اطلاعات دارویی فلوکلوگزاسیلین

فلوکلوگزاسیلین با اتصال به پروتئین­های اختصاصی باند شونده به پنی سیلین (PBPs) ، داخل دیواره­ی سلولی باکتری وارد شده و سومین و آخرین مرحله­ ی سنتز دیواره­ی سلولی باکتری را مهار می­کند. سپس لیز سلولی توسط  آنزیم­های اتولیتیک دیواره­ی سلولی باکتری مانند اتولیزین­ها اتفاق می­افتد.

فلوکلوگزاسیلین یک پنی سیلین از دسته­ی آنتی بیوتیک­های بتالاکتام است که در درمان عفونت­ی باکتریال که توسط ارگانیسم­های حساس و معمولا گرم مثبت ایجاد می­شود، کاربرد دارد. نام "پنی سیلین" هم به انواع پنی سیلین­های در دسترس اشاره دارد و هم به گروهی از آنتی­بیوتیکها که از پنی سیلین مشتق شده­اند.

فلوکلوگزاسیلین در محیط in vitro بر علیه باکتری­های هوازی و بی­هوازی گرم مثبت و گرم منفی فعالیت دارد. فعالیت باکتریوسیدال فلوکلوگزاسیلین منجر به مهار سنتز دیواره­ی سلولی از طریق اتصال به پزوتئین­های باندشونده به پنی سیلین، می­شود. فلوکلوگزاسیلین در برابر هیدرولیز توسط انواع بتالاکتامازها شامل پنی سیلیناز و سفالوسپوریناز و بتالاکتامازهای وسیع الطیف پایدار است.

جذب: فراهمی زیستی 50 تا 70 درصد به دنبال تجویز خوراکی

حجم توزیع و پروتئین بایندینگ: نامشخص

متابولیسم : کبدی

نیمه عمر: 0.75 تا 1 ساعت

عفونت­های پوست و بافت نرم:

سوختگی، سلولیت، سوختگی عفونی، شرایط عفونی پوست (مثل زخم، اگزما و آکنه) ، پیش­گیری برای پیوند پوست، کاربانکل، فرونکولوز، زخم­های عفونی و زردزخم.

عفونت­های مجاری تنفسی:

پنومونی، آبسه ریوی، سینوزیت، فارنژیت، التهاب گوش میانی و بیرونی، التهاب لوزه.

دیگر عفونت­های ایجاد شده توسط ارگانیسم­های حساس به فلوکلوگزاسیلین:

استئومیلیت، عفونت­های مجاری ادراری، مننژیت ، اندوکاردیت و سپتی سمی

فلوکلوگزاسیلین سدیم هم­چنین به عنوان یک عامل پیش­گیری کننده در طول پروسه­های جراحی ماژور در صورت نیاز ستفاده می­شود، مانند جراحی کاردیوتوراسیک و ارتوپدی.

وقتی که دوز خوراکی مناسب نباشد از تجویز وریدی استفاده می­شود.

دوز وابسته به سن، وزن و عملکرد کلیوی بیمار است و بستگی به شدت عفونت دارد.

دوز معمول بالغین و افراد مسن:

خوراکی: 250 میلی­گرم 4 بار در روز

در عفونت­های جدی دوز دو برابر می­شود.

استئومیلیت یا اندوکاردیت : تا 8 گرم در روز ، منقسم هر 6 یا 8 ساعت

پروفیلاکسی جراحی: 1 تا 2 گرم IV هنگام القای بیهوشی و به دنبال آن 500 میلی­گرم هر 6 ساعت IV،  IM یا خوراکی به مدت 72 ساعت.

کودکان:

2-10 سال: 125 میلی­گرم 4 بار در روز

فلوکلوگزاسیلین نباید در بیماران با سابقه­ی حساسیت به آنتی­بیوتیک­های بتالاکتام (مثل پنی سیلین­ها، سفالوسپورین­ها) یا مواد جانبی استفاده شود.

احساس بیماری و تهوع، استفراغ و اسهال، نفخ و سوء هاضمه

در صورتی که آلرژی به هرکدام از این موارد دارید نباید فلوکلوگزاسیلین مصرف کنید:

داروهای حاوی فلوکلوگزاسیلین یا دیگر پنی سیلین­ها، آنتی­بیوتیک­های سفالوسپورین، آنتی­بیوتیک­های بتالاکتام، هرکدام از مواد جانبی که در بروشور دارو ذکر شده است.

قبل از شروع کلوگزاسیلین اگر هر یک از داروهای زیر را مصرف می­کنید به پزشک خود اطلاع دهید:

در دوران بارداری ایمن است .