● اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا به طور کلی اوتیسم، اصطلاح گسترده‌ای است که برای توصیف گروهی از شرایط عصبی رشدی استفاده می‌شود.
● این اختلال با تفاوت در ارتباطات و تعامل اجتماعی فرد مشخص می‌شود. افراد مبتلا به ASD اغلب علایق یا الگوهای رفتاری محدود و تکراری از خود نشان می‌دهند.
● ASD بدون در نظر گرفتن نژاد و قومیت، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد سراسر جهان یافت می‌شود.
● با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، ASD در پسران بیشتر از دختران تشخیص داده می‌شود. مطالعه‌ای بر روی کودکان 8 ساله در 11 مکان در سراسر ایالات متحده نشان داد که نسبت پسر به دختر در سال 2016 4.3 به 1 است. از هر 54 شرکت کننده در مطالعه، 1 نفر مبتلا به ASD بود.
علائم اوتیسم چیست؟
● علائم ASD معمولاً در اوایل کودکی، بین سنین 12 تا 24 ماهگی به وضوح آشکار می‌شود. با این حال، علائم ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند.
● علائم اولیه ممکن است شامل تأخیر قابل توجه در رشد زبان یا تعاملات اجتماعی باشد.
● علائم اوتیسم به دو دسته تقسیم می‌شود:
- ○ مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی
- ○ الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت‌ها
● برای تشخیص اوتیسم، فرد باید علائم هر دو دسته را تجربه کند.
مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی
● ASD می‌تواند شامل طیف وسیعی از مشکلات ارتباطی باشد که بسیاری از آنها قبل از 5 سالگی ظاهر می‌شوند.
● در ادامه یک جدول زمانی کلی از رفتار کودکان دارای اوتیسم مشاهده می‌کنید:
- ○ از بدو تولد: مشکل در حفظ تماس چشمی
- ○ تا 9 ماهگی: نسبت به صدا کردن نامشان بی توجه هستند
- ○ بعد از 9 ماهگی: نشان ندادن حالات چهره منعکس کننده احساسات (مانند تعجب یا عصبانیت)
- ○ تا 12 ماهگی: درگیر نشدن در بازی‌های تعاملی اولیه، مانند قایم موشک
- ○ بعد از 12 ماهگی: عدم استفاده (یا فقط استفاده از چند) از حرکات دست، مانند تکان دادن دست
- ○ تا 15 ماهگی: علایق خود را با دیگران در میان نمی‌گذارند (مثلاً با نشان دادن اسباب بازی مورد علاقه به شخصی)
- ○ در 18 ماهگی: اشاره نکردن یا نگاه نکردن به جایی که دیگران اشاره می‌کنند
- ○ در 24 ماهگی: عدم توجه به حس غم و یا دیگر احساسات دیگران
- ○ تا 30 ماهگی: عدم شرکت در "بازی‌های تظاهر کننده"، مانند مراقبت از عروسک نوزاد یا بازی با اسباب‌بازی‌ها
- ○ در سن 60 ماهگی: عدم بازی در فعالیت‌های مشارکتی و نوبتی
● علاوه بر این، کودکان اوتیستیک ممکن است از ۳۶ ماهگی در بیان احساسات یا درک احساسات دیگران دچار مشکل شوند.
● با افزایش سن، ممکن است همچنان در صحبت کردن مشکل و یا مهارت‌های گفتاری بسیار محدودی داشته باشند. سایر کودکان اوتیستیک ممکن است مهارت‌های زبانی را با سرعتی نابرابر توسعه دهند.
● به‌عنوان مثال، اگر موضوع خاصی برای آنها بسیار جالب است، ممکن است واژگان بسیار قوی برای صحبت در مورد آن موضوع ایجاد کنند. اما ممکن است در برقراری ارتباط در مورد چیزهای دیگر مشکل داشته باشند.
● همان طور که کودکان اوتیستیک شروع به صحبت می‌کنند، ممکن است با لحنی غیرعادی صحبت کنند که می‌تواند از صدای بلند و آوازخوان تا روباتیک یا صاف باشد.
● همچنین ممکن است نشانه‌هایی از هایپرلکسیا را نشان دهند که شامل خواندن فراتر از آنچه از سن آنها انتظار می‌رود، است. کودکان در طیف اوتیسم ممکن است زودتر از همسالان خود خواندن را یاد بگیرند، گاهی اوقات در سن 2 سالگی. اما آنچه را که می‌خوانند درک می‌کنند.
