● بیماری آلزایمر نوع پیش رونده زوال عقل است. زوال عقل یک اصطلاح گسترده‌تر برای شرایطی است که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر منفی می‌گذارد. این تغییرات در زندگی روزمره اختلال ایجاد می‌کند. دمانس می‌تواند علل مختلفی داشته باشد، مانند آسیب‌های مغزی یا بیماری‌ها. گاهی اوقات علت ناشناخته است.
● طبق گزارش انجمن آلزایمر، بیماری آلزایمر 60 تا 80 درصد از موارد زوال عقل را تشکیل می‌دهد. اکثر افراد مبتلا به این بیماری پس از سن 65 سالگی تشخیص داده می‌شوند. اگر قبل از آن زمان تشخیص داده شود، به طور کلی به‌عنوان بیماری آلزایمر "شروع جوانی" یا "شروع زودرس" نامیده می‌شود.
● هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما راه‌هایی وجود دارند که می‌توانند پیشرفت بیماری را کاهش دهند.
حقایق آلزایمر
● اگرچه بسیاری از مردم در مورد بیماری آلزایمر شنیده‌اند، اما دانستن حقایقی در مورد آن مفید است. در ادامه برخی از جزئیات کلیدی در مورد این بیماری را با هم مرور می‌کنیم:
○ بیماری آلزایمر یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است و علامت معمول پیری نیست.
○ آلزایمر و زوال عقل یکسان نیستند. بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل است.
○ علائم آن به‌تدریج ظاهر می‌شود و اثرات آن بر روی مغز تخریبی است، به این معنی که باعث کاهش آهسته توانایی مغز می‌شود.
○ هر کسی ممکن است به بیماری آلزایمر مبتلا شود، اما برخی افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند. این شامل افراد بالای 65 سال و کسانی است که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند.
● هیچ نتیجه مورد انتظار واحدی برای افراد مبتلا به آلزایمر وجود ندارد. برخی از افراد مدت طولانی با آسیب شناختی خفیف زندگی می‌کنند، در حالی که برخی دیگر شروع سریع‌تر علائم و پیشرفت سریع‌تر بیماری را تجربه می‌کنند.
● هنوز هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما درمان می‌تواند به کند کردن پیشرفت بیماری کمک کند و ممکن است کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
علائم بیماری آلزایمر
● همه افراد گهگاهی دچار فراموشی می‌شوند. اما افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رفتارها و علائم خاصی را نشان می‌دهند که با گذشت زمان بدتر می‌شوند. این موارد شامل:
- ○ از دست دادن حافظه در فعالیت‌های روزانه، مانند فراموش کردن قرار ملاقات‌ها
- ○ ایجاد مشکل در انجام کارهای آشنا، مانند استفاده از مایکروویو
- ○ مشکل در حل مسئله
- ○ مشکل در گفتار یا نوشتن
- ○ سردرگمی در مورد زمان‌ها یا مکان‌ها
- ○ کاهش قوه قضاوت
- ○ کاهش بهداشت فردی
- ○ تغییرات خلقی و شخصیتی
- ○ کناره گیری از دوستان، خانواده و جامعه
● این علائم همیشه به این معنی نیست که فرد مبتلا به آلزایمر است. مراجعه به پزشک برای تعیین علت مهم است.
● علائم بسته به مرحله بیماری تغییر می‌کند. در مراحل بعدی، افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً در صحبت‌کردن، حرکت کردن یا پاسخ دادن به آنچه در اطرافشان اتفاق می‌افتد، مشکل قابل توجهی دارند.
تشخیص بیماری آلزایمر
● تنها راه قطعی برای تشخیص بیماری آلزایمر، بررسی بافت مغز او پس از مرگ است. اما پزشک می‌تواند از معاینات و آزمایش‌های دیگری برای ارزیابی توانایی‌های ذهنی، تشخیص زوال عقل و رد سایر شرایط استفاده کند.
● پزشک احتمالاً با گرفتن سابقه پزشکی شروع می‌کند. ممکن است درمورد موارد زیر سؤال بپرسد:
- ○ علائم
- ○ سابقه پزشکی خانوادگی
- ○ سایر شرایط سلامت فعلی یا گذشته
- ○ داروهای فعلی یا گذشته
- ○ رژیم غذایی، مصرف الکل و سایر عادات سبک زندگی
● سپس پزشک احتمالاً آزمایش‌های متعددی را برای کمک به تشخیص اینکه آیا به بیماری آلزایمر مبتلا هستید، درخواست می‌کند.
