اطلاعات دارویی آلفاسپت

● الفاسپت یک داروی بیولوژیک است که سلول های ایمنی خاصی به نام سلول های T حافظه را هدف قرار می دهد.

● یک پروتئین ترکیبی است که بخش هایی از یک آنتی بادی (IgG1) را با بخش گیرنده سلول T آنتی ژن 3 مرتبط با عملکرد لکوسیت (LFA-3) ترکیب می کند.

● هنگامی که الفاسپت تجویز می شود، به گیرنده های CD2 روی سلول های T حافظه متصل می شود و از فعال شدن و عملکرد آنها جلوگیری می کند.

● سلول های T حافظه در پاسخ التهابی که در بیماری های خودایمنی مانند پسوریازیس دیده می شود، نقش دارند.

● الفاسپت با سرکوب این سلول ها به کاهش التهاب ناشی از سیستم ایمنی که باعث ضایعات پوستی پسوریازیس می شود کمک می کند.

● فارماکودینامیک آلفاسپت شامل اتصال خاص آن به گیرنده های CD2 در سلول های T حافظه است.

● این تعامل از فعال شدن و تکثیر این سلول های T جلوگیری می کند و منجر به کاهش پاسخ التهابی که در پسوریازیس مشاهده می شود، می شود.

● با هدف قرار دادن سلول های T حافظه، آلفاسپت به طور انتخابی پاسخ ناهنجار سیستم ایمنی را سرکوب می کند و در عین حال عملکرد کلی ایمنی را حفظ می کند.

● پس از انفوزیون IV، آلفاسپت در گردش خون سیستمیک توزیع می شود.

● نیمه عمر دفع دارو تقریباً 7-6 روز است و عمدتاً از طریق تخریب پروتئولیتیک و دفع کلیوی از بدن دفع می شود.

● به عنوان یک داروی بیولوژیک، آلفاسپت متابولیسم کبدی را از طریق سیستم سیتوکروم P450 انجام نمی دهد.

● فارماکوکینتیک آلفاسپت می تواند تحت تأثیر عواملی مانند وضعیت ایمنی بیمار، عملکرد کلیه و رژیم دوز قرار گیرد.

● الفاسپت برای درمان پسوریازیس پلاک مزمن، به ویژه در بیمارانی که به درمان های دیگر به خوبی پاسخ نداده اند، اندیکاسیون دارد.

● معمولاً برای افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید که کاندیدای درمان سیستمیک هستند، استفاده می شود.

● دوز آلفاسپت توسط یک متخصص و بر اساس وضعیت پزشکی بیمار، شدت پسوریازیس و پاسخ به درمان تعیین می شود.

● آلفاسپت معمولاً به صورت انفوزیون داخل وریدی (IV) تجویز می‌شود و رژیم درمانی ممکن است شامل انفوزیون‌های هفتگی یا دو هفته‌ای برای مدت زمان مشخص باشد.

● کل دوره درمان ممکن است متفاوت باشد و برخی از بیماران بسته به پاسخ آنها به درمان ممکن است نیاز به تکرار دوره های درمانی داشته باشند. 

حساسیت مفرط:
● آلفاسپت نباید در افرادی که حساسیت مفرط شناخته شده به دارو یا اجزای آن دارند استفاده شود.

عفونت‌های فعال:
● درمان با آلفاسپت در بیمارانی که عفونت‌های فعال دارند یا سابقه عفونت‌های مزمن یا عودکننده دارند، منع مصرف دارد.

عفونت ها:
● آلفاسپت ممکن است خطر عفونت ها از جمله عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی، عفونت های دستگاه ادراری و عفونت های پوستی را افزایش دهد.

واکنش های آلرژیک:
● واکنش های حساسیت مفرط، از جمله بثورات پوستی، خارش و مشکل در تنفس ممکن است در برخی از بیماران رخ دهد.

ناهنجاری های خونی:
● آلفاسپت ممکن است باعث تغییراتی در تعداد سلول های خونی شود که منجر به کم خونی، لکوپنی یا ترومبوسیتوپنی شود.

سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی:
● مصرف همزمان آلفاسپت با سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ممکن است خطر عفونت را افزایش دهد و باید با احتیاط مصرف شود.

واکسیناسیون:
● در طول درمان با الفاسپت به دلیل خطر عوارض باید از واکسن های زنده خودداری کرد.

عفونت های جدی:
● آلفاسپت ممکن است خطر عفونت های جدی از جمله عفونت های باکتریایی، عفونت های ویروسی و قارچی را افزایش دهد.

● در طول درمان، بیماران باید از نظر علائم عفونت به دقت تحت نظر باشند.

واکنش های حساسیت مفرط:
● واکنش های آلرژیک به آلفاسپت ممکن است و ممکن است نیاز به مراقبت فوری پزشکی داشته باشد.

● آلفاسپت سیستم ایمنی را سرکوب می کند که ممکن است حساسیت به عفونت ها را افزایش دهد.

● بیماران باید از تماس نزدیک با افراد مبتلا به بیماری های مسری اجتناب کنند.

● ایمنی آلفاسپت در دوران بارداری به خوبی ثابت نشده است. قبل از استفاده از آلفاسپت در دوران بارداری، با یک متخصص مشورت کنید تا فواید و خطرات احتمالی آن را بسنجید.