● شناخت علائم سکته مغزی (Stroke) و جستجوی سریع درمان می‌تواند به نتیجه بهتری منجر شود. علائم ممکن است بدون هشدار ظاهر شوند و ممکن است شامل افتادگی صورت، ضعف یا فلج و مشکل در تکلم باشد.
سکته مغزی چیست؟
● سکته مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که یک رگ خونی در مغز پاره و خونریزی می‌کند یا زمانی که خون رسانی به مغز مسدود می‌شود. پارگی یا انسداد مانع از رسیدن خون و اکسیژن به بافت‌های مغز می‌شود.
● بدون اکسیژن، سلول‌ها و بافت مغز آسیب دیده و در عرض چند دقیقه شروع به مرگ می‌کنند.
● سه نوع اصلی سکته مغزی وجود دارد:
○ حمله ایسکمیک گذرا (TIA) شامل یک لخته خون است که معمولاً خودبه‌خود معکوس می‌شود.
○ سکته مغزی ایسکمیک شامل انسداد ناشی از لخته یا پلاک در شریان است. علائم و عوارض سکته مغزی ایسکمیک می‌تواند بیشتر از علائم TIA طول بکشد یا ممکن است دائمی شود.
○ سکته هموراژیک در اثر ترکیدگی یا نشت رگ خونی که به مغز نفوذ می‌کند، ایجاد می‌شود.
علائم سکته مغزی
● از دست دادن جریان خون به مغز به بافت‌های داخل مغز آسیب می‌رساند. علائم سکته مغزی در قسمت‌هایی از بدن که توسط نواحی آسیب دیده مغز کنترل می‌شوند، ظاهر می‌شود.
● هر چه فردی که دچار سکته مغزی شده زودتر تحت مراقبت قرار گیرد، احتمالاً نتیجه بهتری خواهد داشت. به همین دلیل، دانستن علائم سکته مغزی برای انجام سریع اقدامات مفید است. علائم سکته مغزی می‌توانند شامل:
- ○ فلج شدن
- ○ بی‌حسی یا ضعف در بازو، صورت و پا، به‌خصوص در یک طرف بدن
- ○ مشکل در صحبت کردن یا درک دیگران
- ○ لکنت زبان
- ○ سردرگمی، گیجی یا عدم پاسخ‌گویی
- ○ تغییرات رفتاری ناگهانی، به‌ویژه افزایش بی‌قراری
- ○ مشکلات بینایی، مانند مشکل بینایی در یک یا هر دو چشم با دید سیاه یا تار، یا دوبینی
- ○ مشکل در راه رفتن
- ○ از دست دادن تعادل یا هماهنگی
- ○ سرگیجه
- ○ سردرد شدید و ناگهانی با علت ناشناخته
- ○ تشنج
- ○ حالت تهوع یا استفراغ
● سکته مغزی نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. اگر فکر می‌کنید شما یا شخص دیگری دچار سکته مغزی شده، فوراً با 115 تماس بگیرید. درمان سریع برای جلوگیری از پیامدهای زیر کلیدی است:
- ○ ضربه مغزی
- ○ ناتوانی طولانی‌مدت
- ○ مرگ
● بهتر است هنگام مواجهه با سکته بیش از حد محتاط باشید، بنابراین اگر فکر می‌کنید علائم سکته را می‌شناسید، از دریافت کمک فوری پزشکی نترسید.
چه چیزی باعث سکته مغزی می‌شود؟
● علت سکته مغزی به نوع آن بستگی دارد. سکته‌های مغزی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
- ○ حمله ایسکمیک گذرا (TIA)
- ○ سکته مغزی ایسکمیک
- ○ سکته هموراژیک
● این دسته‌ها را می‌توان به انواع دیگری از سکته مغزی تقسیم کرد، از جمله:
- ○ سکته آمبولیک
- ○ سکته ترومبوتیک
- ○ خونریزی درون جمجمه‌ای
- ○ سکته زیر عنکبوتیه
● نوع سکته مغزی بر روند درمان و بهبودی‌تان تأثیر می‌گذارد.