● در حالی که هایپرلکسی همیشه همراه با اوتیسم نیست، تحقیقات نشان می‌دهد که تقریباً 84 درصد از کودکان مبتلا به هایپرلکسیا در این طیف قرار دارند.
● در هنگام تعامل با دیگران، کودکان اوتیستیک ممکن است در به اشتراک گذاشتن احساسات و علایق خود با دیگران مشکل داشته باشند یا حفظ مکالمه پشت‌سر هم برایشان مشکل باشد. ارتباط غیرکلامی مانند حفظ تماس چشمی یا زبان بدن نیز ممکن است دشوار باقی بماند.
● این چالش‌ها در ارتباط می‌توانند در دوران بزرگسالی ادامه داشته باشند.
الگوهای محدود یا تکراری رفتار یا فعالیت‌ها
● علاوه بر مسائل ارتباطی و اجتماعی که در بالا ذکر شد، اوتیسم شامل علائم مربوط به حرکات و رفتارهای بدن نیز می‌شود.
● شامل:
- ○ حرکات تکراری مانند تکان خوردن، تکان دادن بازوها، چرخیدن یا دویدن به جلو و عقب.
- ○ مرتب سازی اجسام مانند وقتی که اسباب‌بازی‌ها را با نظم دقیق می‌چینند و وقتی نظم به هم می‌خورد ناراحت می‌شوند.
- ○ دلبستگی به روال‌های سخت و ثابت، زمان‌هایی مانند زمان خوابیدن یا رفتن به مدرسه
- ○ تکرار کلمات یا عباراتی که می‌شنوند، بارها و بارها
- ○ ناراحت شدن از تغییرات جزئی
- ○ تمرکز شدید روی قسمت‌هایی از اشیا، مانند چرخ کامیون اسباب‌بازی یا موهای عروسک
- ○ واکنش‌های غیرعادی به ورودی‌های حسی، مانند صداها، بوها و مزه‌ها
- ○ علایق وسواسی
- ○ توانایی‌های استثنائی، مانند استعداد موسیقی یا قابلیت‌های حافظه
سایر خصوصیات
● برخی از افراد اوتیستیک ممکن است علائم دیگری را تجربه کنند، از جمله:
- ○ تأخیر در حرکت، زبان یا مهارت‌های شناختی
- ○ تشنج
- ○ علائم گوارشی مانند یبوست یا اسهال
- ○ نگرانی یا استرس بیش از حد
- ○ سطوح غیرمعمول ترس (بالاتر یا کمتر از حد انتظار)
- ○ رفتارهای بیش فعال، بی توجهی یا تکانشی
- ○ واکنش‌های احساسی غیرمنتظره
- ○ عادات یا ترجیحات غذایی غیرمعمول
- ○ الگوهای خواب غیرمعمول
تحریک پذیری چیست؟
● "تحریک" اصطلاحی است که برای توصیف رفتارهای خود تحریک‌کننده، اغلب شامل حرکات یا گفتار تکراری استفاده می‌شود.
● به‌عنوان مثال، شخصی ممکن است با دستان خود را کف بزند، شیئی را بمالد یا عبارتی را تکرار کند. این حالت بیشتر در افراد اوتیستیک مشاهده می‌شود، اما تقریباً همه افراد معمولی هم نوعی حرکات تحریکی را انجام می‌دهند، مانند مالیدن دست‌ها به هم یا جویدن ناخن‌ها.
انواع مختلف اوتیسم چیست؟
● راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) منتشر شده است. پزشکان از آن برای تشخیص انواع اختلالات روانپزشکی استفاده می‌کنند.
● جدیدترین نسخه پنجم DSM در سال 2013 منتشر شد. DSM-5 در حال حاضر پنج زیرگروه مختلف اوتیسم را مشخص کرده است. شامل:
- ○ با یا بدون اختلال فکری
- ○ با یا بدون اختلال زبانی
- ○ مرتبط با یک وضعیت شناخته شده پزشکی یا ژنتیکی یا عامل محیطی
- ○ مرتبط با اختلال رشد عصبی، روانی یا رفتاری دیگر
- ○ با کاتاتونیا
● فردی می‌تواند تشخیص یک یا چند مشخصه را دریافت کند.