تست‌های آلزایمر
● هیچ آزمایش قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال، آزمایش‌های ذهنی، فیزیکی، عصبی و تصویربرداری می‌توانند به پزشک در رسیدن به تشخیص کمک کنند.
● پزشک ممکن است با آزمایش وضعیت روانی شروع کند. این تست می‌تواند به آنها کمک کند تا موارد زیر را در شما ارزیابی کنند:
- ○ حافظه کوتاه‌مدت
- ○ حافظه بلند مدت
- ○ جهت گیری مکان و زمان
● برای مثال، ممکن است از شما بپرسند:
- ○ امروز چه روزی است
- ○ رئیس‌جمهور کیست
- ○ به‌خاطر سپردن و یادآوری فهرست کوتاهی از کلمات
● بعد، احتمالاً یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهند. به عنوان مثال:
- ○ چکاپ فشار خون خود
- ○ ارزیابی ضربان قلب
- ○ چکاپ دمای بدن
- ○ آزمایش ادرار یا خون
● پزشک همچنین ممکن است یک معاینه عصبی برای رد سایر تشخیص‌های احتمالی مانند مسائل پزشکی حاد مانند عفونت یا سکته انجام دهد. این تست شامل بررسی:
- ○ رفلکس‌ها
- ○ تون عضلانی
- ○ سخن، گفتار
● پزشک همچنین ممکن است تصویربرداری از مغز را هم تجویز کند. این تست تصاویری از مغز می‌گیرد، شامل:
○ اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI می‌تواند به شناسایی نشانگرهای کلیدی مانند التهاب، خونریزی و مشکلات ساختاری کمک کند.
○ توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. سی‌تی‌اسکن تصاویر اشعه ایکس را می‌گیرد که می‌تواند به پزشک کمک کند تا ویژگی‌های غیر طبیعی مغز شما را بررسی کند.
● سایر آزمایش‌هایی که پزشک ممکن است انجام دهد شامل آزمایش خون برای بررسی ژن‌هایی است که ممکن است نشان‌دهنده خطر بالاتر ابتلا به بیماری آلزایمر باشد.
داروی آلزایمر
● هیچ درمان شناخته شده‌ای برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال، پزشک می‌تواند داروها و سایر روش‌های درمانی را برای کمک به کاهش علائم و به تأخیر انداختن پیشرفت بیماری تا زمانی که ممکن است توصیه کند.
● برای آلزایمر زودرس تا متوسط، پزشک ممکن است داروهایی مانند دونپزیل یا ریواستیگمین را تجویز کند. این داروها می‌توانند به حفظ سطوح بالای استیل کولین در مغز و به سلول‌های عصبی مغز کمک کنند تا سیگنال‌ها را بهتر ارسال و دریافت کنند. به نوبه خود، این داروها ممکن است برخی از علائم آلزایمر را کاهش دهند.
● یک داروی جدیدتر به نام آدوکانوماب فقط برای کسانی که آلزایمر اولیه دارند توصیه می‌شود. تصور می‌شود که پلاک‌های پروتئینی که در اثر آلزایمر در مغز ایجاد می‌شوند را کاهش می‌دهد. با این حال، نگرانی‌هایی در مورد عوارض جانبی این دارو وجود دارد.
● برای درمان آلزایمر در مرحله متوسط تا حاد، پزشک ممکن است دونپزیل یا ممانتین را تجویز کند. ممان تین می‌تواند به جلوگیری از اثرات گلوتامات اضافی کمک کند. گلوتامات یک ماده شیمیایی مغز است که در بیماری آلزایمر به مقدار بیشتری آزاد می‌شود و به سلول‌های مغز آسیب می‌رساند.
● پزشک همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را برای کمک به درمان علائم مرتبط با آلزایمر توصیه کند. این علائم بر اساس پیشرفت بیماری متفاوت است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- ○ افسردگی
- ○ مشکل در خوابیدن
- ○ تحریک
- ○ توهمات
● اگرچه نیازهای مراقبتی یک فرد مبتلا به آلزایمر در طول زمان افزایش می‌یابد، اما علائم دقیق آن از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود.