سکته مغزی ایسکمیک
● در طول یک سکته مغزی ایسکمیک، شریان‌های خون رسانی به مغز باریک یا مسدود می‌شوند. لخته شدن خون یا کاهش شدید جریان ضربه به مغز باعث ایجاد این انسدادها می‌شود. تکه‌های پلاک، شکسته شده و رگ خونی را مسدود می‌کنند در نتیجه می‌تواند باعث ایجاد این نوع سکته شود.
● دو نوع انسداد وجود دارد که می‌تواند منجر به سکته ایسکمیک شود: آمبولی مغزی و ترومبوز مغزی.
● آمبولی مغزی (اغلب به‌عنوان سکته آمبولیک شناخته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در قسمت دیگری از بدن - اغلب قلب یا شریان‌های بالای قفسه سینه و گردن - ایجاد می‌شود و از طریق جریان خون حرکت می‌کند تا زمانی که به شریان بسیار باریکی برخورد کند.
● لخته گیر می‌کند و جریان خون را متوقف می‌کند و باعث سکته می‌شود.
● ترومبوز مغزی (که اغلب به آن استوک ترومبوتیک گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در پلاک چربی داخل رگ خونی ایجاد شود.
● 87 درصد از سکته های مغزی، سکته های ایسکمیک هستند.
حمله ایسکمیک گذرا (TIA)
● حمله ایسکمیک گذرا که اغلب TIA یا سکته کوچک نامیده می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به مغز به طور موقت مسدود شود.
● علائم مشابه علائم سکته کامل است. با این حال، علائم معمولاً موقتی هستند و پس از چند دقیقه یا چند ساعت، زمانی که انسداد حرکت می‌کند و جریان خون بازیابی می‌شود، ناپدید می‌شوند.
● لخته خون معمولاً باعث TIA می‌شود. در حالی که از نظر فنی به‌عنوان سکته کامل طبقه بندی نمی‌شود، TIA به‌عنوان هشداری برای وقوع سکته واقعی عمل می‌کند. به همین دلیل، بهتر است آن را نادیده نگیرید. همان درمانی را که برای یک سکته مغزی شدید انجام می‌دهید، دنبال کنید و از کمک پزشکی اورژانسی استفاده کنید.
● بیش از یک سوم افرادی که TIA را تجربه می‌کنند و تحت درمان قرار نمی‌گیرند، ظرف یک سال دچار سکته مغزی شدید می‌شوند. 10 تا 15 درصد از افرادی که TIA را تجربه می‌کنند در عرض 3 ماه دچار سکته مغزی می‌شوند.
سکته هموراژیک
● سکته مغزی هموراژیک زمانی اتفاق می‌افتد که شریان مغز باز شود یا خون نشت کند. خون از آن شریان فشار اضافی در جمجمه ایجاد می‌کند و مغز را متورم می‌کند و به سلول‌ها و بافت‌های مغز آسیب می‌رساند.
● دو نوع سکته مغزی هموراژیک عبارتند از: داخل مغزی و زیر عنکبوتیه.
○ سکته مغزی هموراژیک داخل مغزی شایع‌ترین نوع سکته مغزی هموراژیک است. زمانی اتفاق می‌افتد که بافت‌های اطراف مغز پس از ترکیدن سرخرگ پر از خون می‌شوند.
○ سکته مغزی هموراژیک ساب آراکنوئید کمتر شایع است. باعث خونریزی در ناحیه بین مغز و بافت‌های پوشاننده آن می‌شود.
● طبق گزارش انجمن قلب آمریکا، حدود 13 درصد از سکته‌های مغزی خونریزی دهنده هستند.
عوامل خطر سکته مغزی
● برخی عوامل خطر شما را مستعد سکته مغزی می‌کند. با توجه به مؤسسه ملی قلب، ریه و خون، عوامل خطر سکته مغزی عبارتند از:
رژیم غذایی
● یک رژیم غذایی نامتعادل می‌تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد. این نوع رژیم سرشار از:
- ○ نمک
- ○ چربی‌های اشباع شده
- ○ چربی‌های ترانس
- ○ کلسترول
عدم تحرک
● عدم تحرک یا ورزش نکردن نیز می‌تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد.
● ورزش منظم فواید زیادی برای سلامتی دارد. CDC توصیه می‌کند که بزرگسالان حداقل 2.5 ساعت ورزش هوازی در هفته انجام دهند. این فعالیت می‌تواند به معنای پیاده روی سریع چند بار در هفته باشد.
