اطلاعات دارویی میلرینون

میلرینون یک مهارکننده انتخابی پیکcAMP III ایزوزیم فسفودی استراز در ماهیچه های قلب و عروق با اثر اینوتروپیک مثبت و اثر گشادکنندگی عروق می باشد.

میلرینون یک مهارکننده انتخابی پیکcAMP III ایزوزیم فسفودی استراز در ماهیچه های قلب و عروق با اثر اینوتروپیک مثبت و اثر گشادکنندگی عروق می باشد.این اثر مهاری باافزایش کلسیم یونیزه داخل سلولی و قدرت انقباضی عضلات قلب همراه است.
دستاوردهای تجربی نشان داده است که میلرینون ، بتا آگونیست آدرنرژیک نیست ، همچنین فعالیت تری فسفات آدنوزین سدیم-پتاسیم را مهار نمی کند.

بدنبال تزریق وریدی 12.5 تا 125 mcg/kg میلرینون در نارسایی احتقانی قلب ، حجم ظاهری توزیع 0.38 liters/kg ،میانگین نیمه عمر حذفی نهایی میلرینون 2.3 ساعت وکلیرانس 0.13 liters/kg/hr می باشد.اتصال به پروتئین های پلاسما میلرینون 70% است.حذف از طریق ادرار بسرعت انجام می شود.حذف میلرینون عمدتا از طریق ادرار صورت می گیرد.
بدنبال تجویز خوراکی میلرینون 83% بصورت دست نخورده، 12% متابولیت o-گلوکورونید از طریق ادرار دفع می شود.میانگین کلیرانس کلیوی حدود 0.3 liters/min می باشد.

بزرگسالان: دوز اولیه:
50mcg/kg انفوزیون وریدی در عرض 10 دقیقه.درمان نگهدارنده با دوز 0.375 تا 0.75 mcg/kg/min انفوزیون مداوم وریدی ادامه می یابد. حداکثر مقدار مصرف در 24 ساعت 1.13 mcg/kg می باشد.
کودکان زیر یکماه: نوزادان رسیده و کامل:
دوز اولیه 50 تا 70 mcg/kg انفوزیون وریدی در عرض 15 دقیقه که درمان نگهدارنده با انفوزیون مداوم 0.5 mcg/kg/minute ادامه می یابد .محدوده اثر بخشی 0.25 تا 0.75 mcg/kg/minute اندازه گیری شده است.
کودکان یکماه و بزرگتر:دوز اولیه:
50 mcg/kg انفوزیون وریدی در عرض 15 دقیقه ، انفوزیون وریدی مداوم نگهدارنده: 0.25-1 mcg/kg/min

اسپیرونولاکتون , ایزوسورباید دی نیترات , فوروزماید , لیدوکائین , نیتروگلیسیرین , هپارین , هیدروکلروتیازید , کاپتوپریل

1-میلرینون برای درمان کوتاه مدت بکار می رود زیرا درمان طولانی مدت آن ، ایمن نیست.تحقیقات نشان داده است که در بیماران دارای نارسایی قلبی مراحل 3 و 4 ، درمان خوراکی طولانی مدت با عدم بهبود علائم بیماری، افزایش احتمال بستری شدن و مرگ همراه است.در بیماران دارای نارسایی قلبی مرحله 4 ، واکنشهای قلبی عروقی کشنده ظاهر شد.
2 -مصرف میلرینون هم بصورت وریدی و هم خوراکی باعث افزایش احتمال آریتمی بطنی می شود.مصرف طولانی مدت میلرینون احتما بروز مرگ ناگهانی رابالا می برد.در بیماران مصرف کننده میلرینون باید بصورت مرتب نوار قلب گرفته شده و تحت نظارت قرار بگیرند.
3-میلرینون در بیماران مبتلا انسداد آئورت یا دریچه ای سرخرگ ریوی، هیپرتروفی عضله قلب ، فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی با احتیاط فراوان مصرف شود.

1- حین درمان با میلرینون ، اندازه گیری فشار خون و ضربان قلب ، ثبت نوار قلبی ، تعیین میزان الکترولیت و بررسی عملکرد کلیه ضروری است.
2-در صورت مشاهده کاهش فشار خون بیش از حد در حین انفوزیون میلرینون ، انفوزیون آهسته تر صورت بگیرد یا قطع شود.
3- مواردی از واکنش های محل انفوزیون با انفوزیون وریدی میلرینون گزارش شده است.

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

دیگوکسین , آمرینون