سایر درمان‌های آلزایمر
● علاوه بر دارو، تغییر سبک زندگی می‌تواند به شما در مدیریت بیماری کمک کند. به‌عنوان مثال، پزشک ممکن است استراتژی‌هایی را برای کمک به شما یا عزیزتان ایجاد کند:
- ○ ساده کردن وظایف
- ○ محدود کردن سردرگمی
- ○ استراحت روزانه کافی
- ○ استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی
- ○ ایجاد یک محیط آرام
● همراه با پزشکتان، تیمی از متخصصان می‌توانند به شما در حفظ کیفیت زندگی در تمام مراحل سفر آلزایمر کمک کنند. یک تیم مراقبتی برای کمک به آلزایمر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ○ فیزیوتراپیست، برای کمک به فعال ماندن
- ○ متخصص تغذیه، برای حفظ یک رژیم غذایی متعادل و مغذی
- ○ داروساز، برای کمک به نظارت بر داروها
- ○ متخصص سلامت روان که ممکن است با فرد مبتلا به آلزایمر و همچنین مراقبان او کار کند
- ○ مراکز مراقبت کوتاه‌مدت، برای ارائه مراقبت‌های کوتاه‌مدت برای فرد مبتلا به آلزایمر در زمانی که مراقبان او به طور موقت در دسترس نیستند.
- ○ آسایشگاه، برای مدیریت علائم در یک محیط راحت و حمایتی در پایان زندگی
● برخی از مطالعات نشان داده‌اند که ویتامین E می‌تواند به کاهش از دست دادن عملکرد در آلزایمر کمک کند، به‌خصوص زمانی که با داروهایی مانند دونپزیل که استیل کولین را در مغز افزایش می‌دهد مصرف شود. اما سایر تحقیقات هیچ فایده‌ای در مصرف ویتامین E برای بیماری آلزایمر نشان ندادند. به طور کلی، به شواهد بیشتری نیاز است.
● قبل از مصرف ویتامین E یا هر مکمل دیگری حتماً با پزشک خود مشورت کنید. زیرا می‌تواند با برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری آلزایمر تداخل داشته باشد.
● علاوه بر تغییر سبک زندگی، چندین روش درمانی جایگزین و مکمل وجود دارد که می‌توانید از پزشک خود در مورد آنها سؤال کنید.
دمانس در مقابل آلزایمر
● اصطلاحات "زوال عقل" و "آلزایمر" گاهی اوقات به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند. با این حال، این دو شرط یکسان نیستند. آلزایمر نوعی زوال عقل است.
● زوال عقل یک اصطلاح گسترده‌تر برای شرایطی است که علائم مربوط به از دست دادن حافظه مانند فراموشی و سردرگمی را نشان می‌دهد. زوال عقل شامل شرایط خاص‌تری مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، آسیب مغزی تروماتیک و موارد دیگر است که می‌توانند این علائم را ایجاد کنند.
● علل، علائم و درمان برای این شرایط می‌تواند متفاوت باشد.
علل و عوامل خطر بیماری آلزایمر
● کارشناسان علت بیماری آلزایمر را تعیین نکرده‌اند، اما آنها عوامل خطر خاصی را شناسایی کرده‌اند، از جمله:
- ○ سن. اکثر افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند 65 سال یا بیشتر سن دارند.
- ○ سابقه خانوادگی. اگر یکی از اعضای نزدیک در خانواده به این عارضه مبتلا شده است، احتمال ابتلا به آن بیشتر است.
- ○ ژنتیک. ژن‌های خاصی با بیماری آلزایمر مرتبط هستند.
● داشتن یک یا چند مورد از این عوامل خطر به این معنی نیست که شما به بیماری آلزایمر مبتلا خواهید شد. اما به سادگی می‌توانند سطح ریسک را بالا ببرند.
● سایر عوامل خطر احتمالی شامل سابقه موارد زیر است:
- ○ افسردگی
- ○ سیگار کشیدن
- ○ بیماری قلب و عروقی
- ○ آسیب مغزی تروماتیک قبلی
آلزایمر و ژنتیک
● در حالی که هیچ علت قابل شناسایی برای آلزایمر وجود ندارد، ژنتیک ممکن است نقش کلیدی داشته باشد. یک ژن به طور خاص مورد توجه محققان است. آپولیپوپروتئین E ژنی است که با شروع علائم آلزایمر در افراد مسن مرتبط است.