مصرف زیاد الکل
● خطر سکته مغزی نیز با مصرف زیاد الکل افزایش می‌یابد.
● اگر می‌نوشید، در حد اعتدال بنوشید. بدان معناست که برای زنان بیش از یک نوشیدنی در روز و برای مردان بیش از دو نوشیدنی در روز نباشد.
● مصرف زیاد الکل می‌تواند سطح فشار خون را افزایش دهد. همچنین می‌تواند سطح تری گلیسیرید را افزایش دهد که باعث تصلب شرایین می‌شود. این تجمع پلاک در شریان‌ها است که رگ‌های خونی را باریک می‌کند.
مصرف تنباکو
● استفاده از تنباکو به هر شکلی خطر سکته مغزی را افزایش می‌دهد، زیرا می‌تواند به عروق خونی و قلب آسیب برساند. نیکوتین همچنین فشار خون را افزایش می‌دهد.
سابقه شخصی
● برخی از عوامل خطر برای سکته مغزی وجود دارد که نمی‌توانید آنها را کنترل کنید، مانند:
○ سابقه خانوادگی. خطر سکته مغزی در برخی خانواده‌ها به دلیل عوامل ژنتیکی سلامتی مانند فشار خون بالا بیشتر است.
○ جنسیت. در حالی که هم زنان و هم مردان ممکن است دچار سکته مغزی شوند، این سکته در زنان بیشتر از مردان در تمام گروه‌های سنی شایع است.
○ سن. هر چه سن بیشتر باشد، احتمال سکته مغزی بیشتر می‌شود.
○ نژاد و قومیت. آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، بومیان آلاسکا و سرخ‌پوستان آمریکایی بیشتر از سایر گروه‌های نژادی در معرض سکته مغزی هستند.
سابقه سلامتی
● برخی از شرایط پزشکی با خطر سکته مغزی مرتبط هستند. شامل:
- ○ سکته قبلی یا TIA
- ○ فشار خون بالا
- ○ کلسترول بالا
- ○ وزن اضافی
- ○ اختلالات قلبی، مانند بیماری عروق کرونر
- ○ نقص دریچه قلب
- ○ بزرگ شدن حفره‌های قلب و ضربان قلب نامنظم
- ○ بیماری سلول داسی شکل
- ○ دیابت
- ○ اختلال لخته شدن خون
- ○ بازماندن سوراخ بیضی شکل (PFO)
عوارض سکته مغزی
● عوارض پس از سکته مغزی می‌توانند متفاوت باشند.
● برخی از این عوارض عبارتند از:
- ○ تشنج
- ○ از دست دادن کنترل مثانه و روده
- ○ اختلالات شناختی، از جمله زوال عقل
- ○ کاهش تحرک، دامنه حرکت یا توانایی کنترل برخی حرکات عضلانی
- ○ افسردگی
- ○ تغییرات خلقی یا احساسی
- ○ درد شانه
- ○ زخم بستر
- ○ تغییرات حسی
● این عوارض را می‌توان با روش‌هایی مانند زیر بهبود داد:
- ○ دارو
- ○ فیزیوتراپی
- ○ مشاوره
چگونه از سکته مغزی جلوگیری کنیم؟
● تغییر سبک زندگی نمی‌تواند از همه سکته‌ها جلوگیری کند. اما بسیاری از این تغییرات می‌توانند تفاوت اساسی در کاهش خطر سکته مغزی ایجاد کنند.
● این تغییرات شامل:
○ ترک سیگار. اگر سیگار می‌کشید، همین الان آن را ترک کنید تا خطر سکته را کاهش دهید. می‌توانید برای ایجاد یک برنامه ترک به پزشک مراجعه کنید.
○ محدود کردن مصرف الکل. مصرف زیاد الکل می‌تواند فشار خون را افزایش دهد که به نوبه خود خطر سکته مغزی را افزایش می‌دهد. اگر کاهش مصرف دشوار است، برای دریافت کمک به پزشک مراجعه کنید.
