اطلاعات دارویی پلی تیازید

● مکانیسم عملکرد این دارو به این صورت است که باعث تداخل در بازجذب لوله ای الکترولیت ها می شود. 
● در دوزهای درمانی ماکسیمم، تمام تیازیدها از نظر قدرت ادرارآوری تقریباً برابر هستند.
● مکانیسم عملکرد تیازیدها در کنترل فشار خون بالا ناشناخته است.

● به عنوان یک ادرار آور تیازیدی، این دارو  باعث کاهش بازجذب املاح شده و منجر به احتباس آب در ادرار می شود.
● ادرار بیشتر به دلیل از دست دادن بیشتر آب است که به دلیل ارتباط همزمان با از دست دادن سدیم از لوله پیچ خورده کلیه از بدن، نگهداری نشده است.
● عملکرد کوتاه مدت ضد فشار خونی این دارو بر این اساس استوار است که تیازیدها باعث کاهش پیش بارگذاری قلبی و کاهش فشار خون می شوند.

● پلی تیازید برای درمان فشار خون بالا و ادم مرتبط با شرایط خاص مانند نارسایی احتقانی قلب و سیروز کبدی اندیکاسیون دارد.

● دوز معمول توصیه شده پلی تیازید 2.5-10 میلی گرم یک بار در روز یا در دوزهای منقسم است.

● پلی تیازید در بیماران با حساسیت مفرط شناخته شده به دیورتیک های تیازیدی یا هر یک از اجزای آن و همچنین در بیمارانی که نارسایی شدید کلیوی یا کمای کبدی دارند منع مصرف دارد.

● همچنین در بیماران مبتلا به هیپوکالمی (سطح پتاسیم پایین) یا هیپرکلسمی (سطح کلسیم بالا) باید از مصرف آن اجتناب شود.

● عوارض جانبی پلی تیازید ممکن است شامل علائم گوارشی مانند تهوع و استفراغ و همچنین سرگیجه، سردرد و گرفتگی عضلات باشد.

● پلی تیازید ممکن است با سایر داروها از جمله لیتیوم، دیگوکسین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) تداخل داشته باشد.

● بیماران باید قبل از شروع درمان با پلی تیازید، تمام داروهایی را که مصرف می کنند، به پزشک خود اطلاع دهند.

● پلی تیازید ممکن است باعث عدم تعادل الکترولیت، به ویژه سطوح پایین پتاسیم شود که می تواند منجر به حوادث قلبی جدی شود.
● همچنین می تواند باعث هیپوناترمی (سطح پایین سدیم)، هیپرگلیسمی (سطح قند خون بالا) و هیپراوریسمی (سطح اسید اوریک بالا) شود.

● اقدامات احتیاطی برای پلی تیازید شامل نظارت بر سطح الکترولیت و عملکرد کلیه، اجتناب از مصرف همزمان با سایر داروهایی که می توانند باعث عدم تعادل الکترولیت شوند، و اجتناب از مصرف در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی است.

● ایمنی پلی تیازید در دوران بارداری ثابت نشده است و تنها در صورتی باید از آن استفاده کرد که مزایای بالقوه آن بیشتر از خطرات احتمالی برای جنین باشد.