اطلاعات دارویی سفوروکسیم

● سفوروکسیم اثر خود را با تداخل در سنتز دیواره سلولی باکتریایی اعمال می کند.

● به پروتئین های متصل شونده به پنی سیلین (PBPs) در دیواره سلولی باکتری متصل می شود و از اتصال عرضی زنجیره های پپتیدوگلیکان جلوگیری می کند.

● این اختلال ساختار دیواره سلولی را ضعیف می کند و منجر به لیز سلولی و مرگ باکتری می شود.

● مکانیسم اثر سفوروکسیم مشابه سایر آنتی بیوتیک های بتالاکتام از جمله پنی سیلین ها و سایر سفالوسپورین ها است.

● فارماکودینامیک سفوروکسیم شامل اثرات آن بر رشد و حساسیت باکتری است.

● این دارو کشنده وابسته به غلظت را نشان می‌دهد، به این معنی که غلظت‌های بالاتر دارو با فعالیت باکتری‌کشی بیشتر همراه است.

● زمانی که در طی آن غلظت دارو بالاتر از حداقل غلظت بازدارنده (MIC) باقی می ماند برای اثربخشی آن بسیار مهم است.

● جذب: فرمولاسیون خوراکی سفوروکسیم به خوبی از دستگاه گوارش جذب می شود. میزان جذب می تواند بین فرمولاسیون های مختلف متفاوت باشد.

● توزیع: دارو می تواند به بافت ها و مایعات مختلف بدن از جمله دستگاه تنفسی، پوست و استخوان ها نفوذ کند.

● متابولیسم: سفوروکسیم به حداقل در کبد متابولیزه می شود.

● دفع: دارو عمدتاً بدون تغییر از طریق کلیه ها دفع می شود و عملکرد کلیه در تنظیم دوز نقش دارد.

● عفونت های تنفسی: پنومونی، برونشیت، سینوزیت.

● عفونت های پوست و بافت نرم: سلولیت، عفونت زخم.

● عفونت های دستگاه ادراری: سیستیت، پیلونفریت.

● عفونت های زنانه: بیماری التهابی لگن.

● عفونت های استخوان و مفاصل: استئومیلیت، آرتریت سپتیک.

● پیشگیری جراحی: پیشگیری از عفونت قبل از جراحی.

● دوز سفوروکسیم می تواند بر اساس فرمولاسیون خاص، شدت عفونت و سن بیمار و عملکرد کلیوی متفاوت باشد.

● سفوروکسیم به طور کلی در افراد مبتلا به آلرژی شناخته شده به آنتی بیوتیک های سفالوسپورین یا سایر آنتی بیوتیک های بتالاکتام (مانند پنی سیلین ها) منع مصرف دارد.

● اگر سابقه واکنش های آلرژیک شدید به این داروها دارید، باید از مصرف سفوروکسیم خودداری کنید.

● دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، اسهال.

● واکنش های آلرژیک: راش، خارش، تورم، واکنش های پوستی شدید.

● سیستم عصبی مرکزی: سردرد، سرگیجه.

● اختلالات خونی: کاهش تعداد پلاکت ها، افزایش خطر خونریزی.

● عملکرد کلیه: تغییر در عملکرد کلیه.

● به ندرت: تشنج، کولیت (التهاب کولون).

● پروبنسید: می تواند سطح سفوروکسیم را در خون افزایش دهد.

● آمینوگلیکوزیدها: افزایش خطر آسیب کلیه.

● وارفارین: سفوروکسیم ممکن است اثرات وارفارین را افزایش داده و خطر خونریزی را افزایش دهد.

● داروهای ضد بارداری خوراکی: سفوروکسیم می تواند اثربخشی داروهای ضد بارداری خوراکی را کاهش دهد.

● واکنش‌های آلرژیک: سفوروکسیم می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک شدید در برخی افراد شود که منجر به علائمی مانند بثورات پوستی، خارش، تورم و مشکل در تنفس می‌شود. در صورت بروز هر یک از این علائم، مراقبت فوری پزشکی ضروری است.

● اسهال: اسهال طولانی مدت یا مداوم در طول یا بعد از درمان با سفوروکسیم می تواند نشانه عفونت باکتریایی مانند اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل باشد که نیاز به ارزیابی فوری پزشکی دارد.

● عفونت‌های جدی: سفوروکسیم ممکن است تشخیص عفونت‌هایی مانند مننژیت را مخفی کند یا به تأخیر بیندازد، بنابراین در بیماران مبتلا به این شرایط احتیاط لازم است.

● عملکرد کلیه: تنظیم دوز ممکن است برای بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه ضروری باشد تا از تجمع دارو و سمیت احتمالی جلوگیری شود.

● اختلالات خونریزی: سفوروکسیم می تواند با برخی از عوامل لخته شدن خون تداخل داشته باشد، بنابراین نظارت دقیق در بیماران مبتلا به اختلالات خونریزی توصیه می شود.

● سابقه تشنج: افراد با سابقه تشنج باید در طول درمان با سفوروکسیم به دقت تحت نظر باشند، زیرا به طور بالقوه می تواند آستانه تشنج را کاهش دهد.

● سفوروکسیم باید در دوران بارداری فقط در صورت لزوم استفاده شود.

● در حالی که مطالعات حیوانی اثرات نامطلوبی را نشان نمی‌دهند، داده‌های محدود انسانی ارزیابی نسبت ریسک به فایده را تحت نظارت پزشکی ضروری می‌سازد.