○ داشتن وزن متناسب. اضافه وزن و چاقی خطر سکته را افزایش می‌دهد. برای کمک به مدیریت وزن خود، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید و بیشتر اوقات از نظر بدنی فعال بمانید. هر دو مورد می‌توانند فشار خون و سطح کلسترول را کاهش دهند.
○ انجام معاینات پزشکی. به پزشک برای چکاپ دوره‌ای فشار خون، کلسترول و هر شرایطی که ممکن است داشته باشید مراجعه کنید.
تشخیص سکته مغزی
● پزشک از شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان در مورد علائم و کارهایی که در زمان بروز سکته انجام می‌دادید می‌پرسد. سابقه پزشکی‌تان را می‌گیرند تا عوامل خطر سکته مغزی شما را دریابند. همچنین:
- ○ پزشک می‌پرسد چه داروهایی مصرف می‌کنید
- ○ فشار خونتان را چک می‌کند
- ○ به قلبت تان گوش می‌کند
● همچنین طی یک معاینه فیزیکی پزشک موارد زیر را بررسی می‌کند:
- ○ تعادل
- ○ هماهنگی
- ○ ضعف
- ○ بی‌حسی در بازوها، صورت یا پاها
- ○ نشانه‌های سردرگمی
- ○ مشکلات بینایی
● سپس پزشک آزمایش‌های خاصی را برای کمک به تأیید تشخیص سکته انجام می‌دهد. این آزمایشات می‌توانند به او کمک کنند تا تشخیص دهد که آیا سکته کرده‌اید و اگر چنین است:
- ○ علت سکته چه بوده؟
- ○ چه بخشی از مغز تحت‌تأثیر قرار گرفته؟
- ○ آیا خونریزی مغزی هم دارید یا خیر؟
آزمایش‌هایی برای تشخیص سکته مغزی
● پزشک آزمایش‌های مختلفی را برای کمک به تشخیص اینکه آیا دچار سکته مغزی شده‌اید یا برای رد بیماری‌های دیگری تجویز می‌کند. این تست‌ها عبارتند از:
آزمایشات خون
● پزشک احتمالاً آزمایش خون را برای بررسی چند مورد تجویز می‌کند:
- ○ سطح قند خون
- ○ بررسی عفونت
- ○ شمارش پلاکت
- ○ سرعت لخته شدن خون
- ○ سطح کلسترول
ام آر آی و سی‌تی‌اسکن
● پزشک ممکن است اسکن ام آر ای، سی‌تی‌اسکن یا هر دو را تجویز کند.
● ام آر آی می‌تواند به بررسی آسیب‌دیدگی بافت یا سلول‌های مغز کمک کند.
● سی‌تی‌اسکن می‌تواند تصویر دقیق و واضحی از مغز ارائه دهد که هرگونه خونریزی یا آسیب را نشان می‌دهد. همچنین ممکن است سایر بیماری‌های مغزی را که می‌توانند باعث ایجاد علائم شده‌اند را هم نشان دهد.
EKG
● الکتروکاردیوگرام (EKG) یک آزمایش ساده است که فعالیت الکتریکی قلب، ریتم و سرعت ضربان آن را ثبت می‌کند.
● EKG می‌تواند تعیین کند که آیا شرایط قلبی دارید که ممکن است منجر به سکته مغزی شده باشند، مانند حمله قلبی قبلی یا فیبریلاسیون دهلیزی.
آنژیوگرافی مغزی
● آنژیوگرافی مغزی نگاه دقیقی به شریان‌های گردن و مغز می‌اندازد. این آزمایش می‌تواند انسداد یا لخته‌هایی را نشان دهد که ممکن است علائم را ایجاد کرده باشند.
سونوگرافی کاروتید
● سونوگرافی کاروتید که اسکن دوبلکس کاروتید نیز نامیده می‌شود، می‌تواند رسوبات چربی (پلاک) را در شریان‌های کاروتید نشان دهد که خون را به‌صورت، گردن و مغز شما می‌رساند.
● همچنین می‌تواند نشان دهد که آیا عروق کاروتید باریک یا مسدود شده است.
اکوکاردیوگرافی
● اکوکاردیوگرام می‌تواند منابع لخته را در قلب پیدا کند. این لخته‌ها ممکن است به مغز رفته و باعث سکته شده باشند.