● قبل از تدوین DSM-5، افراد اوتیستیک به‌عنوان موارد زیر تشخیص داده می‌شدند:
- ○ اختلال اوتیسم
- ○ سندرم آسپرگر
- ○ اختلال رشد فراگیر
- ○ اختلال فروپاشی دوران کودکی
چه چیزی باعث اوتیسم می‌شود؟
● علت دقیق ASD ناشناخته است. جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد که هیچ دلیل واحدی برای پیدایش این اختلال وجود ندارد.
● برخی از عوامل خطر مشکوک برای ابتلا به ASD عبارتند از:
- ○ داشتن یک عضو خانواده اوتیستیک
- ○ جهش‌های ژنتیکی خاص
- ○ سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
- ○ به دنیا آمدن از والدینی با سن زیاد
- ○ وزن کم هنگام تولد
- ○ عدم تعادل متابولیک
- ○ قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
- ○ سابقه عفونت‌های ویروسی در مادر
- ○ قرار گرفتن جنین در معرض داروهای والپروئیک اسید یا تالیدومید
● با توجه به مؤسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS)، هم ژنتیک و هم محیط ممکن است تعیین کنند که آیا فرد دچار ASD می‌شود یا خیر.
● با این حال، منابع متعدد، قدیمی و جدید، به این نتیجه رسیده‌اند که واکسن‌ها باعث ایجاد ASD نمی‌شوند.
● یک مطالعه بحث‌برانگیز در سال 1998 ارتباط بین اوتیسم و واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) را پیشنهاد کرد. با این حال، این مطالعه توسط تحقیقات دیگر رد شد و در نهایت در سال 2010 پس گرفته شد.
چه تست‌هایی برای تشخیص اوتیسم استفاده می‌شود؟
● تشخیص ASD شامل:
- ○ بررسی حرکات
- ○ آزمایشات ژنتیکی
- ○ ارزیابی‌ها
غربالگری‌های رشدی
● آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می‌کند که همه کودکان در سنین 18 و 24 ماهگی تحت غربالگری ASD قرار گیرند. غربالگری می‌تواند به تشخیص زودهنگام اوتیسم در کودکان کمک کند.
● چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری رایج است که بسیاری از مطب‌های اطفال از آن استفاده می‌کنند. والدین نظرسنجی 23 سؤالی را پر می‌کنند. سپس پزشکان اطفال می‌توانند از پاسخ‌ها برای کمک به شناسایی کودکانی که ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به ASD داشته باشند، استفاده کنند.
● توجه به این نکته مهم است که غربالگری یک تشخیص نیست. کودکانی که از نظر ASD غربالگری مثبت دریافت می‌کنند، لزوماً آن را ندارند. علاوه بر این، غربالگری‌ها همیشه همه کودکان اوتیستیک را شناسایی نمی‌کنند.
غربالگری‌ها و آزمایشات دیگر
● پزشک اطفال ممکن است ترکیبی از آزمایشات اوتیسم را توصیه کند، از جمله:
- ○ آزمایش DNA برای بیماری‌های ژنتیکی
- ○ ارزیابی رفتاری
- ○ تست‌های دیداری و صوتی برای رد هر گونه مشکل بینایی و شنوایی که با ASD مرتبط نیست
- ○ غربالگری کاردرمانی
- ○ پرسشنامه‌های رشدی، مانند برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم، ویرایش دوم (ADOS-2)
تعیین تشخیص
● تیمی از متخصصان معمولاً تشخیص را انجام می‌دهند. این تیم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ○ روانشناسان کودک
- ○ کاردرمانگران
- ○ آسیب شناسان گفتار و زبان
چه درمانی برای افراد اوتیستیک وجود دارد؟
● هیچ "درمانی" برای ASD وجود ندارد. در عوض، برای برخی از افراد اوتیستیک، درمان‌های حمایتی و ملاحظات دیگر می‌تواند به آنها کمک کند تا احساس بهتری داشته باشند یا علائم خاصی را کاهش دهند.
● بسیاری از رویکردها شامل:
- ○ رفتار درمانی
- ○ بازی‌درمانی
- ○ کار درمانی
- ○ فیزیوتراپی
- ○ گفتار درمانی
● ماساژ، لباس‌های سنگین و پتو و تکنیک‌های مدیتیشن نیز ممکن است به برخی از افراد اوتیستیک کمک کند تا علائمشان را مدیریت کنند. با این حال، نتایج متفاوت خواهد بود. برخی از افراد ممکن است به برخی از رویکردها به‌خوبی پاسخ دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است این‌گونه نباشند.