● آزمایش خون می‌تواند تعیین کند که آیا نسخه خاصی از این ژن دارید که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهد. به‌خاطر داشته باشید که حتی اگر فردی این ژن را داشته باشد، ممکن است به آلزایمر مبتلا نشود.
● عکس این موضوع نیز صادق است: ممکن است فردی حتی اگر ژن را نداشته باشد، همچنان به آلزایمر مبتلا شود. هیچ راهی برای تشخیص قطعی وجود ندارد که آیا کسی به آلزایمر مبتلا خواهد شد یا خیر.
● ژن‌های دیگر نیز می‌توانند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهند. چندین ژن نادر با برخی از موارد شروع در جوانی این بیماری مرتبط هستند.
مراحل آلزایمر
● آلزایمر یک بیماری پیش‌رونده است، به این معنی که علائم به‌تدریج در طول زمان افزایش می‌یابد. هفت مرحله اصلی وجود دارد:
مراحل 1-3: پیش از زوال عقل و اختلال شناختی خفیف
○ مرحله 1. هیچ علامتی در این مرحله وجود ندارد. اگر سابقه خانوادگی آلزایمر دارید و هیچ علامتی ندارید، ممکن است بخواهید با یک پزشک در مورد راهکارهایی برای پیری سالم صحبت کنید.
○ مرحله 2. اولین علائم ظاهر می‌شوند، مانند فراموشی.
○ مرحله 3. اختلالات جسمی و شناختی خفیف ظاهر می‌شوند، مانند کاهش حافظه و تمرکز. یادگیری مهارت‌های جدید ممکن است سخت‌تر شود. این تغییرات ممکن است تنها توسط فردی بسیار نزدیک قابل توجه باشند.
مراحل 4-7: زوال عقل
○ مرحله 4. آلزایمر اغلب در این مرحله تشخیص داده‌می‌شود، اما هنوز خفیف در نظر گرفته می‌شود. مشاهده از دست دادن حافظه و مشکل در مدیریت کارهای روزمره معمول است.
○ مرحله 5. علائم متوسط تا شدید به کمک عزیزان یا مراقبین نیاز دارد. مراقبت برای اطمینان از برآورده شدن نیازهای روزانه، مانند خوردن وعده‌های غذایی و مدیریت وظایف خانه، ضروری است.
○ مرحله 6. در این مرحله، فرد مبتلا به آلزایمر برای کارهای اساسی مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن و توالت کردن به کمک نیاز دارد.
○ مرحله 7. این مرحله شدیدترین و آخرین مرحله آلزایمر است. معمولاً از دست دادن تدریجی گفتار و حالات چهره وجود دارد. حرکت به احتمال زیاد محدود می‌شود.
● زمانی که فرد در این مراحل پیشرفت می‌کند، به حمایت فزاینده‌ای از سوی مراقبین خود نیاز خواهد داشت.
● با پزشک خود در مورد استراتژی‌هایی صحبت کنید که به شما در مدیریت این تغییرات کمک می‌کنند. مراقبت مناسب می‌تواند به شما در حفظ آسایش و کیفیت زندگی تا زمانی که ممکن است کمک کند.
● همچنین مهم است که برنامه مراقبت خود را با عزیزانتان در میان بگذارید. افراد مبتلا به آلزایمر با پیشرفت بیماری به کمک بیشتری در تصمیم‌گیری‌های پزشکی نیاز خواهند داشت.
● افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً پس از تشخیص 4 تا 8 سال زندگی می‌کنند، اگرچه برخی از آنها تا 20 سال هم زندگی می‌کنند.
آلزایمر در جوانی
● آلزایمر معمولاً افراد 65 سال و بالاتر را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، ممکن است در سنین 30، 40 یا 50 سالگی در افراد رخ دهد. به این حالت شروع جوان‌تر یا آلزایمر زودرس می‌گویند. این نوع آلزایمر کمتر از 10 درصد همه افراد مبتلا به این بیماری را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
● از آنجایی که پزشکان همیشه به دنبال علائم آلزایمر در بزرگسالان جوان نیستند، تشخیص آن می‌تواند زمان زیادی طول بکشد. علائم شروع زودرس آلزایمر به مرحله بیماری بستگی دارد. علائم اولیه می‌تواند شامل از دست دادن خفیف حافظه و مشکل در تمرکز یا اتمام کارهای روزمره باشد. پیدا کردن کلمات مناسب ممکن است سخت باشد و ممکن است زمان را از دست بدهید.