درمان سکته مغزی
● ارزیابی پزشکی مناسب و درمان سریع برای بهبودی پس از سکته مغزی حیاتی است. طبق گفته انجمن قلب آمریکا و انجمن سکته مغزی آمریکا، "زمان از دست رفته به معنای از دست دادن مغز است. "
● به‌محض اینکه متوجه شدید ممکن است دچار سکته مغزی شده باشید، یا اگر مشکوک به سکته مغزی هستید، با 115 تماس بگیرید.
● درمان سکته مغزی بستگی به نوع سکته دارد:
سکته مغزی ایسکمیک و TIA
● از آنجایی که لخته خون یا انسداد در مغز باعث ایجاد این نوع سکته می‌شود، تا حد زیادی با تکنیک‌های مشابه درمان می‌شوند. شامل:
داروهای لخته شکن
● داروهای ترومبولیتیک می‌توانند لخته‌های خون را در شریان‌های مغز بشکنند که سکته را متوقف کرده و آسیب به مغز را کاهش می‌دهد.
● یکی از این داروها، فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA)، یا Alteplase IV r-tPA، به‌عنوان درمان سکته مغزی ایسکمیک در نظر گرفته می‌شود.
● این دارو با حل سریع لخته‌های خون عمل می‌کند.
● افرادی که تزریق tPA دریافت می‌کنند بیشتر از سکته بهبود می‌یابند و احتمال کمتری دارد که در نتیجه سکته دچار ناتوانی پایدار شوند.
ترومبکتومی مکانیکی
● در طی این روش، پزشک یک کاتتر را در یک رگ خونی بزرگ داخل سر قرار می‌دهد. سپس از وسیله‌ای برای بیرون کشیدن لخته از رگ استفاده می‌کنند. این جراحی در صورتی موفق‌تر است که 6 تا 24 ساعت پس از شروع سکته مغزی انجام شود.
استنت
● اگر پزشک محل ضعیف شدن دیواره‌های شریان را پیدا کند، ممکن است روشی را برای باد کردن شریان باریک و حمایت از دیواره‌های شریان با استنت انجام دهد.
جراحی
● در موارد نادری که سایر درمان‌ها جواب نمی‌دهند، جراحی می‌تواند لخته خون و پلاک‌ها را از شریان‌ها حذف کند.
● این جراحی ممکن است با کاتتر انجام شود. اگر لخته بزرگ باشد، جراح ممکن است یک شریان را برای رفع انسداد باز کند.
سکته هموراژیک
● سکته‌های مغزی ناشی از خونریزی یا نشت در مغز نیاز به استراتژی‌های درمانی متفاوتی دارند. درمان‌های سکته مغزی هموراژیک عبارتند از:
داروها
● برخلاف سکته مغزی ایسکمیک، اگر دچار سکته هموراژیک هستید، هدف درمان لخته شدن خون است. بنابراین، ممکن است برای مقابله با رقیق‌کننده‌های خونی که مصرف می‌کنید، دارویی به شما داده شود.
● همچنین ممکن است برایتان داروهایی تجویز شود که می‌توانند:
- ○ کاهش فشار خون
- ○ کاهش فشار مغزی
- ○ جلوگیری از تشنج
- ○ جلوگیری از انقباض عروق خونی
کویلینگ (Coiling)
● در طول این روش، پزشک یک لوله بلند را به ناحیه خونریزی یا رگ خونی ضعیف هدایت می‌کند. سپس یک دستگاه سیم پیچ مانند را در ناحیه‌ای که دیواره شریان ضعیف است نصب می‌کند. این کار جریان خون را در ناحیه مسدود می‌کند و خونریزی را کاهش می‌دهد.
کلمپینگ (Clamping)
● در طول آزمایشات تصویربرداری، پزشک ممکن است آنوریسمی را کشف کند که هنوز شروع خونریزی نکرده یا متوقف شده است.
● برای جلوگیری از خونریزی اضافی، جراح ممکن است یک گیره کوچک در پایه آنوریسم قرار دهد. این کار جریان خون را قطع می‌کند و از شکستگی احتمالی رگ خونی یا خونریزی جدید جلوگیری می‌کند.
