مدیریت شود.

7- هیپوتانسیون شدید به صورت متداول در بیماران دریافت کننده دینوتوکسیماب رخ داده است. قبل از هر تزریق هیدراتاسیون داخل وریدی مورد نیاز است. فشار خون هنگام تزریق از نزدیک کنترل شود. ممکن است نیاز به قطع درمان باشد.

8-باکتریمی شدید (درجه 3 یا 4) در بیماران تحت درمان با دینوتوکسیماب گزارش شده و به آنتی بیوتیک داخل وریدی یا سایر اقدامات فوری نیاز دارند. سپسيس در بيماران دريافت كننده دینوتوکسیمب نيز مشاهده شد. از نزدیک علائم عفونت سیستمیک زیر نظر گرفته شود. ممکن است نیاز به قطع درمان تا زمان رفع عفونت باشد.

9- transverse myelitis در بیمارانی که دینوتوکسیماب دریافت می کنند رخ داده است. علائم (ضعف، پارستزی، از دست دادن حس یا بی اختیاری) باید به سرعت ارزیابی شود. دارو به طور دائم در بیمارانی که به transverse myelitis مبتلا هستند، قطع شود.

1-در صورت درد شدید یا وخیم تر شدن، بی حسی، سوزن شدن، ضعف یا سوزش در دست یا پا، یا مشکل در راه رفتن یا فعالیت های روزمره، به طور فوری به پزشک مراجعه شود.

2-بعضی از عوارض جانبی ممکن است در طول تزریق یا حداکثر 24 ساعت پس از آن ایجاد شود. در صورت داشتن احساس سرگیجه یا سبک سری و یا بثورات پوستی، سفتی در قفسه سینه، خس خس سینه، مشکل تنفس یا تورم در صورت، سریعاً به پزشک اطلاع داده شود.

3-برای اطمینان از بی خطری دینوتوکسیماب، در صورت وجود موارد زیر به پزشک اطلاع داده شود:

-هر نوع عفونت باکتریایی، قارچی یا ویروسی

-اختلال چشم یا مشکلات بینایی

-سرکوب مغز استخوان

-فشار خون پایین

-عدم تعادل الکترولیت (مانند سطح پایین پتاسیم، سدیم یا کلسیم در خون)

-بیماری کبدی یا کلیه

-مشكلات ادراری

4-در صورت باداری، از دینوتوکسیماب استفاده نشود. این می تواند به نوزاد متولد نشده آسیب برساند. برای جلوگیری از بارداری در حالی که از دینوتوکسیماب استفاده می شود و حداقل 2 ماه پس از پایان درمان، از جلوگیری از بارداری مؤثر استفاده شود.

5-دینوتوکسیماب از طریق IV به رگ تزریق می شود. یک ارائه دهنده خدمات درمانی این تزریق را انجام می دهد. دینوتوکسیمب باید به آرامی تزریق شود و تزریق IV می تواند 10 تا 20 ساعت طول بکشد.

6-دینوتوکسیماب در یک چرخه درمانی 28 روزه با سایر داروها تجویز می شود و ممکن است به مدت 4 روز در هر چرخه از دینوتوکسیمب استفاده شود. پزشک مشخص خواهد کرد که چه مدت برای درمان با دینوتوکسیمب استفاده می شود.

7-حداقل 4 ساعت پس از دریافت دینوتوکسیمب ، برای اطمینان از  که عدم واکنش به دارو مراقب انجام شود.

8-دینوتوکسیماب می تواند سلول های خونی را کاهش دهد که به بدن در مبارزه با عفونت ها کمک می کند و به لخته شدن خون کمک می کند. خون باید اغلب آزمایش شود. براساس نتایج این آزمایشات، ممکن است معالجه سرطان به تأخیر بیفتد.

شرایط نگه داری

- ویال ها را تا مدت زمان استفاده در دمای 2 تا 8 درجه سانتیگراد در یخچال نگهداری شود واز یخ زدگی جلوگیری شود.

-نباید ویال تکان داده شود.

-برای محافظت از نور، ویال در کارتن نگه داری شود.

تاکنون به اثبات نرسیده است.

مطالعات در زنان باردار و مطالعات باروری در حیوانات انجام نشده است. با پیشرفت بارداری، آنتی بادی های مونوکلونال به طور خطی در سراسر جفت منتقل می شوند، و بیشترین مقدار در طول سه ماهه سوم منتقل می شود. به زنان باردار در مورد خطر برای جنین توصیه شود. به زنان در سن باروری توصیه شود كه در دوران درمان و به مدت 2 ماه بعد از آخرین دوز داروی دینوتوکسیمب ، از روش جلوگیری از بارداری استفاده شود.

اینکه آیا این دارو در شیر مادر ترشح میشود نا مشخص است. احتمال بروز عوارض جانبی جدی در شیرخوار وجود دارد؛ به مادر شیرده توصیه شود که در طول درمان از شیردهی خودداری کند.