● برخی از مطالعات دریافته‌اند که برخی تغییرات بینایی و چشمی می‌توانند نشان دهنده بیماری آلزایمر در مراحل اولیه برای افراد 50 ساله و بالاتر باشد.
● افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به آلزایمر در سنین پایین‌تر را دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. چندین ژن نادر وجود دارد که با هم باعث ایجاد گروه‌هایی از موارد در برخی خانواده‌ها می‌شود. افرادی که سابقه خانوادگی آلزایمر دارند باید با پزشک صحبت کنند.
پیشگیری از آلزایمر
● همان طور که هیچ درمان شناخته شده‌ای برای آلزایمر وجود ندارد، هیچ اقدام پیشگیرانه‌ای هم وجود ندارد. در حال حاضر، سبک زندگی سالم بهترین ابزاری است که ما برای جلوگیری از زوال شناختی داریم.
● مراحل زیر ممکن است به شما کمک کنند:
- ○ سعی کنید سیگار را ترک کنید. اگر سیگار می‌کشید، ترک آن هم فوراً و هم در درازمدت برای سلامتی مفید است.
- ○ به طور منظم ورزش کنید. فعال بودن خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها مانند بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت را کاهش می‌دهد.
- ○ مغز خود را فعال نگه‌دارید. برخی از تمرینات آموزشی شناختی را امتحان کنید.
- ○ خوب بخورید. رژیم غذایی متعادل همراه با میوه‌ها و سبزیجات فراوان داشته باشید.
- ○ یک زندگی اجتماعی فعال داشته باشید. دوستی، کار داوطلبانه و سرگرمی‌های متنوع احتمالاً برای سلامت کلی‌تان مفید است.
مراقبت از آلزایمر
● با پیشرفت آلزایمر، وظایف زندگی روزمره نیاز به حمایت بیشتری دارد. اگر یکی از عزیزان شما مبتلا به آلزایمر است، مهم است که شروع به یادگیری در مورد آنچه که باید انتظار داشته باشید بکنید و نقش شما در مراقبت از عزیزانتان در آینده چیست. مراقبت نقشی است که معمولاً آسان نیست، اما می‌تواند بسیار ارزشمند باشد.
● اگر فرد مورد علاقه شما آلزایمر دارد، در ادامه چندین راه برای برنامه ریزی و آماده شدن برای مراقبت از او وجود دارد:
- ○ خود را در مورد آلزایمر، مراحل آن و علائم معمول آن آموزش دهید. با خواندن این مقاله، شما در حال حاضر در مسیر درستی هستید.
- ○ با اعضای خانواده که می‌توانند کمک کنند ارتباط برقرار کنید.
- ○ از یک مشاور کمک بگیرید.
- ○ از مراقبت‌های حرفه‌ای در منزل استفاده کنید.
● به‌عنوان یک مراقب، مهم است که از خود و عزیزانتان مراقبت کنید. مراقبت لحظات سخت خود را هم دارد و فشار ناشی از مسئولیت‌های مداوم می‌تواند بر سلامتتان تأثیر منفی بگذارد. تا آنجا که ممکن است، یک برنامه مراقبت قوی باید شامل حمایت از خودتان نیز باشد.
سخن آخر
● آلزایمر یک بیماری پیچیده است و دانشمندان در حال کار بر روی اسرار آن هستند. داشتن یک سبک زندگی سالم ممکن است به پیشگیری از آن کمک کند. اگر سابقه خانوادگی آلزایمر دارید، مهم است که آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
● تا زمانی که آلزایمر تشخیص داده شود، پیشرفت بیماری نمی‌تواند متوقف شود. اما درمان می‌تواند به تأخیر در علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.
● اگر فکر می‌کنید که شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است آلزایمر داشته باشید، با یک پزشک صحبت کنید. آنها می‌توانند به تشخیص کمک کنند، در مورد آنچه که باید انتظار داشته باشید بحث کنند و به شما در ارتباط با خدمات و پشتیبانی‌های موجود کمک کنند.
درج نظر