جراحی
● اگر پزشکتان ببیند که آنوریسم ترکیده‌است، ممکن است جراحی را برای قطع آنوریسم و جلوگیری از خونریزی اضافی انجام دهد. به همین ترتیب، ممکن است برای کاهش فشار روی مغز پس از یک سکته مغزی به کرانیوتومی نیاز باشد.
● علاوه بر درمان اورژانسی، تیم مراقبت در مورد راه‌هایی برای جلوگیری از سکته‌های بعدی به شما توصیه‌هایی می‌کند.
داروهای سکته مغزی
● چندین دارو برای درمان سکته مغزی استفاده می‌شود. نوع تجویز شده توسط پزشک تا حد زیادی به نوع سکته مغزی شما بستگی دارد.
● هدف برخی از داروها جلوگیری از سکته دوم است، در حالی که هدف برخی دیگر جلوگیری از وقوع سکته مغزی در وهله اول است.
● پزشک ممکن است بسته به عواملی مانند سابقه سلامتی و خطرات، یک یا چند مورد از این داروها را برای درمان یا پیشگیری از سکته تجویز کند.
● رایج‌ترین داروهای سکته مغزی عبارتند از:
داروهای ضد انعقاد خوراکی مستقیم اثر (DOACs)
● این داروهای جدید مانند داروهای ضد انعقاد سنتی (که توانایی لخته شدن خون را کاهش می‌دهند) عمل می‌کنند، اما اغلب سریع‌تر تأثیر کرده و نیاز به نظارت کمتری دارند.
● اگر برای پیشگیری از سکته مغزی مصرف شوند، DOAC ها ممکن است خطر خونریزی مغزی را نیز کاهش دهند.
فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA)
● این داروی اورژانسی را می‌توان در طول سکته مغزی برای شکستن لخته خونی که باعث سکته مغزی می‌شود تجویز کرد. این تنها دارویی است که در حال حاضر می‌تواند این کار را انجام دهد، اما باید ظرف 3 تا 4.5 ساعت پس از شروع علائم سکته مغزی مصرف شود.
● این دارو در یک رگ خونی تزریق می‌شود تا بتواند در سریع‌ترین زمان ممکن شروع به کار کند و خطر عوارض ناشی از سکته را کاهش دهد.
داروهای ضد انعقاد
● این داروها توانایی لخته شدن خون را کاهش می‌دهند. رایج‌ترین ضد انعقاد وارفارین است.
● این داروها همچنین می‌توانند از بزرگ‌تر شدن لخته‌های خون موجود جلوگیری کنند، به همین دلیل است که پزشکان ممکن است آنها را برای جلوگیری از سکته مغزی یا پس از سکته ایسکمیک یا TIA تجویز کنند.
داروهای ضد پلاکت
● این داروها با سخت‌تر کردن چسبیدن پلاکت‌های خون به‌هم از لخته شدن خون جلوگیری می‌کنند. رایج‌ترین داروهای ضد پلاکت شامل آسپرین و کلوپیدوگرل (پلاویکس) است.
● این داروها می‌توانند از سکته مغزی ایسکمیک جلوگیری کنند. به‌ویژه در پیشگیری از سکته مغزی ثانویه مهم هستند.
● اگر قبلاً هرگز سکته مغزی نکرده‌اید، تنها در صورتی از آسپرین به‌عنوان یک داروی پیشگیرانه استفاده‌کنید که خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی آترواسکلروتیک (مانند حمله قلبی و سکته مغزی) و خطر کم خونریزی دارید.
استاتین‌ها
● استاتین‌ها به کاهش سطح کلسترول خون کمک می‌کنند. جزو رایج‌ترین داروهای تجویز شده در ایالات متحده هستند.
● این داروها از تولید آنزیمی جلوگیری می‌کنند که می‌تواند کلسترول را به پلاک تبدیل کند - ماده غلیظ و چسبنده‌ای که می‌تواند روی دیواره رگ‌ها جمع شود و باعث سکته مغزی و حملات قلبی شود.
● استاتین‌های رایج عبارتند از:
داروهای فشار خون
● فشار خون بالا می‌تواند باعث جدا شدن تکه‌های پلاک در شریان‌ها شود. این قطعات می‌توانند شریان‌ها را مسدود و باعث سکته مغزی شوند.