درمان‌های جایگزین
● تحقیقات در مورد درمان‌های جایگزین متفاوت است و برخی از درمان‌ها می‌توانند خطرناک باشند. این درمان‌های جایگزین شامل موارد زیر است:
- ○ ویتامین‌های با دوز بالا
- ○ کیلاسیون درمانی که شامل تخلیه فلزات از بدن است
- ○ اکسیژن درمانی هایپرباریک
- ○ ملاتونین برای رفع مشکلات خواب
● وقتی مطمئن نیستید، همیشه بهتر است با یک متخصص صحبت کنید.
آیا رژیم غذایی می‌تواند تأثیری بر اوتیسم داشته باشد؟
● هیچ رژیم غذایی خاصی برای افراد اوتیستیک طراحی نشده است. با این وجود، برخی از حامیان اوتیسم در حال بررسی تغییرات رژیم غذایی به‌عنوان راهی برای کمک به، به حداقل رساندن مسائل رفتاری و افزایش کیفیت کلی زندگی هستند.
● اساس رژیم اوتیسم اجتناب از افزودنی‌های مصنوعی است. شامل:
- ○ مواد نگهدارنده
- ○ رنگ‌های خوراکی
- ○ شیرین کننده ها
● رژیم اوتیسم ممکن است به‌جای آن بر غذاهای کامل تمرکز کند، مانند:
- ○ میوه‌ها و سبزیجات تازه
- ○ مرغ بدون چربی
- ○ ماهی
- ○ چربی اشباع‌نشده
- ○ مقدار زیادی آب
● برخی از طرفداران اوتیسم نیز رژیم غذایی بدون گلوتن را تأیید می‌کنند. پروتئین گلوتن در موارد زیر یافت می‌شود:
- ○ گندم
- ○ جو
- ○ غلات دیگر
● این طرفداران معتقدند که گلوتن باعث ایجاد التهاب و واکنش‌های نامطلوب بدن در برخی از افراد اوتیستیک می‌شود. با این حال، تحقیقات علمی در مورد رابطه بین اوتیسم، گلوتن و پروتئین دیگری به نام کازئین قطعی نیست.
● برخی از مطالعات و شواهد نشان داده‌اند که رژیم غذایی می‌تواند به بهبود علائم اختلال کمبود توجه بیش‌فعالی (ADHD) کمک کند، وضعیتی که ممکن است شبیه به اوتیسم باشد.
اوتیسم چگونه بر کودکان تأثیر می‌گذارد؟
● کودکان اوتیستیک ممکن است به نقاط عطف رشدی مشابه همسالان خود نرسند، یا ممکن است مهارت‌های اجتماعی یا زبانی قبلی خود را از دست داده باشند.
● به‌عنوان مثال، یک کودک 2 ساله بدون اوتیسم ممکن است به بازی‌های ساده ساختگی علاقه نشان دهد. یک کودک 4 ساله بدون اوتیسم ممکن است از شرکت در فعالیت‌هایی با کودکان دیگر لذت ببرد. یک کودک اوتیستیک ممکن است در تعامل با دیگران مشکل داشته باشد یا کلاً از آن متنفر باشد.
● کودکان اوتیستیک همچنین ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند، در خوابیدن مشکل داشته باشند یا مواد غیرخوراکی بخورند. آنها ممکن است بدون داشتن یک محیط ساختاریافته یا روال ثابت رشد کنند.
● اگر فرزند شما اوتیستیک است، ممکن است مجبور شوید از نزدیک با معلمان او کار کنید تا از موفقیت آنها در کلاس اطمینان حاصل کنید.
اوتیسم و ورزش
● کودکان اوتیستیک ممکن است متوجه شوند که تمرینات خاصی می‌تواند به کاهش ناامیدی و ارتقای رفاه کلی آنها کمک کند.
● هر نوع ورزشی که کودک شما از آن لذت می‌برد می‌تواند مفید باشد. پیاده روی و تفریحات ساده در زمین بازی هر دو ایده آل هستند.
● شنا و سایر فعالیت‌های درون آب می‌توانند هم به‌عنوان ورزش و هم به‌عنوان یک فعالیت بازی حسی عمل کنند. فعالیت‌های حسی می‌توانند به افراد اوتیسم که ممکن است در پردازش سیگنال‌های حواس خود مشکل داشته باشند، کمک کنند.
● گاهی اوقات ورزش‌های تماسی برای کودکان اوتیستیک دشوار است. در عوض می‌توانید سایر اشکال تمرینات چالش‌برانگیز و در عین حال تقویتی را در آنها تشویق کنید.
اوتیسم چگونه بر دختران تأثیر می‌گذارد؟
● به دلیل میزان بیشتر آن در پسران، ASD اغلب به‌عنوان یک "بیماری پسرانه" تصور می‌شود.
● طبق یک مطالعه در سال 2020 در 11 منطقه در سراسر ایالات متحده، ASD در پسران 8 ساله 4.3 برابر بیشتر از دختران 8 ساله رایج است. این تحقیق بر اساس داده‌های سال 2016 انجام شد.
● بررسی مقالات سال 2017 به این نتیجه رسید که نسبت مرد به زن برای جوانان اوتیستیک در واقع نزدیک 3 به 1 است.
● در هر صورت، این بدان معنا نیست که ASD در دختران رخ نمی‌دهد. ASD ممکن است به‌سادگی در دختران و در زنان متفاوت باشد.
● در مقایسه با دهه‌های اخیر، ASD اکنون زودتر و بیشتر مورد آزمایش قرار می‌گیرد. این حالت منجر به نرخ‌های گزارش شده بالاتر در پسران و دختران می‌شود.
اوتیسم چگونه بر بزرگسالان تأثیر می‌گذارد؟
● خانواده‌هایی که عزیزان اوتیسم دارند ممکن است نگران این باشند که زندگی با ASD برای بزرگسالان چگونه به نظر می‌رسد.
● برخی از بزرگسالان اوتیسم به طور مستقل به زندگی یا کار ادامه می‌دهند. برخی دیگر ممکن است در طول زندگی خود به کمک یا حمایت مستمر نیاز داشته باشند. هر فرد اوتیسم متفاوت است.
● گاهی اوقات افراد اوتیستیک تا اواخر عمر تشخیص داده نمی‌شوند. این تا حدی به دلیل عدم آگاهی قبلی در بین پزشکان است. با این حال، هرگز برای دریافت تشخیص دیر نیست.
چرا آگاهی از اوتیسم مهم است؟
● 2 آوریل روز جهانی آگاهی از اوتیسم است. با این حال، بسیاری از طرفداران جامعه به‌درستی خواستار نیاز به افزایش آگاهی در مورد ASD در تمام سال هستند، نه فقط در روز انتخاب‌شده.
● پذیرش اوتیسم مستلزم همدلی و درک این موضوع است که ASD برای همه متفاوت است.
● درمان‌ها و روش‌های خاصی می‌توانند برای برخی افراد مؤثر باشند؛ اما برای برخی دیگر نه. والدین و مراقبان نیز می‌توانند نظرات متفاوتی در مورد بهترین راه برای حمایت از کودک اوتیسم داشته باشند.
تفاوت بین اوتیسم و بیش‌فعالی چیست؟
● اوتیسم و بیش‌فعالی (ADHD) گاهی اوقات با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند.
● کودکان مبتلا به ADHD به طور مداوم مشکلات بی‌قراری، تمرکز و حفظ تماس چشمی با دیگران را دارند. این علائم در برخی از افراد اوتیستیک نیز دیده می‌شود.
● با وجود برخی شباهت‌ها، ADHD یک اختلال طیفی در نظر گرفته نمی‌شود. یک تفاوت عمده بین این دو این است که افراد مبتلا به ADHD تمایلی به کمبود مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی ندارند.
● اگر فکر می‌کنید کودک شما ممکن است بیش‌فعال باشد، با پزشک در مورد آزمایش ADHD صحبت کنید. گرفتن یک تشخیص واضح برای اطمینان از اینکه کودکتان حمایت مناسب را دریافت می‌کند ضروری است.
● همچنین ممکن است فردی هم اوتیسم و هم ADHD داشته باشد.
چشم‌انداز افراد اوتیستیک چیست؟
● مؤثرترین درمان‌ها شامل حمایت رفتاری اولیه و فشرده است. هر چه کودک زودتر در این برنامه‌ها ثبت‌نام کند، نتیجه بهتری برای او خواهد داشت.
● به یاد داشته باشید، ASD پیچیده است. برای یک فرد اوتیستیک - چه کودک و چه بزرگسال - زمان می‌برد تا برنامه حمایتی را که برای او مناسب باشد پیدا کنید.
درج نظر