● در نتیجه، مدیریت فشار خون بالا با دارو، تغییر شیوه زندگی یا هر دو می‌توانند به پیشگیری از سکته کمک کنند.
بهبودی پس از سکته مغزی
● سکته مغزی علت اصلی ناتوانی طولانی‌مدت است.
● با این حال، انجمن سکته مغزی آمریکا گزارش می‌دهد که 10 درصد از بازماندگان سکته تقریباً کامل بهبود می‌یابند، در حالی که 25 درصد دیگر تنها با مشکلات جزئی بهبود می‌یابند.
● باید بهبودی و توانبخشی از سکته مغزی در اسرع وقت شروع شود. در واقع، بهبود سکته مغزی باید در بیمارستان شروع شود.
● در یک بیمارستان، یک تیم مراقبتی می‌تواند وضعیت شما را تثبیت کند و اثرات سکته مغزی را ارزیابی کند. آنها می‌توانند عوامل زمینه‌ای را شناسایی کرده و درمان را شروع کنند تا برخی از مهارت‌های آسیب دیده خود را بازیابی کنید.
● بهبود سکته مغزی معمولاً بر چهار حوزه اصلی تمرکز دارد:
گفتار درمانی
● سکته مغزی می‌تواند باعث اختلال در گفتار و زبان شود. یک متخصص گفتار و زبان با شما همکاری خواهد کرد تا نحوه صحبت کردن را دوباره بیاموزید.
● یا اگر ارتباط کلامی بعد از سکته مغزی برایتان دشوار است، به شما کمک می‌کنند راه‌های ارتباطی جدیدی پیدا کنید.
درمان شناختی
● پس از سکته مغزی، بسیاری از افراد ممکن است تغییراتی در مهارت‌های تفکر و استدلال خود داشته‌باشند. این حالت می‌تواند باعث تغییرات رفتاری و خلقی شود.
● یک کاردرمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا الگوهای تفکر و رفتار قبلی خود را بازیابی کنید و پاسخ‌های عاطفی خود را مدیریت کنید.
بازآموزی مهارت‌های حسی
● اگر بخشی از مغز شما که سیگنال‌های حسی را ارسال می‌کند در حین سکته تحت‌تأثیر قرار گرفته باشد، ممکن است متوجه شوید که حواستان کم شده‌اند یا دیگر کار نمی‌کنند.
● این حالت ممکن است به این معنی باشد که شما چیزهایی مانند دما، فشار یا درد را به‌خوبی احساس نمی‌کنید. یک کاردرمانگر می‌تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که با این کاهش احساس سازگار شوید.
فیزیوتراپی
● تون و قدرت عضلانی ممکن است در اثر سکته ضعیف شود و متوجه شوید که قادر به حرکت دادن بدن خود به‌خوبی قبل نیستید.
● یک فیزیوتراپیست کمک می‌کند تا قدرت و تعادل خود را بازیابید و راه‌هایی برای سازگاری با هر محدودیتی پیدا کنید.
● توانبخشی ممکن است در یک کلینیک، خانه سالمندان یا خانه خودتان انجام شود.
سخن آخر
● اگر مشکوک هستید که ممکن است علائم سکته مغزی را تجربه کنید، بسیار مهم است که در اسرع وقت به‌دنبال درمان فوری پزشکی باشید.
● داروی ضد لخته را فقط می‌توان در اولین ساعات پس از شروع علائم سکته مصرف کرد. درمان زودهنگام یکی از مؤثرترین راه‌ها برای کاهش خطر عوارض طولانی‌مدت و ناتوانی است.
● در حالی که همیشه نمی‌توان به طور کامل از سکته جلوگیری کرد، برخی تغییرات در سبک زندگی می‌تواند خطر ابتلا به آن را تا حد زیادی کاهش دهد. داروها همچنین می‌توانند به کاهش خطر لخته شدن خون کمک کنند.
● اگر پزشک بر این باور است که ممکن است در معرض خطر سکته مغزی باشید، با شما همکاری خواهد کرد تا یک استراتژی پیشگیرانه در زندگی داشته باشید، از جمله چکاپ منظم پزشکی و تغییر در سبک زندگی.
درج نظر